ผมมีเพื่อสนิทตั้งแต่ป.1 ชื่อ บี บีมักเป็นที่รักในหมู่เพื่อนด้วยความที่เป็นที่จืดๆ ใครไปไหนไปด้วย ความสัมพันธ์ระหว่างผมและบี ตอนเด็ก
- เราไปไหนไปกัน ไปเล่นเกมส์แต่เช้ากลับมืด เคยเกือบจะโดนตีหลายครั้ง
- เวลาเล่นเกมส์ ผมมักจะเล่น P1 บี เล่น P2 เราเล่นเป็นคู่หูกันตลอด
- เราไปไหนด้วยกันจน เวลามาคนเดียว ก็มักจะมีคนถาม
- เราชอบเล่นเป็นตัวละครในการ์ตูนหลายๆ เรื่อง เช่นขบวนการ 5 สี ผมจะเป็นสีแดง สีอะไรรองมาบีก็จะเล่น คนเก่งฟ้าประทาน ผมจะเป็นยูสุเกะ บีจะเป็นฮิเอ ไม่รู้ทำไม ถึงชอบเป็นพระรอง (ตอนพิมพ์ไปผมก็อดอมยิ้มไม่ได้)
- ทุกวันศุกร์เราจะวางแผนกันว่า เสาร์อาทิตย์นี้เราจะเล่นเกมส์อะไร ไปกี่โมง กลับกี่โมง แต่ทุกครั้งมักติดหล่ม เล่นเกินเวลาไปอี 2 -3 ชม.
- ค่าเกมส์ส่วนใหญ่ บีจะเป็นคนจ่าย เพราะมีเงินมากกว่าผม
- ทุกวันที่โรงเรียนเราจะพูดคุยกันแต่เรื่องการ์ตูน
- ช่วงม.ต้น ผมและบีได้ตั้งกลุ่มเด็กหลังห้องขึ้นมา เป็นกลุ่มคนที่ไม่มีความสามารถพิเศษอะไร เป็นคนที่ไม่อยู่ในสายตาใคร รวมกลุ่มพูดคุยเรื่องไร้สาระไปวันๆ ถ้าให้มโนก็คงคล้ายๆ กับกลุ่มของชินจัง ยกเว้นไม่มีมีเนเน่จัง นอกนั้นมีหมด ยิ่งโบจังยิ่งเหมือน
- ตอนงานประจำปีแถวบ้าน เราไปดูหนังกลางแปลงด้วยกัน
- หลายครั้งที่ผมยืมเงินบี และหลายครั้งที่ผมไม่คืน
- บีไม่เคยยืมเงินผมเลย
- หลายครั้งมีคนมาไถเงินบี ผมเป็นคนช่วยบี ไม่ให้ถูไถเงิน
- ผมเคยทะเลาะกับบีแค่ครั้งเดียว จำไม่ได้แล้วว่าทะเลาะเรื่องอะไร
- ตอนที่เราจบม.3 เรา เคยวาดฝันอนาคตของแต่ละคนว่าจะเป็นอย่างไง
เรื่องราวของผมและบีที่จำได้มีเท่านี้ เวลาผ่านไป 13 ปี เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง หลังจบม.3 ไป บีก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัดส่วนผมเรียนต่อ ก็ยังติดต่อกันได้ ผมอยู่จังหวัดที่ติดกับกทม. หลังผมเรียนจบผมก็ทำงานในจังหวักอยู่ 2 ปี จนได้งานในกทม. และใกล้กับบ้านที่บีอาศัยอยู่กับแฟน ผมไม่อยากนั่งรถไปกลับ เลยตัดสินใจอยู่หอ พออยู่ไปได้ 2 เดือน บีเลิกกับแฟน แล้วขอมาอาศัยอยู่กับผม ชั่วคราว ผมก็โอเค ด้วยความที่ผมเป็นคนง่ายๆ จะเรียกว่าชุ่ยก็ได้ ผมเป็นคนที่ทำอะไรไม่เรียบร้อย กินข้าวหกก็เช็ด แต่บีไม่ ข้าวหก บีเช็ด กวาดถู และ "บ่น" เนี่ยเดียวมดก็มา เนี่ยเอ็งกินหกใว้ คือ บีเป็นคนใส่ใจรายละเอียดแม้แต่เรื่องเล็กน้อย ย้อนไปตอนม.ปลายบีช่วยผมไปที่หอเขาในกทม. 