หลังจากที่ได้ตามดูย้อนหลังมาตลอด อยากจะวิพากษ์วิจารณ์ถึงสองตัวละครที่ทำให้ตัวจขกท มีอารมณ์แปรปรวนต่อพวกเธอ
คือบางทีก็หมั่นไส้จนอยากจะเขกหัวสักหลายทีๆ บางทีก็ลุ้นให้ความปรารถนาของพวกเธอเป็นความจริง อยากเห็นรอยยิ้มของพวกเธอ
เริ่มกันด้วย ศยา นามแฝง "คุณแอบรัก"
เราหมั่นไส้เธอในเรื่องการใช้ชื่อคุณแอบรักล้วนๆ และในขณะเดียวกันก็ลุ้นให้แอบรักมีความสุขในเรื่องความรักกับ "ปราณนต์"
ในส่วนที่หมั่นไส้คือเรามองว่าไม่ว่าจะมองมุมไหน ปราณนต์ก็ได้เข้าทำงานที่นี่เพราะเธอทั้งๆ ที่ปากเธอบอกบอสว่า บอสถือหางพริบพราว
แต่กลับไม่ได้มองถึงตัวเองเลยว่าสองครั้งสองคราด้วยกันที่ช่วยเหลือปราณนต์ทั้งแอบช่วยแนะนะเรื่องหาเอกสารและเรื่องเงินเย็น
ในการหาลูกค้าทำให้ปราณนต์นึกถึงงานเลี้ยงของป้า จนทำให้ผ่านเข้าทำงาน แถมพยายามพูดกะบอสว่าตัวเองมีความยุติธรรมพอ
แล้วแถมตอนที่พราวไปโวยวายในห้องหลังจากรู้เรื่องว่าไปบ้านปราณนต์ จุดนี้ที่สงสารพริบพราว แต่จะว่าไปในทุกที่ทำงานมันมักจะมีเด็กฉันเด็กเธอหรือคนโปรดอยู่แล้ว อยู่ที่ในแต่ละที่จะสามารถแสดงออกได้โจ่งแจ้งหรือต้องแอบเนียนๆ จะเป็นว่าเพราะนิสัยเข้ากันได้
การทำงานที่เข้าขาหรือจิตพิศวาสนั่นก็อีกเรื่อง แล้วยิ่งไปยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่ใช่กับพราวแบบนั้น แล้วในตอนหน้า (เหมือน?)
พราวจะรู้แล้วว่าใครคือแอบรัก ศยาเองนั้นแหละที่จะเสียซะเอง น่าจะมีวิธีที่เลี่ยงไปแบบไม่มัดตัวไว้แน่นชนิดทุกคำแบบนั้น
แต่ศยาใช่ว่าจะมีแต่มุมน่าหมั่นเวลาแอบแนะนำเรื่องงาน ในเรื่องงานชอบตอนเขียนบทความเกี่ยวกับหุ้นนะ เข้าใจง่าย
ฟังแล้วอยากจะรู้เรื่องหุ้นขึ้นมาจริงๆ เวลาไลน์กับปราณนต์ก็น่ารัก น่าลุ้นให้สมหวังไม่ยอก จนลืมสงสารบอสหน้าหงอยไปชั่วขณะ
ดูแล้วอมยิ้ม ฟีลกู๊ดมากและบวกแต้มให้ตอนตอกยัยรุ้งแทนปราณนต์แต่ยังไงฉันก็ยังหมั่นเธอนะ ศยา!
ต่อกันด้วยฝ่ายแดง "พริบพราว"
หมั่นไส้สุดๆ ฉุดไม่อยู่ก็นิสัยชอบแข่งขัน เอาชนะตลอดเวลานี่แหละ ทำให้บางครั้งแม้ศยาจะลำเอียงจริงๆ
ฉันก็ลุ้นให้ศยาตอกกลับเธอเสียบ้าง แล้วก็เรื่องที่บ้านเห็นใจเธอแบบสุดๆ และคิดเหมือนกันกับเธอว่า
อาชีพอื่นก็ประสพความสำเร็จและทำให้ภูมิใจได้ไม่แพ้หมอ
แต่ก็เข้าใจอารมณ์ของพ่อแม่เธอนะ ก็เธอเล่นชวนญาติๆ มาเล่นทั้งๆ ที่เค้าเล่นอาจจะเพราะเกรงใจพ่อแม่ ทางพ่อแม่ก็คงไม่ปลื้ม
เพราะคิดว่าเธอยืนด้วยขาตัวเองจริงๆ ไม่ได้อย่างปากว่า เพราะยังหาลูกค้าที่ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวกับตระกูลไม่ได้ (รึเปล่า?)
