สวัสดีค่ะ
.
.
เริ่มเลยนะคะ
.
.
ก่อนเข้าเรื่องเราขอเกริ่นก่อนนะคะ เรากับแฟนเรา เริ่มรู้จักกันจากความเป็นเพื่อนก่อนค่ะ ซึ่งเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน มีความสนิทกันในระดับนึง ก็รู้จักกันพอประมาณค่ะ เค้าจะเป็นผู้ชายนิ่งๆ ออกแนวเย็นชาไปนิด แต่เวลาอยู่กับเพื่อนเค้าก็เฮฮา พูดคุย ทั่วไปค่ะ เราก็ไม่ได้สนใจอะไรจุดนั้นเท่าไร จากนั้นเนี่ยความสัมพันธ์ของเราก็พัฒนาขึ้นมาตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ (เราเรียนกันคนละที่นะคะ) เราสองคนก็เริ่มคบกันไปไหนมาไหนกัน กินข้าว ไปกับเพื่อนเค้าบ้าง เพื่อนเราบ้าง ตามประสาคนกำลังอินเลิฟอะค่ะ อะไรที่เห็นหรือเค้าทำแล้วไม่ถูกใจ เราก็มองข้ามมันไป เพราะถือว่าเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ โดยนิสัยของเราเอง เราเป็นคนเอาใจใส่แฟนค่ะ ทุ่มเท แสดงออก ชอบมีเซอร์ไพรส์ ทำของขวัญให้ตามเทศกาล ส่วนแฟนเราเค้าก็แอบหวานนะคะ เค้าจะพาไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง พาไปกับแก๊งเพื่อนๆเค้าตลอด ความรู้สึกในตอนแรกที่คบกัน แต่ก็มีเย็นชาบ้าง ไม่ค่อยยิ้มให้ หรือชวนคุยแบบยิ้มแย้มเค้าก็จะตอบแค่ อืม... หรือพยักหน้าสั้นๆ หรือถ้าเราเซอร์ไพรส์อะไรก็จะนิ่งๆ ไม่แสดงออก เราก็ไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง ชอบหรือไม่ชอบ ดีใจมั้ย อารมณ์เราก็จะประมาณนี้อ่ะค่ะ เราก็แอบมีน้อยใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เราก็คบกันผ่านไป 1 ปี .. 2 ปี เราก็มีทะเลาะกันบ้าง เพื่อเคลียร์กันเรื่องที่ดูเหมือนเค้าไม่ค่อยเอาใจใส่เรา เรื่องที่เค้าเย็นชา หรือเวลาเราไปที่ไหน หรือทำอะไร เค้าก็จะจำไม่ค่อยได้ แต่เราก็พยายามคิดนะว่ามันก็คงเป็นธรรมดาของผู้ชายที่ไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียด แล้วคบกันมาสักพัก มันก็มีเรื่องที่เค้านอกใจเราบ้าง ก็หลายครั้งนะคะ ส่วนมากจะเป็นเหตุการณ์ในตอนที่เค้าเมาค่ะ เราก็จะจับได้ตลอด ทั้งมีเพื่อนเค้ามาบอกบ้าง เพื่อนเรามาบอกเราบ้าง ก็ทำเราเฟลไปหลายครั้งนะคะ เสียใจมาก ร้องไห้ ผิดหวัง มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันบีบคั้นหัวใจค่ะ ในแต่ละครั้งที่เกิดเรื่อง เราก็เลิกกันนะคะ แต่เราก็ให้อภัยค่ะ แล้วก็กลับมาคบกันทุกครั้งไป กว่าจะกลับมารู้สึกดีเหมือนเดิมได้ก็ยากค่ะ ซึ่งแฟนเราเองก็พยายามปรับปรุงตัวนะคะ แต่เราเองถึงมาคืนดีก็ไม่ค่อยอยากกลับไปทำอะไรให้แล้ว อยากเป็นฝ่ายเฉยๆบ้าง