ควรอ่านนะ
เริ่มด้วยชีวิตของตัวบี เป็นคนที่ไม่ได้ขาดพ่อแม่หรืออะไรนะคะ
แต่ก่อนเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว เพราะตอนเด็กๆคุณแม่เคยเอาไปให้คุณยายเลี้ยงที่ต่างจังหวัดก่อนจะรับมาอยู่กรุงเทพ แต่ไม่ได้เลี้ยงแบบตั้งแต่เด็กนะคือเอาไปไว้ชั่วคราว แล้วบีมีพี่ชายซึ่งห่างกัน 7 ปี พี่ชายชอบโกหกว่าไปเรียนแล้วขึ้นรถไฟไปหาแม่ ตอนแรกๆบีเองก็ไม่รู้หรอก แต่มาคิดได้ที่พี่บีเอาเสื้อผ้าไปด้วยแล้วเค้าชอบโกหกบีบ่อยๆ เลยรู้ เราก็ร้องไห้ตามเค้า แต่ยายลากไปขังไว้ในบ้านไม่ให้ตาม แล้วเรื่องแบบนี้สำหรับเด็ก 2-3ขวบมันแย่มาก จำจนวันตายเลยแหละ555555
อย่างที่บอกข้างต้น บีเป็นคนไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว ตอนเด็กๆมีเพื่อนเล่นเยอะ แต่พอโตมา เพื่อนเล่นตอนเด็กๆเค้าก็ไม่ค่อยออกจากบ้านกันบีก็อยู่แต่บ้าน จะเจอเพื่อนก็ตอนไปรร.แต่ก็ไม่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน กลับบ้านก็ต่างคนต่างมีสิ่งที่ตัวเองต้องทำ แต่สิ่งที่บีทำคือการนอนดูหนังรอใครสักคนมาคุยด้วย
ใจบีเวลาไม่มีเพื่อนไม่มีคนอยู่ด้วยมันรู้สึกเหงามากๆ ตัวเองก็ไม่ได้สนิทกับพี่ชาย พ่อ แม่ก็ทำงานกว่าจะกลับบ้าน บีเลยเป็นคนที่นอนอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน ครอบครัวดูเหมือนบีอยู่คนเดียวได้ ชอบอยู่ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย แต่บีไม่เคยบอกพวกท่าน ส่วนเพื่อนพวกนางก็รู้ว่าบีไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว แต่พวกนางก็ไม่คิดว่าบีรู้สึกแย่กับการอยู่คนเดียวขนาดนั้น พวกนางก็บอกว่า 'พวกนางยังอยู่ได้' แต่กับบี มันมีอะไรที่มากกว่าการอยู่คนเดียว มันหดหู่ มันเคว้งคว้าง แต่แลพวกนางไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ บีก็เริ่มหาคนคุยเลื่อยๆส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย เพราะบีมีแต่เพื่อนผู้หญิงอยากจะหาผู้ชายบ้าง (ส่วนตัวก็บ้าผู้ชายอยู่แล้ว55555) บางทีฟลุ๊ค ได้คบบางก็ไปหา ก็ไม่ได้บอกพวกนาง บางทีบอกไปพวกนางก็พูดว่า รำคาญบ้างแหละ น่าเบื่อบ้างละ ติดผั...บ้างละ ที่แฟนไปหาได้ทีเพื่อนไปหาไม่ได้ บีเลยคิดว่านี่ผิดหรอถ้าเกิดจะไปหาแฟน ตัวบีคำว่าเพื่อนบีให้ได้เต็มที่ นางมีปัญหามาบีช่วยได้บีก็ช่วย แต่เวลาที่บีเศร้า บีเหงา กลับหันไปหาใครไม่ได้ บีร้องไห้ ไม่มีใครช่วยปลอบ ต้องอยู่คนเดียวแบบตัวคนเดียว บ่อยครั้งที่คิดว่าตัวเองมีใครบ้างรึเปล่า หาคนคุยเรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้ จนบางครั้งเครียดนึกอยากฆ่าตัวตายแต่นึกถึงพ่อแม่ ว่าเลี้ยงมาขนาดนี้ แล้วก็เป็นบาปอีก
สุดท้ายนี้บีรู้ว่าทุกคนคิดว่าบีจะสื่ออะไร แต่อยากบอกว่าใครมีเพื่อน ลูก หลาน ที่ลักษณะคล้ายๆกับบี ดูแลเค้าหน่อยนะคะ การที่เค้าอยู่คนเดียวบ่อยๆ มากๆไม่ได้หมายความเค้าอยู่ได้นะ แต่เค้ามองหาคนที่เค้าจะคุยด้วยยังไม่ได้ เค้าอาจจะมีเรื่องไม่สบายใจ เรื่องเครียด แต่เค้าไม่กล้าที่จะบอกใคร เพราะเค้าจะรู้พื้นนิสัยของคุณว่าถ้าพูดไปจะเป็นยังไง เพราะฉะนั้นเปิดใจไว้นะคะ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะใหญ่ หรือเล็กแค่ไหน แต่กำลังใจ มันคือสิ่งสำคัญจริงๆนะ อยู่คนเดียวได้บางทีไม่ได้แปลว่าเข้มแข็ง