2 ครั้ง ครั้งแรก บีดูแลผมดีมาก อาหารน้ำเลี้ยงผมหมด ก่อนที่ผมไปผมบอกบีว่าผมไม่มีเงินมีอยู่ 100 เดียว บีบอกไม่เป็นไร เดียวเลี้ยงเอง พอครั้งที่ 2 บีเปลี่ยนไป เขาชวนผมอีก ผมตกลงไป เขาถามผมว่ามีเงินมาเท่าไร ผมบอกประมาณ 2000 ตอนนั้นผมอยู่มหาลัยแล้ว บีให้ผมเลี้ยงทุกอย่าง อาหารค่ารถ ไปเที่ยว ผมก็ไม่ได้ใสใจอะไร แต่เรื่องที่น่าลำคาญคือเรื่อง ความสะอาด ตอนนั้นผมว่าจะไปอยูกับบี 4 วัน วันแรกก็โอเค วันที่ 2 เริ่มบ่น เช่นเรื่อง เปิดน้ำในห้องน้ำ กระเด็นออกมาข้างนอก เช็ดเท้าไม่แห้ง และที่ผมไม่ชอบคือเรื่องเอามือถือผมไปกดดูข้อมูลเช่นนี่เบอใคร เบอแฟนเหรอวะ คนนี้ใครน่ารักป่าววะ คือผมก็ขี้เกียจตอบ วันที่ 3 ผมก็เลยกลับบ้าน กลับมาที่ปัจจุบัน บีมาอาศัยอยู่กับผม ก็ตกลงกันว่าค่าห้องผมจ่าย ส่วนค่าน้ำไฟบีออก แต่ 2เดือนมานี้ ผมจ่ายเองบีบอกว่า ไม่มีเงินต้องจ่ายค่าบัตรต่างๆ ผมก็ไม่ไม่ว่าอะไร แต่เห็นเขาบอกว่าสิ้นเดือนนี้จะออกแล้วเพราะได้ที่ใหม่ใกล้กับที่ทำงาน หลายครั้งที่เขาหยิบมือถือผมมาดู ดูไลน์ ว่าผมคุยกับใคร คบกับใครมีไรกันรึยัง นี่รูปใคร เป็นอะไรกัน คบกันอย่างไง บางครั้งผมก็อยากเอาแฟนมาค้างที่หอแต่ บีอยู่เลยไม่เคยพามา ผมกลับบ้านเสาร์- อาทิตย์ ผมจะนอนหอ 4 คืนแล้วกลับบ้าน ส่วนบีจะนอนจะนอนอยู่ที่นั่นตลอด ค่าน้ำค่าไฟเดือนแรกของผม 160 บาท พอบีอยู่ขึ้นไป 300 กว่าบาท แล้วเดือนนี้ผมก็จ่ายให้เขาก่อน เขาบอกจะใช้คืน ก่อนออก แล้วที่ทำให้ผมปรี๊ดแตกสุดๆ วันนี้ คือน้ำไม่ใหล บีจะไปทำงาน 7 โมงเช้า ส่วนผม 8 โมง บีตื่นเช้ามาอาบน้ำ ผมหลับอยู่ บีตะโกนออกมาจากห้องน้ำ ว่าน้ำไม่ใหล ให้โทรไปบอกเจ้าของหอ ผมนี่อารมณ์ขึ้นเลย คือแล้วทำไม่เอ็งไม่โทรเอง ผมเลยบอกไป เดียวห้องอื่นก็ไปบอกเองแหละ นี่แหละคือเรื่องราวความน่าลำาญของบี จากเพือ่นสนิท กลายเป้นคนน่าลำคาญ
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบถามปัญหาของใครเขาอยากจะเล่าก็เล่า ไม่อยากจะเล่าไม่อยากฟัง แต่เรื่องของผม ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งมาถาม อึดอัด กับความเป็นเพื่อนตลอดหลายปี ไม่อยากให้มันขาดเหมือนเขาจะไม่รู้ตัวว่าเป็นคนที่น่าลำคาญและเห็นแก่ตัวแค่ไหน เพื่อนในอดีตผมหายไปแล้ว "ผมเองที่ไม่เปลี่ยนหรือเพื่อนเปลี่ยนไปแล้ว"
จากเพื่อนสนิทกลายเป็นคนน่าลำคาญ
- เราไปไหนไปกัน ไปเล่นเกมส์แต่เช้ากลับมืด เคยเกือบจะโดนตีหลายครั้ง
- เวลาเล่นเกมส์ ผมมักจะเล่น P1 บี เล่น P2 เราเล่นเป็นคู่หูกันตลอด
- เราไปไหนด้วยกันจน เวลามาคนเดียว ก็มักจะมีคนถาม
- เราชอบเล่นเป็นตัวละครในการ์ตูนหลายๆ เรื่อง เช่นขบวนการ 5 สี ผมจะเป็นสีแดง สีอะไรรองมาบีก็จะเล่น คนเก่งฟ้าประทาน ผมจะเป็นยูสุเกะ บีจะเป็นฮิเอ ไม่รู้ทำไม ถึงชอบเป็นพระรอง (ตอนพิมพ์ไปผมก็อดอมยิ้มไม่ได้)
- ทุกวันศุกร์เราจะวางแผนกันว่า เสาร์อาทิตย์นี้เราจะเล่นเกมส์อะไร ไปกี่โมง กลับกี่โมง แต่ทุกครั้งมักติดหล่ม เล่นเกินเวลาไปอี 2 -3 ชม.
