เพลงวิกาลเริ่มขานขับรับบุหลัน
ท่ามความงันระรัวเรียงเพียงดาวไหว
กระซิบอ้อนออดจันทร์บนฟ้าไกล
ที่แย้มม่านโลกใหม่ ของค่ำคืน

เย็นน้ำค้างพร่างพรมลงโลมหญ้า
สกาวกว่าเพชรน้ำงามตามชิดชื่น
หอมไอดินกลิ่นแก้วแกมแก้มขวัญยืน
ระดาษดื่นดาวดินปิ่นราตรี

ปล่อยใจล่องครรลองฝันคนธรรพ์ป่า
เพียงหลับตาซับความงามหวามวาบนี้
ประสานมือสื่อดวงจินต์อิ่มยินดี
กลางแสงสีตะเกียงน้อยหิ่งห้อยไพร

แม้นทุกข์ใดในโลกหล้าก็ล้าดับ
บนความฝันนานนับกว่าคืนไหน
ท่ามอ้อมกอดรัตติกาลซ่านทหัย
แม้ดวงไฟความหงอยเศร้ายังเฉาราน

ออเคสตร้าป่าระบัดสบัดเสนาะ
จั๊กจั่นฉอเลาะจิ้งหรีดหวาน
หริ่งเรไรขับร้องทำนองกาล
จากราวพฤกษ์ลึกดวงมาลย์เนิ่นนานกัลป์

เนตรสบเนตรฤาแยกเฉดจากดาวได้
เคลิบเคลิ้มนัยน์เจ้าเด่นเช่นดาวสวรรค์
ในคืนค่ำย่ำอรุณอุ่นจำนรร
พรมหญ้านั้นหรือนุ่มหนักเท่าตักนาง

ใต้โคมจันทร์เหนือม่านฟ้าเวลานี้
ขอหยุดทุกนาทีความหมองหมาง
อยู่เคียงน้องครองขวัญมิหวั่นวาง
ภพราตรีนี้เปิดกว้าง นิรันดร

ขออนุญาตินำกลอนที่เคยแต่งไว้นานมากแล้วมาร่วมแบ่งปันนะครับ มีแก้คำนิดหน่อย ผมเป็นเจ้าของกระทู้ที่ไม่ค่อยดีนัก
บางทีตั้งแล้วชอบหายตัวไปเฉย ๆ ก็มี ขออภัยล่วงหน้าหากผมไม่ได้มาตอบทุกท่านครับ