ส่วนเรื่องพูดคุยกันต่างๆ ช่วงที่คบแรกๆ เราไม่ค่อยพูดว่าเรารู้สึกอย่างไรค่ะ จะเก็บไว้แล้วไม่ไหวค่อยคุย เพราะเพื่อหวังให้ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง แต่ก็ไม่ค่ะ หลังจากนั้นมีอะไร รู้สึกยังไงเราพูดหมดค่ะ เพราะเราคิดว่า สิ่งที่เราเสียใจ น้อยใจ ถ้าเราไม่บอกไม่พูด เค้าจะรู้มั้ย เราเก็บไว้ไม่คุยกันให้ได้อะไร สุดท้าย มันก็ต้องคุยกันอยู่ดี
จนเราคบกันมาเข้าปีที่ 4 เหตุการณ์เรื่องผู้หญิงก็ไม่ได้มีเข้ามาแล้วค่ะ การคบกันก็เหมือนเดิมทั่วไป ก็มีทะเลาะกันเรื่องเดิมคือการที่เค้าดูเย็นชา ไม่แสดงออก ไม่ค่อยบอกรัก ไม่ค่อยมีคำชม และเราก็เดาอารมณ์เค้าไม่ออกค่ะ เค้าเองก็เหมือนไม่ได้รู้ใจเรา ไม่รู้ว่าเราเป็นคนยังไง แบบไหนอะค่ะ เราก็พยายามเข้าใจในสิ่งที่เค้าเป็นนะคะ แต่มันก็เหนื่อยค่ะ บางครั้งเราก็คิดว่ามันควรจะมีบ้างป่ะวะ? และก็คุยกัน งอนกัน ทะเลาะกัน ร้องไห้บ้าง ตลอดระยะเวลาที่คบกันเราปรับเข้าหากันตลอดนะคะ แต่มันก็ได้ไม่นานเพราะสุดท้ายเราก็เป็นเราค่ะ บางครั้งมันก็เกิดอารมณ์เบื่อ เหมือนเราไม่รักเค้าแล้ว เค้าไม่ใช่ หลายความรู้สึกค่ะ พูดคุยกับตัวเองหลายครั้ง ทบทวนหลายครั้งว่าเรารู้สึกยังไง มันเป็นยังไง ควรทำยังไง เพราะคุยก็แล้ว ปรับตัวก็แล้ว ขอลองห่างกันก็แล้ว เลิกกันก็แล้ว ก็กลับมาคบกัน (ซึ่งถ้าไม่เค้ามาขอคืนดีก่อน เราก็โทรไปหาเค้าเองค่ะ)
จนตอนนี้จะเข้าปีที่ 6 แล้วค่ะซึ่งเรียนจบแล้วก็ทำงานกันแล้วค่ะ ความรักมันก็ยังเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เค้าก็ยังเสมอต้นเสมอปลายในเรื่องพาไปไหนมาไหน พยายามเอาใจเรามากขึ้นนิดนึง แต่ก็เย็นชาเหมือนเดิมค่ะ เวลาที่อยู่ด้วยกัน ไม่ค่อยได้มีกิจกรรมด้วยกันเท่าไร เค้าก็จะเฉยๆ ไม่พูดคุย หรือไม่ค่อยถามไถ่เท่าไร ไม่ค่อยเล่นกัน ถ้าเราไปเล่นด้วยก็จะได้ฟีลหน้านิ่งๆ กลับบ้าง เราก็รำคาญบ้าง หงุดหงิดบ้างที่เป็นแบบนี้ บางทีเราก็รู้สึกว่าเราทำอะไรหลายๆ อย่างให้เค้า แต่ทำไมเค้าดูไม่ค่อยทุ่มเทอะไรให้เรา กับคนอื่นเขาได้หมดค่ะ แต่กับเราอะไรๆ ก็ดูมีข้อจำกัด ทั้งๆ เวลามีปัญหา หรือเค้าเครียดอะไร เราเป็นคนรับฟัง อยู่ด้วยตลอด หลายครั้งเราก็เฟล รู้สึกแย่กับตัวเองและตัวเค้านะคะ จนวันนี้เราเองคิดมาหลายเดือนแล้วค่ะ ว่าเราควรไปต่อดีมั้ย หรือควรหยุด พอคิดว่าเลิกเหอะมันไม่ใช่อ่ะ ก็กลับมาถามตัวเองอีกว่า ถ้าเลิกแล้วจะกลับไปเป็นแบบเดิมอีกหรือเปล่า ที่ผ่านมาเลิกกันแล้วก็กลับมาคบกันอีกอยู่ดี