เรากะเพื่อนเราสนิทกันมาก เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนเรามีแฟน แล้วเพื่อนเราก็ชอบไปเข้าโรงแรมกะแฟนบ่อยๆ เพื่อนเราเคยมีสามีแล้วนะแต่ก็เลิกกันไปแล้ว เลิกได้สักพักเพื่อนเราก็มาคบกะแฟนคนนี้ ตอนแรกที่เรารู้ว่าเพื่อนเราไปโรงแรมบ่อยๆ
เราก็ถามทำไมต้องไปโรงแรม ทำไมไม่ไปบ้านผู้ชายล่ะ เพื่อนเราก็ไม่ตอบ เราก็ถามอีกว่าเคยไปบ้านมันไหม เพื่อนเราบอกว่า ไม่เคย
เราก็เลยเตือนว่า"ระวังนะ มันมีเมียแล้วรึป่าวก็ไม่รู้ ง่ายแบบนี้ระวังมันทิ้งนะ" เพื่อนมันก็ขำเรา พอเจอกันเราก็จะถามมันทุกครั้งถึงเรื่องแฟนมัน และเราก็พูดทุกครั้งให้มันระวัง แต่พลิกล็อคค่ะ เพื่อนเรารู้อยู่แล้วว่าผู้ชายคนนั้นมีภรรยาและลูกอยู่แล้ว ที่เพื่อนยอมเล่าให้ฟังเพราะภรรยาของคนนั้นมาตบเพื่อนเราค่ะ เราก็บอกมันว่ากูบอกแล้วให้ระวัง เพื่อนเราก็ขำอีก เราก็ถามพึ่งรู้ว่ามันมีเมียหรอ เพื่อนเราบอกรู้ตั้งแต่คุยกันแรกๆแล้ว เราก็บอกเลิกกะมันเลย เราบอกให้เพื่อนเราเลิกกะคนนั้น แต่เพื่อนเราไม่ยอมเลิก เราก็ถามว่าทำไมไม่เลิก มันก็บอกว่า ผู้ชายเลือกมัน เราก็เลยบอกว่าควรถอยออกมา ไม่ควรไปทำให้ครอบครัวใครต้องแตกแยก ก็รู้กูเกลียดคนนิสัยแบบนี้ เพราะที่พ่อทิ้งกูไปก็เพราะมีผู้หญิงแบบเนี่ยแหละ มีเพื่อนอีกคนก็บอกให้มันถอยออกมา ผู้ชายมันมีลูกแล้ว ยังไงมันก็ต้องเลือกทางนู้น แต่เพื่อนเราไม่สนใจ เราก็เลยพูดเหน็บไปว่า"ไม่แน่หรอก ดูพ่อกูดิ ขนาดเขามีกูแล้ว เขายังทิ้งกูกะแม่ไปหาอีเมียใหม่เลย" เราพูดไปเราก็จะร้องไห้ คือแบบเราอารมณ์ขึ้นมาก เราเกลียดเพื่อนเรา เราผิดไหม เราเป็นคนรัเพื่อนนะ แต่เรื่องแบบนี้เรารับไม่ได้ เพื่อนเราหน้าด้านเกินไป หรือเราอาจไม่ได้รักเพื่อนเราจริง เราถึงเกลียดมันลง พวกคุณล่ะถ้าเพื่อนรักคุณเป็นแบบนี้คุณควรจะเกลียดเขาไหม