.. กลับมาแล้วหรอ .. อยู่ไทยนานไหม... คำตอบคือ อยู่ 2 วันเอง เดี๋ยวก็ต้องกลับแหละ
สายตาตี่คู่นี้ รอยยิ้มมุมแก้ม หน้าขาว ๆ ยังจำได้เสมอ

เอานี่ของฝากนะ พร้อมยื่นกล่องของขวัญเล็ก ๆ ให้ เรารับไว้ ปลื้มจนเก็บยิ้มไว้ไม่อยู่ แก้มเราคงเป็นสีแดงเรื่อ ๆ  เพราะรู้สึกชา ๆ ในใจเราคิดว่าไม่เป็นไรกลับมาแป๊บเดียว อย่างน้อยได้เจอกันบ้างยังดีกว่า ปีนี่ อายุ 42 แล้ว ขอบคุณมากนะ เราสุขใจมากยิ้มจนน้ำตาริน ...

เอามือลูบน้ำตาที่แก้ม หันไปอีกด้านหนึ่ง เห็นลูกสาวนอน อยู่ข้าง ๆ ... เฮ้อ.. เพียงแค่ฝันไป ..

แต่ความรู้สึก ความอิ่มใจ ยังคงอยู่ ตื่นมาตอนตี 3 นอนไม่หลับ แอบคิดถึงคน ๆ หนึ่งที่ไม่ใช่สามี ตัวเอง

เพียงแค่นี้จริง ๆ ก็สุขใจ ฝันถึงไม่บ่อยนะ แต่ความรู้สึกอิ่มเอม เสมอ

ทุกวันนี้โลกใกล้กันเพียงคลิ๊ก เดียว .. ไม่เหมือนแต่ก่อน รักแรกในวัยแฟนฉัน ต้องเดินทางย้ายถิ่นฐานไปอยู่อเมริกา ตั้งแต่ปี 2530 เขียนจดหมายติดต่อกันมาจนจบ ม. 6  จดหมายฉบับสุดท้ายบอกเราเพียงว่าเราไกลกันเกินไป .. เราเข้าใจนะ.. ตั้งแต่ไปก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย เราร่ำเรียนจนจบ ป.ตรี กลับไปบ้านแม่ ทีไรก็คิดถึง ทุกวันนี้ FB เรา ยังใช้ชื่อนามสกุลเดิม เผื่อว่าเขาจะผ่านมาเห็น ส่วนเรา พยายามเสริชหา แต่ก็ไม่เจอ เจอรูปเขาอยู่ในเน็ตอยู่ รูปหนึ่ง แค่นี้ก็ยิ้มอยู่ในความทรงจำ

เท่านี้เอง ก็สุขใจ ชายในความทรงจำ รักแรกของเรา สะอาด สดใส เรายังระลึกถึงนายเสมอ และหวังว่านายจะมีครอบครัวที่อบอุ่น

เรา จขกท. เพียงอยากระบายความรู้สึกเท่านั้นนะค่ะ ..อายุเยอะแล้ว นาน ๆ จะมีความรู้สึกแบบนี้ย้อนกลับมาอีกครั้ง