ก็ไม่อยากให้มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเพราะว่าคบกันนานก็มีเบื่อเป็นธรรมดา แต่บางทีมันก็เหมือนว่าเราไม่ไหวแล้ว มันก็เหมือนจะสุขดีนะค่ะ แต่ก็รู้สึกเติมไม่เต็ม เราก็คิดนะคะว่าหากเราแต่งงานกันไปเค้าจะดูแลเราได้ดีและทำให้เราเป็นผู้หญิงที่มีความสุขได้หรือเปล่า เรายังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยค่ะ
ถึงอย่างไรค่ะ ความตั้งใจลึกๆ ของเราก็อยากทำรักให้ดี ทำให้สุด เราจะได้ไม่เสียใจทีหลังค่ะ แม้ความรู้สึกเราตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่เฉยชาและเหี่ยวเฉาค่ะ อะไรๆก็ไม่สดใส เบื่อไปหมด ความรู้สึกนี้เป็นมานานแล้วนะคะ เกือบปีแล้ว ถามว่ารักมั้ย ก็รักค่ะแต่ไม่แน่ใจว่าเหมือนเดิมมั้ย แต่เรายังเป็นห่วงเค้าเหมือนเดิมนะคะ ยังหวังดี อยากเห็นเค้าได้ดี ประสบความสำเร็จในชีวิต แต่มันเป็นแบบนี้อะค่ะ ถ้าเรามองข้ามมันไปได้ มันก็คงดีกว่านี้ เราควรทำยังไงดีคะ และอยากให้ความรักมันกลับมาดีเหมือนเดิม
อยากให้คนที่มีประสบการ์ที่คบกันนานๆ หรือใครที่แนะนำหรือให้ข้อคิดได้ เรายินดีรับฟังค่ะ มาแชร์กันนะคะ
อยากมีแรงบันดาลใจหรือแรงฮึดที่ทำให้เรากลับมาสู้อีกครั้ง ขอบคุณค่ะ
ถามคนที่คบกับแฟนนานๆ แล้วรู้สึกกับแฟนไม่เหมือนเดิม รู้สึกเหนื่อย เบื่อ แต่ก็อยากทำให้ดีขึ้นนะคะ
.
.
เริ่มเลยนะคะ
.
.
ก่อนเข้าเรื่องเราขอเกริ่นก่อนนะคะ เรากับแฟนเรา เริ่มรู้จักกันจากความเป็นเพื่อนก่อนค่ะ ซึ่งเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน มีความสนิทกันในระดับนึง ก็รู้จักกันพอประมาณค่ะ เค้าจะเป็นผู้ชายนิ่งๆ ออกแนวเย็นชาไปนิด แต่เวลาอยู่กับเพื่อนเค้าก็เฮฮา พูดคุย ทั่วไปค่ะ เราก็ไม่ได้สนใจอะไรจุดนั้นเท่าไร จากนั้นเนี่ยความสัมพันธ์ของเราก็พัฒนาขึ้นมาตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ (เราเรียนกันคนละที่นะคะ) เราสองคนก็เริ่มคบกันไปไหนมาไหนกัน กินข้าว ไปกับเพื่อนเค้าบ้าง เพื่อนเราบ้าง ตามประสาคนกำลังอินเลิฟอะค่ะ อะไรที่เห็นหรือเค้าทำแล้วไม่ถูกใจ เราก็มองข้ามมันไป เพราะถือว่าเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ โดยนิสัยของเราเอง เราเป็นคนเอาใจใส่แฟนค่ะ ทุ่มเท แสดงออก ชอบมีเซอร์ไพรส์ ทำของขวัญให้ตามเทศกาล ส่วนแฟนเราเค้าก็แอบหวานนะคะ เค้าจะพาไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าว ดูหนัง พาไปกับแก๊งเพื่อนๆเค้าตลอด ความรู้สึกในตอนแรกที่คบกัน แต่ก็มีเย็นชาบ้าง ไม่ค่อยยิ้มให้ หรือชวนคุยแบบยิ้มแย้มเค้าก็จะตอบแค่ อืม... หรือพยักหน้าสั้นๆ หรือถ้าเราเซอร์ไพรส์อะไรก็จะนิ่งๆ ไม่แสดงออก เราก็ไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง ชอบหรือไม่ชอบ ดีใจมั้ย อารมณ์เราก็จะประมาณนี้อ่ะค่ะ เราก็แอบมีน้อยใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เราก็คบกันผ่านไป 1 ปี .. 