ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก เบื่อการใช้ชีวิตมากๆครับ
เป็นนักศึกษานะครับ ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับแฟน เวลาไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันตลอด
เรื่องของเรื่องคือ ตั้งแต่ก่อนปีใหม่แล้ว ที่มหาลัยปิดเทอมตั้งแต่ต้นเดือนธันวาคม ผมก็แพลนไว้ว่าจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด คิดถึงแม่ คิดถึงที่บ้าน
แฟนผมก็บอกว่ายังไม่ต้องกลับ เพราะอยากไปด้วย แต่แฟนทำงานเป็นเซลล์(ในห้าง) บริษัทไม่ให้หยุดช่วงปีใหม่เพราะเป็นช่วงเซลล์ หยุดได้หลังวันที่15 มกราคม
ซึ่งแฟนผมก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าจะกลับบ้านด้วย นัดกันเป็นสิ้นเดือนมกราคม
พอมาวันนี้ ทางบริษัทเพิ่งแจ้งมาว่ายังไม่หมดซีซั่นเซลล์ พนักงานสามารถลาหยุดได้หลังเดือนกุมภาพันธ์เป็นต้นไป
แผนที่จะกลับบ้านต่างจังหวัดก็ต้องยกเลิก ผมก็รู้สึกแย่มาก เพราะตอนปีใหม่ผมอุส่าห์ไม่กลับบ้านเพราะตั้งใจรอเวลาสิ้นเดือนนี้จะได้กลับ
คือจริงๆผมก็กลับเองได้ แต่ผมต้องขับรถคนเดียว เหงาด้วย และที่รู้สึกแย่คือความรู้สึกที่เสียไป เราไม่ได้กลับบ้านช่วงปีใหม่ในขณะที่คนอื่นเค้ากลับต่างจังหวัดไปหาที่บ้านกัน
แต่ผมต้องมาใช้ชีวิตนอนแหง่ว ไม่ได้ทำอะไรอยู่ที่กรุงเทพ พอมาเจอเรื่องแบบนี้ผมรู้สึกแย่มาก อยากร้องไห้เลย
ผมโทรไปบอกแม่ แม่ผมก็บอกไม่เป็นไรนะ จะมาหาแม่มาเมื่อไรก็ได้ ไม่เป็นไร แม่ไม่คิดมาก
แต่ผมคิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน ทุกอย่างแพลนไว้หมดแล้วกลับต้องยกเลิก รู้สึกแย่ไปหมดเลยครับ
และผมอยู่ที่นี่ เหมือนผมอยู่คนเดียว ผมเหนื่อยมากกับชีวิตในกรุงเทพ
ค่าใช้จ่ายที่นี่สูงกว่าต่างจังหวัด ปิดเทอมที่ผ่านมาผมพยายามหางานทำตลอด ผมทำเอกซ์ตร้า นักแสดงประกอบตามกองถ่ายบ้าง
ไปนั่งเป็นคนดูตามรายการ เค้าจ้างวันละ 300 ก็ไปทำ เพราะดีกว่าอยู่เฉยๆใช้เงินแม่ไปวันๆ
แต่ก็ไม่พอกับค่าใช้จ่ายอยู่ดี ผมเหนื่อยกับชีวิตในกรุงเทพทุกวันนี้มากๆ
คอนโดผมก็ต้องเสียค่าที่จอดรถ กลับดึกหน่อยลานจอดรถเต็ม ต้องจอดข้างตึกเอา
ไปถึงมหาลัย ที่จอดรถก็ไม่ค่อยมี ต้องไปแย่งชิงที่จอดกัน ถ้าลานจอดรถที่มหาลัยเต็มก็ต้องจอดข้างนอกเสียเงินค่าที่จอดเพิ่มอีก
อยู่กรุงเทพมา 2 ปีแล้ว แต่ทุกวันนี้ก็ยังไม่ค่อยชิน ชีวิตเหมือนต้องแก่งแย่งชิงดีกันตลอดเวลา
เพื่อนที่จริงใจก็ไม่มี ปรึกษาอะไรก็ไม่ได้ กลุ่มนึงก็เที่ยวกลางคืนอย่างเดียว อีกกลุ่มนึงก็เด็กเรียน เวลาเกรดออกก็จะเริ่มแซะแล้ว ได้เท่าไร อะไรยังไง
กลายเป็นที่เปรียบเทียบ แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันอีก
บางทีก็คิดถึงชีวิตต่างจังหวัด อยากมีเพื่อนดีๆเหมือนตอนมัธยม อยากกลับจากโรงเรียนแล้วเล่นกับหมา เจอแม่ เจอน้อง
กินอิ่ม นอนหลับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตอนนี้เหนื่อยมาก รู้สึกแย่มากจริงๆครับ T^T
