ที่ทำงานเรามีสองคน
คนแรกเป็นรองหัวหน้าแกขี้บ่นมาก แต่เราว่าสิ่งที่แกบ่นคือความหวังดี อารมณ์แกขึ้นๆลงๆ
แต่เวลามีปัญหาทีไร ต้องพึ่งแกทุกที คนนี้เหมือนแม่คนทีสองของเรา เพราะแกธรรมะธรรมโม
เงินเดือนแกเยอะ สิ่งที่แกชอบมากที่สุดคือ แอมเวย์ ขายตรงทุกชนิด เพราะแกมักคิดว่าแกจะรวยแล้วออกจากงาน
แต่สุดท้ายเจ้แกเสียเงินเป็นหมื่นๆซื้อไรกินบ้าๆบอๆ วันดีคืนดีแกเอาน้ำป้าเช็งมากิน แล้วบอกว่าดี
สุดท้ายความซวยบังเกิด แกบอกให้ชิมนี่เราจำรดชาติได้ยันวันตาย คิดแล้วจะอ๊วก

คนที่สองป้ามหาภัยแกป่วนทุกคน ทุกคนต้องขยาด ไม่เว้นแต่ละวัน วันดีคือดีทะเลาะกับผัว ทำงานปึงปังทั้งวัน
ตะคอกเด็กทุกคน ให้ทำตามอารมณ์ เรากับหัวหน้าฟันธงว่าแกไม่ปกติ ขนาดหัวหน้ายังโดนแกตะหวาด
แกไม่ค่อยเต็มอยากให้คนอื่นพูดด้วย ต้องการแสดงเรียกร้องความสนใจ คือต้องมาเครียดเพราะแกไม่ใช่เพราะงาน
คนไหนที่แกเกลียดนะ พอพูดถึงปุ๊บ แกจะด่าเสียๆหายๆ ตัวสั่นตาเหลือก แบบอาการชัด
แล้วมักจะมโนเอาเองว่าคนนั้นนินทาแก ทั้งๆที่เค้าไม่เคยเอาไปพูดซักคำ