2 ปี เราก็มีทะเลาะกันบ้าง เพื่อเคลียร์กันเรื่องที่ดูเหมือนเค้าไม่ค่อยเอาใจใส่เรา เรื่องที่เค้าเย็นชา หรือเวลาเราไปที่ไหน หรือทำอะไร เค้าก็จะจำไม่ค่อยได้ แต่เราก็พยายามคิดนะว่ามันก็คงเป็นธรรมดาของผู้ชายที่ไม่ค่อยใส่ใจรายละเอียด แล้วคบกันมาสักพัก มันก็มีเรื่องที่เค้านอกใจเราบ้าง ก็หลายครั้งนะคะ ส่วนมากจะเป็นเหตุการณ์ในตอนที่เค้าเมาค่ะ เราก็จะจับได้ตลอด ทั้งมีเพื่อนเค้ามาบอกบ้าง เพื่อนเรามาบอกเราบ้าง ก็ทำเราเฟลไปหลายครั้งนะคะ เสียใจมาก ร้องไห้ ผิดหวัง มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันบีบคั้นหัวใจค่ะ ในแต่ละครั้งที่เกิดเรื่อง เราก็เลิกกันนะคะ แต่เราก็ให้อภัยค่ะ แล้วก็กลับมาคบกันทุกครั้งไป กว่าจะกลับมารู้สึกดีเหมือนเดิมได้ก็ยากค่ะ ซึ่งแฟนเราเองก็พยายามปรับปรุงตัวนะคะ แต่เราเองถึงมาคืนดีก็ไม่ค่อยอยากกลับไปทำอะไรให้แล้ว อยากเป็นฝ่ายเฉยๆบ้าง ส่วนเรื่องพูดคุยกันต่างๆ ช่วงที่คบแรกๆ เราไม่ค่อยพูดว่าเรารู้สึกอย่างไรค่ะ จะเก็บไว้แล้วไม่ไหวค่อยคุย เพราะเพื่อหวังให้ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง แต่ก็ไม่ค่ะ หลังจากนั้นมีอะไร รู้สึกยังไงเราพูดหมดค่ะ เพราะเราคิดว่า สิ่งที่เราเสียใจ น้อยใจ ถ้าเราไม่บอกไม่พูด เค้าจะรู้มั้ย เราเก็บไว้ไม่คุยกันให้ได้อะไร สุดท้าย มันก็ต้องคุยกันอยู่ดี
จนเราคบกันมาเข้าปีที่ 4 เหตุการณ์เรื่องผู้หญิงก็ไม่ได้มีเข้ามาแล้วค่ะ การคบกันก็เหมือนเดิมทั่วไป ก็มีทะเลาะกันเรื่องเดิมคือการที่เค้าดูเย็นชา ไม่แสดงออก ไม่ค่อยบอกรัก ไม่ค่อยมีคำชม และเราก็เดาอารมณ์เค้าไม่ออกค่ะ เค้าเองก็เหมือนไม่ได้รู้ใจเรา ไม่รู้ว่าเราเป็นคนยังไง แบบไหนอะค่ะ เราก็พยายามเข้าใจในสิ่งที่เค้าเป็นนะคะ แต่มันก็เหนื่อยค่ะ บางครั้งเราก็คิดว่ามันควรจะมีบ้างป่ะวะ? และก็คุยกัน งอนกัน ทะเลาะกัน ร้องไห้บ้าง ตลอดระยะเวลาที่คบกันเราปรับเข้าหากันตลอดนะคะ แต่มันก็ได้ไม่นานเพราะสุดท้ายเราก็เป็นเราค่ะ บางครั้งมันก็เกิดอารมณ์เบื่อ เหมือนเราไม่รักเค้าแล้ว เค้าไม่ใช่ หลายความรู้สึกค่ะ พูดคุยกับตัวเองหลายครั้ง ทบทวนหลายครั้งว่าเรารู้สึกยังไง มันเป็นยังไง ควรทำยังไง เพราะคุยก็แล้ว ปรับตัวก็แล้ว ขอลองห่างกันก็แล้ว เลิกกันก็แล้ว ก็กลับมาคบกัน (ซึ่งถ้าไม่เค้ามาขอคืนดีก่อน เราก็โทรไปหาเค้าเองค่ะ)