ไม่อยากอยู่คนเดียวแต่ก็ต้องอยู่
เริ่มด้วยชีวิตของตัวบี เป็นคนที่ไม่ได้ขาดพ่อแม่หรืออะไรนะคะ
แต่ก่อนเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว เพราะตอนเด็กๆคุณแม่เคยเอาไปให้คุณยายเลี้ยงที่ต่างจังหวัดก่อนจะรับมาอยู่กรุงเทพ แต่ไม่ได้เลี้ยงแบบตั้งแต่เด็กนะคือเอาไปไว้ชั่วคราว แล้วบีมีพี่ชายซึ่งห่างกัน 7 ปี พี่ชายชอบโกหกว่าไปเรียนแล้วขึ้นรถไฟไปหาแม่ ตอนแรกๆบีเองก็ไม่รู้หรอก แต่มาคิดได้ที่พี่บีเอาเสื้อผ้าไปด้วยแล้วเค้าชอบโกหกบีบ่อยๆ เลยรู้ เราก็ร้องไห้ตามเค้า แต่ยายลากไปขังไว้ในบ้านไม่ให้ตาม แล้วเรื่องแบบนี้สำหรับเด็ก 2-3ขวบมันแย่มาก จำจนวันตายเลยแหละ555555
อย่างที่บอกข้างต้น บีเป็นคนไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว ตอนเด็กๆมีเพื่อนเล่นเยอะ แต่พอโตมา เพื่อนเล่นตอนเด็กๆเค้าก็ไม่ค่อยออกจากบ้านกันบีก็อยู่แต่บ้าน จะเจอเพื่อนก็ตอนไปรร.แต่ก็ไม่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน กลับบ้านก็ต่างคนต่างมีสิ่งที่ตัวเองต้องทำ แต่สิ่งที่บีทำคือการนอนดูหนังรอใครสักคนมาคุยด้วย
ใจบีเวลาไม่มีเพื่อนไม่มีคนอยู่ด้วยมันรู้สึกเหงามากๆ ตัวเองก็ไม่ได้สนิทกับพี่ชาย พ่อ แม่ก็ทำงานกว่าจะกลับบ้าน บีเลยเป็นคนที่นอนอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน ครอบครัวดูเหมือนบีอยู่คนเดียวได้ ชอบอยู่ แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย แต่บีไม่เคยบอกพวกท่าน ส่วนเพื่อนพวกนางก็รู้ว่าบีไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว แต่พวกนางก็ไม่คิดว่าบีรู้สึกแย่กับการอยู่คนเดียวขนาดนั้น พวกนางก็บอกว่า 'พวกนางยังอยู่ได้' แต่กับบี มันมีอะไรที่มากกว่าการอยู่คนเดียว มันหดหู่ มันเคว้งคว้าง แต่แลพวกนางไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ บีก็เริ่มหาคนคุยเลื่อยๆส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย เพราะบีมีแต่เพื่อนผู้หญิงอยากจะหาผู้ชายบ้าง (ส่วนตัวก็บ้าผู้ชายอยู่แล้ว55555) บางทีฟลุ๊ค ได้คบบางก็ไปหา ก็ไม่ได้บอกพวกนาง บางทีบอกไปพวกนางก็พูดว่า รำคาญบ้างแหละ น่าเบื่อบ้างละ ติดผั...บ้างละ ที่แฟนไปหาได้ทีเพื่อนไปหาไม่ได้ บีเลยคิดว่านี่ผิดหรอถ้าเกิดจะไปหาแฟน ตัวบีคำว่าเพื่อนบีให้ได้เต็มที่ นางมีปัญหามาบีช่วยได้บีก็ช่วย แต่เวลาที่บีเศร้า บีเหงา กลับหันไปหาใครไม่ได้ บีร้องไห้ ไม่มีใครช่วยปลอบ ต้องอยู่คนเดียวแบบตัวคนเดียว บ่อยครั้งที่คิดว่าตัวเองมีใครบ้างรึเปล่า หาคนคุยเรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้ จนบางครั้งเครียดนึกอยากฆ่าตัวตายแต่นึกถึงพ่อแม่ ว่าเลี้ยงมาขนาดนี้ แล้วก็เป็นบาปอีก
สุดท้ายนี้บีรู้ว่าทุกคนคิดว่าบีจะสื่ออะไร แต่อยากบอกว่าใครมีเพื่อน ลูก หลาน ที่ลักษณะคล้ายๆกับบี ดูแลเค้าหน่อยนะคะ การที่เค้าอยู่คนเดียวบ่อยๆ มากๆไม่ได้หมายความเค้าอยู่ได้นะ แต่เค้ามองหาคนที่เค้าจะคุยด้วยยังไม่ได้ เค้าอาจจะมีเรื่องไม่สบายใจ เรื่องเครียด แต่เค้าไม่กล้าที่จะบอกใคร เพราะเค้าจะรู้พื้นนิสัยของคุณว่าถ้าพูดไปจะเป็นยังไง เพราะฉะนั้นเปิดใจไว้นะคะ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะใหญ่ หรือเล็กแค่ไหน แต่กำลังใจ มันคือสิ่งสำคัญจริงๆนะ อยู่คนเดียวได้บางทีไม่ได้แปลว่าเข้มแข็ง