แต่ยังไงก็แล้วแต่ก็ยังชื่นชมเธอนะที่ช่วยปราณนต์สลัดยัยรุ้งและยั่วโมโหนางต่อหน้าพี่องศาอีกเรื่องโล๊ะปราณนต์
แม้เธอจะเคยบอกปราณนต์ว่าทำเพราะความสะใจส่วนตัวแต่ฉันคิดว่าเธอไม่ได้ทำไปเพราะแบบนั้น แต่เพราะอะไรยังไม่ขอเดา
ตอนนี้ ย้ำ! ตอนนี้ฉันยังไม่มีความคิดอยากให้เธอได้ครองคู่กับปราณนต์ แม้ว่าศยาจะทำให้หมั่นๆ แต่ก็ยังลุ้นศยาให้มาวินในหัวใจปราณนต์
แม้ว่าจะแอบฟินเวลาบอสเค้าอยู่กะศยาก็ตามนะจ้ะ สรุปตอนนี้ในสายตา ศยายังเป็นต่อเธออยู่เพราะฉันลุ้นให้เค้าได้คู่ทั้งบอสทั้งปราณนต์
อิอิ และฉันก็หวังเหลือเกินว่าเธอจะทำให้ฉันกดแต้มให้เธอเพิ่มได้เพราะลึกๆ ก็หมั่นไส้ที่ศยาเอียงกะเธอเรื่องงานเหมือนกันนะเออ!
พีเอส. กดไลค์ให้ตาหุ้นขึ้นที่เป็นรปภ. รักษากฎ เพราะในสังคมนี้ฉันเบื่อเหลือทน กับพวกขอจอดแปปเดียวรับลูก หรือไปส่งของ
ทำธุระส่วนตัวจนลืมนึกคนอื่นที่ใช้ของสาธารณะร่วมกันกับคุณๆๆ ที่ขอแปปเดียว แปปนึงทั้งหลาย
ศยาและพราวในความคิดของข้าพเจ้า
คือบางทีก็หมั่นไส้จนอยากจะเขกหัวสักหลายทีๆ บางทีก็ลุ้นให้ความปรารถนาของพวกเธอเป็นความจริง อยากเห็นรอยยิ้มของพวกเธอ
เริ่มกันด้วย ศยา นามแฝง "คุณแอบรัก"
เราหมั่นไส้เธอในเรื่องการใช้ชื่อคุณแอบรักล้วนๆ และในขณะเดียวกันก็ลุ้นให้แอบรักมีความสุขในเรื่องความรักกับ "ปราณนต์"
ในส่วนที่หมั่นไส้คือเรามองว่าไม่ว่าจะมองมุมไหน ปราณนต์ก็ได้เข้าทำงานที่นี่เพราะเธอทั้งๆ ที่ปากเธอบอกบอสว่า บอสถือหางพริบพราว
แต่กลับไม่ได้มองถึงตัวเองเลยว่าสองครั้งสองคราด้วยกันที่ช่วยเหลือปราณนต์ทั้งแอบช่วยแนะนะเรื่องหาเอกสารและเรื่องเงินเย็น
ในการหาลูกค้าทำให้ปราณนต์นึกถึงงานเลี้ยงของป้า จนทำให้ผ่านเข้าทำงาน แถมพยายามพูดกะบอสว่าตัวเองมีความยุติธรรมพอ
แล้วแถมตอนที่พราวไปโวยวายในห้องหลังจากรู้เรื่องว่าไปบ้านปราณนต์ จุดนี้ที่สงสารพริบพราว แต่จะว่าไปในทุกที่ทำงานมันมักจะมีเด็กฉันเด็กเธอหรือคนโปรดอยู่แล้ว อยู่ที่ในแต่ละที่จะสามารถแสดงออกได้โจ่งแจ้งหรือต้องแอบเนียนๆ จะเป็นว่าเพราะนิสัยเข้ากันได้
การทำงานที่เข้าขาหรือจิตพิศวาสนั่นก็อีกเรื่อง แล้วยิ่งไปยืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่ใช่กับพราวแบบนั้น แล้วในตอนหน้า (เหมือน?)
