คงไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็ทำเอาผู้พบเห็นอย่างเรา
หรือพ่อแม่เด็กอีกหลายรายต้องรู้สึกแน่นในอก (ไม่สบายใจอยู่ทุกวัน) อย่างแน่นอน
ถ้าเรามีลูก คงน้ำตาตกในอก สงสารลูกที่ต้องแบกกระเป๋านักเรียนหนักๆไปโรงเรียนทุกวัน
วันเด็กทั้งที อยากคิดแก้ปัญหาที่คาใจเด็ก 
ว่าคุณครูให้หนูเอาหนังสือไปโรงเรียนทำไมทุกวันก็ไม่รู้ ไม่เคยจะได้อ่าน
โรงเรียน หรือคุณครูจะตอบได้ไหม
ถ้าใครมีลูกหลานคงเห็นปัญหาเรื่อง
น้ำหนักของในกระเป๋านักเรียนที่เด็กประถมต้องแบกไปโรงเรียนทุกวัน
กี่ปีๆ ก็ไม่เคยจะแก้ไข เด็ก 20 โล แบกกระเป๋า 15 โล กระดูกสันหลังเค้าจะรับได้แค่ไหนกัน
จะมีผลต่อโครงสร้างกระดูกเด็กตอนโตไหม

ส่วนตัวไม่มีลูก จึงไม่ต้องน้ำตาตกในอกเช่นพ่อแม่ในปัจจุบัน
แต่เห็นเด็กตัวเล็กๆ ชั้นประถม แบกกระเป๋าที่ขนาดผู้ใหญ่อย่างเรายังบ่นว่าหนัก 
เห็นแล้วสงสารเด็กตัวน้อยๆ แต่เรากลับนิ่งเฉย
คนไทยเราสอนว่า เห็นผู้อื่นถือของหนักๆ เราควรเข้าไปช่วยถือเพื่อแสดงน้ำใจ
เห็นคนแก่ ช่วยพยุงข้ามถนน เห็นเด็กและคนชราลุกให้นั่ง

แต่ ปล่อยเด็กเล็กๆ ตาดำๆ ที่เป็นอนาคตของชาติ 
ต้องแบกเป้หนักประมาณถุงข้าวสารคนละสองสามถุงทุกวัน 
ทำไมทางโรงเรียนและผู้ปกครองไม่มีใครคิดแก้ไขให้จริงจังนะ
เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรคะ

น่าจะยกปัญหานี้ เป็นวาระแห่งชาติ ก่อนที่จะมีเด็กไทยสังเวยชีวิต
เพราะโดนกระเป๋านักเรียนทับตายจนหายใจไม่ออกเข้าสักวัน

ถ้าความคิดส่วนตัวนะคะ จะซื้อหนังสือให้เด็ก 2 ชุดไว้บ้านชุด โรงเรียนชุดซะเลย
(ชุดที่โรงเรียนเก็บไว้ใช้รุ่นต่อๆไป)
หรือ ฉีกหนังสือเป็นบทๆ ไปโรงเรียนซะ วันนี้คุณครูจะสอนบทไหน ฉีกไปแค่นั้นพอ
หรือ จะพิมพ์ตำราเป็นบทๆ เป็นเล่มเล็กๆ ก็ว่าไป

(ต้องขออภัยด้วยนะคะถ้าแท็กผิดห้อง
และขอขอบคุณ ThaiPBS ที่ยกประเด็นเรื่องกระเป๋านักเรียนที่เหมาะสมสำหรับเด็กขึ้นมาให้คิดค่ะ)