ยืม log in เพื่อนมาตั้งครับ

ผมก็เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ คนหนึ่ง ชีวิตธรรมดาๆ มีความสุขแบบธรรมดาๆ
เป็นลูกแม่ค้า ไม่เคยลำบากแต่ไม่มีฐานะขนาดที่บ้านมีรถให้ขับหรือไปเที่ยวต่างประเทศครับ
สมัยเรียนออกแนวเกเรไม่เรียนหนังสือ เฮฮากับเพื่อน
ไม่อยากเรียนจนตอนเข้ามหาลัยครั้งแรกเคยโดนรีไทร์แต่พยายามเรียนใหม่กว่าจะจบก็อายุปาเข้าไปยี่สิบกลางๆครับ แต่ไม่เคยทำอะไรเสียหายหรือทำใครเดือดร้อนครับ
เรื่องความรักไม่เคยต้องตามจีบใคร มีแต่สาวๆเข้าหาตลอดตั้งแต่วัยรุ่น อาจเป็นเพราะดูดีเมื่อเทียบกับเพื่อนในกลุ่มสังคมที่ผมอยู่ แต่ไม่เคยรักใครจริงจังเลยครับ ชอบคนเรียบร้อยเรียนเก่งแต่ไม่กล้าจีบครับ เหมือนเราไม่ดีพอ

จนได้เจอกับแฟนคนปัจจุบันหลังเรียนจบปริญญาตรีครับ เธอน่ารักแบบดูเรียบร้อย เรียนอยู่มหาลัยที่ผมไม่เคยกล้าจีบเด็กมหาลัยนี้มาก่อนเลย มารู้ทีหลังว่าเธอเรียนเก่ง ที่บ้านมีธุรกิจร้อยล้านครับ ไอ่เราแค่รถยังไม่มีขับเลย แต่เค้าก็ยอมเป็นแฟนกับผม
เหมือนชีวิตเค้ามีพร้อมทุกอย่างแล้ว เค้าแค่ต้องการคนที่รักเค้าครับ เพื่อนๆผมหลายคนบอกให้เผื่อใจเอาไว้บ้าง เพราะเราแตกต่างกันมากครับ

ผมเคยถามเธอเรื่องนี้ เธอก็ดูงงๆ และบอกผมว่าเพื่อนสนิทเธอรวยเป็นพันล้านยังเป็นเพื่อนเธอได้หรือเพื่อนในมหาลัยบางคนฐานะไม่ดียังคุยกันรู้เรื่องครับ

ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เธอเรียนจบปริญญาโทและทำงานเต็มตัวครับ
ผมยอมรับว่าตัวเองมีสเปคชอบผู้หญิงเก่งดูแลตัวเองได้ คบแล้วไม่เป็นภาระ ผมเป็นแฟนเธอแล้วรู้สึกภูมิใจมาตลอด ควงไปไหนก็ดูดี
แต่ก็ตกใจนิดๆ กับความเก่งของเธอครับ แฟนผมเด็กกว่าผม5ปี แต่วันนี้เธอหาเงินได้เท่าผมแล้ว และเธอพูดเสมอว่าเธอยังหาได้น้อยและจะต้องหาให้ได้มากกว่านี้อีกหลายเท่าเพื่ออนาคตจะได้สบายครับ ฟังแล้วก็ตกใจว่าเธอจะเอาอะไรอีก
ผมว่าแค่นี้ผมก็หาได้เยอะแล้วนะครับสำหรับอายุเท่านี้ ราวๆ 70k ครับ

บอกก่อนว่าแฟนผมไม่ได้เป็นคนติดหรูหรือเห็นแก่เงิน แต่เธอเป็นคนที่ชอบทำอะไรให้เพอเฟคมากๆ ตอนเรียนอ่านหนังสือทั้งวัน พอมาทำงานก็ทำหามรุ่งหามค่ำจนผมก็เสียเซลฟนิดๆ ไม่ก็มองว่าแฟนดูสุดโต่งเกินไป
เธอเหมือนคน2บุคลิก เวลาอยู่กับผมก็ชิล ตลก ติงต๊อง ไม่มีฟอร์ม แต่พอพูดถึงเรื่องงานเรื่องชีวิต เธอดูจริงจังเกินไปมากๆครับ

ผมเคยถามเธอเรื่องแต่งงานเพราะผมก็ใกล้จะ30แล้ว เพื่อนพ้องก็แต่งกันไปเยอะ เพื่อนๆผมกับภรรยาหาเงินรวมกันเดือนละไม่ถึงแสนเขายังมีครอบครัวที่มีความสุขได้ ส่วนแฟนผมก็ดูมีงานการพร้อมทุกอย่าง

กลายเป็นว่าเธอเครียดมาก และบอกผมว่าถ้าคิดจะแต่งงานกับเธอผมต้องซื้อบ้านให้แม่ผมให้ได้ก่อน (ปัจจุบันอยู่บ้านเช่าครับ) และให้ผมให้เงินเดือนแม่เดือนละ30Kพร้อมคนรับใช้ให้แม่ให้ได้ก่อน ผมว่ามันเว่อร์ไปหรือเปล่าครับ ไม่เคยได้ยินผู้หญิงแบบไหนมีความคิดแบบนี้มาก่อนเลย

ผมอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นครับ เคยบอกเธอว่าอยากมีลูกกับเธอ แทนที่เธอจะดีใจ
เธอหน้าเสียและบอกว่าให้ผมไปเตรียมเงินค่าเทอมส่งลูกเรียนอินเตอร์ล่วงหน้าก่อน5ปีให้ได้ค่อยมาพูดเรื่องนี้

เฮิร์ทมากๆ ครับ ทั้งๆที่ผมรักและอยากอยู่กับเธอไปจนแก่เฒ่า เธอกลับมองว่าผมคิดอะไรไร้สาระ ไม่มีจุดมุ่งหมายในการทำงานสร้างธุรกิจแบบเธอ จนเดี๋ยวนี้ขนาดวันหยุดผมชวนเธอไปกินข้าวดูหนังตามประสาแฟนกัน เธอก็ชวนคุยแต่เรื่องงาน อยากไปดูตึกเปิดธุรกิจกับผม จนบ้างครั้งผมเคยน้อยใจพูดตัดพ้อไปว่าแบบนี้เธอคงต้องมีแฟนเป็นผู้บริหารแล้วครับ

ตอนนี้ผมพยายามที่สุด ตั้งใจทำงานเหมือนเดิม แทบจะเป็นพนักงานที่ดีที่สุดในแผนก
เราดีที่สุดในที่ๆ เราอยู่แล้ว ส่วนนางฟ้าของผมเหมือนอยู่ไกลออกไป ยิ่งวันยิ่งดูห่างกัน
นึกแล้วใจหายครับ ได้เป็นแฟนกับเธอผมเหมือนฝันไป ทั้งชีวิตคงไม่เจอใครที่ดีเท่านี้อีกแล้ว
แต่อนาคตที่จะอยู่กับเธอต่อไปมันยากมากๆจนผมไม่อยากคิดว่าจะไปไกลได้แค่ไหนแล้วครับ
ได้แต่ถามเธอทุกวันว่ายังรักผมอยู่ไหมให้อุ่นใจว่าวันนี้ผมยังมีโอกาสได้เป็นคนที่จูงมือเธอต่อไป
เหมือนต่อลมหายใจไปวันๆ เลยครับ

อยากรู้ว่ามีใครเคยมีประสบการณ์แบบผมบ้างครับ แล้วทำอย่างไรให้ผ่านจุดนี้ไปครับ