พราวจะรู้แล้วว่าใครคือแอบรัก ศยาเองนั้นแหละที่จะเสียซะเอง น่าจะมีวิธีที่เลี่ยงไปแบบไม่มัดตัวไว้แน่นชนิดทุกคำแบบนั้น
แต่ศยาใช่ว่าจะมีแต่มุมน่าหมั่นเวลาแอบแนะนำเรื่องงาน ในเรื่องงานชอบตอนเขียนบทความเกี่ยวกับหุ้นนะ เข้าใจง่าย
ฟังแล้วอยากจะรู้เรื่องหุ้นขึ้นมาจริงๆ เวลาไลน์กับปราณนต์ก็น่ารัก น่าลุ้นให้สมหวังไม่ยอก จนลืมสงสารบอสหน้าหงอยไปชั่วขณะ
ดูแล้วอมยิ้ม ฟีลกู๊ดมากและบวกแต้มให้ตอนตอกยัยรุ้งแทนปราณนต์แต่ยังไงฉันก็ยังหมั่นเธอนะ ศยา!
ต่อกันด้วยฝ่ายแดง "พริบพราว"
หมั่นไส้สุดๆ ฉุดไม่อยู่ก็นิสัยชอบแข่งขัน เอาชนะตลอดเวลานี่แหละ ทำให้บางครั้งแม้ศยาจะลำเอียงจริงๆ
ฉันก็ลุ้นให้ศยาตอกกลับเธอเสียบ้าง แล้วก็เรื่องที่บ้านเห็นใจเธอแบบสุดๆ และคิดเหมือนกันกับเธอว่า
อาชีพอื่นก็ประสพความสำเร็จและทำให้ภูมิใจได้ไม่แพ้หมอ
แต่ก็เข้าใจอารมณ์ของพ่อแม่เธอนะ ก็เธอเล่นชวนญาติๆ มาเล่นทั้งๆ ที่เค้าเล่นอาจจะเพราะเกรงใจพ่อแม่ ทางพ่อแม่ก็คงไม่ปลื้ม
เพราะคิดว่าเธอยืนด้วยขาตัวเองจริงๆ ไม่ได้อย่างปากว่า เพราะยังหาลูกค้าที่ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวกับตระกูลไม่ได้ (รึเปล่า?)
แต่ยังไงก็แล้วแต่ก็ยังชื่นชมเธอนะที่ช่วยปราณนต์สลัดยัยรุ้งและยั่วโมโหนางต่อหน้าพี่องศาอีกเรื่องโล๊ะปราณนต์
แม้เธอจะเคยบอกปราณนต์ว่าทำเพราะความสะใจส่วนตัวแต่ฉันคิดว่าเธอไม่ได้ทำไปเพราะแบบนั้น แต่เพราะอะไรยังไม่ขอเดา
ตอนนี้ ย้ำ! ตอนนี้ฉันยังไม่มีความคิดอยากให้เธอได้ครองคู่กับปราณนต์ แม้ว่าศยาจะทำให้หมั่นๆ แต่ก็ยังลุ้นศยาให้มาวินในหัวใจปราณนต์
แม้ว่าจะแอบฟินเวลาบอสเค้าอยู่กะศยาก็ตามนะจ้ะ สรุปตอนนี้ในสายตา ศยายังเป็นต่อเธออยู่เพราะฉันลุ้นให้เค้าได้คู่ทั้งบอสทั้งปราณนต์
อิอิ และฉันก็หวังเหลือเกินว่าเธอจะทำให้ฉันกดแต้มให้เธอเพิ่มได้เพราะลึกๆ ก็หมั่นไส้ที่ศยาเอียงกะเธอเรื่องงานเหมือนกันนะเออ!
พีเอส. กดไลค์ให้ตาหุ้นขึ้นที่เป็นรปภ. รักษากฎ เพราะในสังคมนี้ฉันเบื่อเหลือทน กับพวกขอจอดแปปเดียวรับลูก หรือไปส่งของ
ทำธุระส่วนตัวจนลืมนึกคนอื่นที่ใช้ของสาธารณะร่วมกันกับคุณๆๆ ที่ขอแปปเดียว แปปนึงทั้งหลาย