รู้สึกเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมากครับ
เป็นนักศึกษานะครับ ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับแฟน เวลาไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันตลอด
เรื่องของเรื่องคือ ตั้งแต่ก่อนปีใหม่แล้ว ที่มหาลัยปิดเทอมตั้งแต่ต้นเดือนธันวาคม ผมก็แพลนไว้ว่าจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด คิดถึงแม่ คิดถึงที่บ้าน
แฟนผมก็บอกว่ายังไม่ต้องกลับ เพราะอยากไปด้วย แต่แฟนทำงานเป็นเซลล์(ในห้าง) บริษัทไม่ให้หยุดช่วงปีใหม่เพราะเป็นช่วงเซลล์ หยุดได้หลังวันที่15 มกราคม
ซึ่งแฟนผมก็บอกว่าเดี๋ยวเค้าจะกลับบ้านด้วย นัดกันเป็นสิ้นเดือนมกราคม
พอมาวันนี้ ทางบริษัทเพิ่งแจ้งมาว่ายังไม่หมดซีซั่นเซลล์ พนักงานสามารถลาหยุดได้หลังเดือนกุมภาพันธ์เป็นต้นไป
แผนที่จะกลับบ้านต่างจังหวัดก็ต้องยกเลิก ผมก็รู้สึกแย่มาก เพราะตอนปีใหม่ผมอุส่าห์ไม่กลับบ้านเพราะตั้งใจรอเวลาสิ้นเดือนนี้จะได้กลับ
คือจริงๆผมก็กลับเองได้ แต่ผมต้องขับรถคนเดียว เหงาด้วย และที่รู้สึกแย่คือความรู้สึกที่เสียไป เราไม่ได้กลับบ้านช่วงปีใหม่ในขณะที่คนอื่นเค้ากลับต่างจังหวัดไปหาที่บ้านกัน
แต่ผมต้องมาใช้ชีวิตนอนแหง่ว ไม่ได้ทำอะไรอยู่ที่กรุงเทพ พอมาเจอเรื่องแบบนี้ผมรู้สึกแย่มาก อยากร้องไห้เลย
ผมโทรไปบอกแม่ แม่ผมก็บอกไม่เป็นไรนะ จะมาหาแม่มาเมื่อไรก็ได้ ไม่เป็นไร แม่ไม่คิดมาก
แต่ผมคิดถึงแม่ คิดถึงบ้าน ทุกอย่างแพลนไว้หมดแล้วกลับต้องยกเลิก รู้สึกแย่ไปหมดเลยครับ
และผมอยู่ที่นี่ เหมือนผมอยู่คนเดียว ผมเหนื่อยมากกับชีวิตในกรุงเทพ
ค่าใช้จ่ายที่นี่สูงกว่าต่างจังหวัด ปิดเทอมที่ผ่านมาผมพยายามหางานทำตลอด ผมทำเอกซ์ตร้า นักแสดงประกอบตามกองถ่ายบ้าง
ไปนั่งเป็นคนดูตามรายการ เค้าจ้างวันละ 300 ก็ไปทำ เพราะดีกว่าอยู่เฉยๆใช้เงินแม่ไปวันๆ
แต่ก็ไม่พอกับค่าใช้จ่ายอยู่ดี ผมเหนื่อยกับชีวิตในกรุงเทพทุกวันนี้มากๆ
คอนโดผมก็ต้องเสียค่าที่จอดรถ กลับดึกหน่อยลานจอดรถเต็ม ต้องจอดข้างตึกเอา
ไปถึงมหาลัย ที่จอดรถก็ไม่ค่อยมี ต้องไปแย่งชิงที่จอดกัน ถ้าลานจอดรถที่มหาลัยเต็มก็ต้องจอดข้างนอกเสียเงินค่าที่จอดเพิ่มอีก
อยู่กรุงเทพมา 2 ปีแล้ว แต่ทุกวันนี้ก็ยังไม่ค่อยชิน ชีวิตเหมือนต้องแก่งแย่งชิงดีกันตลอดเวลา
เพื่อนที่จริงใจก็ไม่มี ปรึกษาอะไรก็ไม่ได้ กลุ่มนึงก็เที่ยวกลางคืนอย่างเดียว อีกกลุ่มนึงก็เด็กเรียน เวลาเกรดออกก็จะเริ่มแซะแล้ว ได้เท่าไร อะไรยังไง
กลายเป็นที่เปรียบเทียบ แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันอีก
บางทีก็คิดถึงชีวิตต่างจังหวัด อยากมีเพื่อนดีๆเหมือนตอนมัธยม อยากกลับจากโรงเรียนแล้วเล่นกับหมา เจอแม่ เจอน้อง
กินอิ่ม นอนหลับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ตอนนี้เหนื่อยมาก รู้สึกแย่มากจริงๆครับ T^T