จนตอนนี้จะเข้าปีที่ 6 แล้วค่ะซึ่งเรียนจบแล้วก็ทำงานกันแล้วค่ะ ความรักมันก็ยังเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เค้าก็ยังเสมอต้นเสมอปลายในเรื่องพาไปไหนมาไหน พยายามเอาใจเรามากขึ้นนิดนึง แต่ก็เย็นชาเหมือนเดิมค่ะ เวลาที่อยู่ด้วยกัน ไม่ค่อยได้มีกิจกรรมด้วยกันเท่าไร เค้าก็จะเฉยๆ ไม่พูดคุย หรือไม่ค่อยถามไถ่เท่าไร ไม่ค่อยเล่นกัน ถ้าเราไปเล่นด้วยก็จะได้ฟีลหน้านิ่งๆ กลับบ้าง เราก็รำคาญบ้าง หงุดหงิดบ้างที่เป็นแบบนี้ บางทีเราก็รู้สึกว่าเราทำอะไรหลายๆ อย่างให้เค้า แต่ทำไมเค้าดูไม่ค่อยทุ่มเทอะไรให้เรา กับคนอื่นเขาได้หมดค่ะ แต่กับเราอะไรๆ ก็ดูมีข้อจำกัด ทั้งๆ เวลามีปัญหา หรือเค้าเครียดอะไร เราเป็นคนรับฟัง อยู่ด้วยตลอด หลายครั้งเราก็เฟล รู้สึกแย่กับตัวเองและตัวเค้านะคะ จนวันนี้เราเองคิดมาหลายเดือนแล้วค่ะ ว่าเราควรไปต่อดีมั้ย หรือควรหยุด พอคิดว่าเลิกเหอะมันไม่ใช่อ่ะ ก็กลับมาถามตัวเองอีกว่า ถ้าเลิกแล้วจะกลับไปเป็นแบบเดิมอีกหรือเปล่า ที่ผ่านมาเลิกกันแล้วก็กลับมาคบกันอีกอยู่ดี ก็ไม่อยากให้มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเพราะว่าคบกันนานก็มีเบื่อเป็นธรรมดา แต่บางทีมันก็เหมือนว่าเราไม่ไหวแล้ว มันก็เหมือนจะสุขดีนะค่ะ แต่ก็รู้สึกเติมไม่เต็ม เราก็คิดนะคะว่าหากเราแต่งงานกันไปเค้าจะดูแลเราได้ดีและทำให้เราเป็นผู้หญิงที่มีความสุขได้หรือเปล่า เรายังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยค่ะ
ถึงอย่างไรค่ะ ความตั้งใจลึกๆ ของเราก็อยากทำรักให้ดี ทำให้สุด เราจะได้ไม่เสียใจทีหลังค่ะ แม้ความรู้สึกเราตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่เฉยชาและเหี่ยวเฉาค่ะ อะไรๆก็ไม่สดใส เบื่อไปหมด ความรู้สึกนี้เป็นมานานแล้วนะคะ เกือบปีแล้ว ถามว่ารักมั้ย ก็รักค่ะแต่ไม่แน่ใจว่าเหมือนเดิมมั้ย แต่เรายังเป็นห่วงเค้าเหมือนเดิมนะคะ ยังหวังดี อยากเห็นเค้าได้ดี ประสบความสำเร็จในชีวิต แต่มันเป็นแบบนี้อะค่ะ ถ้าเรามองข้ามมันไปได้ มันก็คงดีกว่านี้ เราควรทำยังไงดีคะ และอยากให้ความรักมันกลับมาดีเหมือนเดิม
อยากให้คนที่มีประสบการ์ที่คบกันนานๆ หรือใครที่แนะนำหรือให้ข้อคิดได้ เรายินดีรับฟังค่ะ มาแชร์กันนะคะ
อยากมีแรงบันดาลใจหรือแรงฮึดที่ทำให้เรากลับมาสู้อีกครั้ง ขอบคุณค่ะ