สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เราเข้ามาเขียนครั้งแรก ถ้าผิดพลาดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ(ถ้าแท็กผิดขอโทษด้วยนะค่ะ)
เราอายุ 23 ปี คบกับแฟนที่อายุมากกว่าหนึ่งปี คบกันปีนี้เข้าปีที่7ค่ะ เราสองคนคบกันสมัยเรียนอยู่ ม.5 ช่วงที่เรียน ม.5 แฟนเราดร็อปเรียนไว้หนึ่งปี ช่วงนั้นเป็นช่วงโปรค่ะเราคบกันแรกๆแฟนรับ-ส่งจนจบ ม.5 พอเค้าเรียนต่อเราก็ต่างคนต่างไปเรียนแต่ยังคบและคุยโทรศัพท์กันเหมือนแรกๆที่คบกัน เราไม่ใช่คู่ที่หวานเพราะเราไม่ใช่คนหวานแต่แอบมีเซอร์ไพส์ให้ทุกวันสำคัญ แฟนเราค่อนข้างเป็นผู้ชายที่นิ่งและเดาใจยากมาก ไม่หวาน ไม่มีความกระตือรือร้น นิ่งจนน่ากลัว แต่เวลาอยู่กับเราเขาค่อนข้างโอเคนะค่ะ เหมือนคนละคนเลย เป็นคนพูดเก่ง ขี้อ้อน (ประเด็นหลักแฟนเรามีพี่น้อง2คน เขาเป็นพี่คนโต คือเขาจะทำตัวให้ดูโตแต่ในความคิดเราแล้วเขาเด็กและเด็กมากๆเขาไม่มีความคิดและตัดสินใจอะไรเองในระหว่างที่เราคบกัน) พอเราเรียนมหาลัยปีที่2ก็ตัดสินใจหมั้นกันเพราะเหตุผลทางครอบครัวหลายๆอย่าง เราคบกันมาเรื่อยๆมีปัญหาเดิมๆที่เราบ่นๆมาข้างต้น แต่เราทนมาตลอดเราคิดว่าเราชินแล้วแต่ไม่เลย เขาไม่เคยดูโตและเป็นผู้ใหญ่ได้เลย สิ่งแรกนะค่ะเขาค่อนข้างจะเงียบเวลามีเรื่องสำคัญอะไรเราจะเป็นคนนำตลอด เราคิดแทนเขาแทบทุกอย่าง เคยให้เขาคิดเองกว่าจะได้คำตอบนะค่ะรอจนอารมณ์เสีย แต่ทนค่ะเรารักเขามาก เขามีส่วนเสียอยู่ข้อเดียวที่มันเปลี่ยนไม่ได้เลยซึ่งเราเคยขอให้เขาเปลี่ยนมาตลอดระยะเวลาที่คบกัน เราแต่งงานกันปีที่ 5 เพราะพ่อแม่เรากลับมาจากต่างประเทศทุกอย่างลงตัวทั้งทางครอบครัวเขาและเรา จนวันนี้มีหลายๆเรื่องที่เราให้เขาช่วยตัดสินใจแทบทุกเรื่องเราจะได้ยินคำเดียวว่า "แล้วแต่" ทุกครั้งเราต้องตัดสินใจและเขาต้องทำตามทุกครั้ง เราอยากถามเพื่อนๆว่าแฟนเราเขาไม่อึดอัดบ้างหรอที่คอยเดินตามทางที่เราชี้ให้ไป ทุกครั้งเราให้เขาเลือกเพื่อที่อยากจะรู้ว่าสปิริตในการเป็นหัวหน้าครอบครัวว่ามีแค่ไหนแต่สิ่งที่ได้รับกลับมา คือ เราต้องนำ ต้องคิดเองตลอด มาถึงวันนี้เราอึดอัดมากเรารู้สึกว่าเราตัดสินใจผิด เราไม่ได้หัวหน้าครอบครัวที่ดีและเหมือนจะมีคนๆนึงที่เราต้องแบกเขาไว้ไม่ว่าจะไปไหน ตอนนี้เราจะไปเรียนต่อ ตปท. เราคิดมาได้ 5-6 เดือนแล้วว่าถ้าเราไม่เอาเขาไปด้วยชีวิตเราจะมีอะไรดีกว่านี้ เราเลือกเองค่ะแม่เราบอกว่าเราต้องยยอมรับมัน แต่เป็นไปได้ไหมค่ะที่เราเลือกจะเห็นแก่ตัวทิ้งคนที่เขาไม่เคยรับรู้ความรูสึกเราเลยว่าเราสุขน้อยกว่าทุกข์ และทนคิดว่าทุกอย่างมันจะดีขึ้น แต่กลับไม่เลย...