- ค่าเกมส์ส่วนใหญ่ บีจะเป็นคนจ่าย เพราะมีเงินมากกว่าผม
- ทุกวันที่โรงเรียนเราจะพูดคุยกันแต่เรื่องการ์ตูน
- ช่วงม.ต้น ผมและบีได้ตั้งกลุ่มเด็กหลังห้องขึ้นมา เป็นกลุ่มคนที่ไม่มีความสามารถพิเศษอะไร เป็นคนที่ไม่อยู่ในสายตาใคร รวมกลุ่มพูดคุยเรื่องไร้สาระไปวันๆ ถ้าให้มโนก็คงคล้ายๆ กับกลุ่มของชินจัง ยกเว้นไม่มีมีเนเน่จัง นอกนั้นมีหมด ยิ่งโบจังยิ่งเหมือน
- ตอนงานประจำปีแถวบ้าน เราไปดูหนังกลางแปลงด้วยกัน
- หลายครั้งที่ผมยืมเงินบี และหลายครั้งที่ผมไม่คืน
- บีไม่เคยยืมเงินผมเลย
- หลายครั้งมีคนมาไถเงินบี ผมเป็นคนช่วยบี ไม่ให้ถูไถเงิน
- ผมเคยทะเลาะกับบีแค่ครั้งเดียว จำไม่ได้แล้วว่าทะเลาะเรื่องอะไร
- ตอนที่เราจบม.3 เรา เคยวาดฝันอนาคตของแต่ละคนว่าจะเป็นอย่างไง
เรื่องราวของผมและบีที่จำได้มีเท่านี้ เวลาผ่านไป 13 ปี เรากลับมาเจอกันอีกครั้ง หลังจบม.3 ไป บีก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัดส่วนผมเรียนต่อ ก็ยังติดต่อกันได้ ผมอยู่จังหวัดที่ติดกับกทม. หลังผมเรียนจบผมก็ทำงานในจังหวักอยู่ 2 ปี จนได้งานในกทม. และใกล้กับบ้านที่บีอาศัยอยู่กับแฟน ผมไม่อยากนั่งรถไปกลับ เลยตัดสินใจอยู่หอ พออยู่ไปได้ 2 เดือน บีเลิกกับแฟน แล้วขอมาอาศัยอยู่กับผม ชั่วคราว ผมก็โอเค ด้วยความที่ผมเป็นคนง่ายๆ จะเรียกว่าชุ่ยก็ได้ ผมเป็นคนที่ทำอะไรไม่เรียบร้อย กินข้าวหกก็เช็ด แต่บีไม่ ข้าวหก บีเช็ด กวาดถู และ "บ่น" เนี่ยเดียวมดก็มา เนี่ยเอ็งกินหกใว้ คือ บีเป็นคนใส่ใจรายละเอียดแม้แต่เรื่องเล็กน้อย ย้อนไปตอนม.ปลายบีช่วยผมไปที่หอเขาในกทม. 2 ครั้ง ครั้งแรก บีดูแลผมดีมาก อาหารน้ำเลี้ยงผมหมด ก่อนที่ผมไปผมบอกบีว่าผมไม่มีเงินมีอยู่ 100 เดียว บีบอกไม่เป็นไร เดียวเลี้ยงเอง พอครั้งที่ 2 บีเปลี่ยนไป เขาชวนผมอีก ผมตกลงไป เขาถามผมว่ามีเงินมาเท่าไร ผมบอกประมาณ 2000 ตอนนั้นผมอยู่มหาลัยแล้ว บีให้ผมเลี้ยงทุกอย่าง อาหารค่ารถ ไปเที่ยว ผมก็ไม่ได้ใสใจอะไร แต่เรื่องที่น่าลำคาญคือเรื่อง ความสะอาด ตอนนั้นผมว่าจะไปอยูกับบี 4 วัน วันแรกก็โอเค วันที่ 2 เริ่มบ่น เช่นเรื่อง เปิดน้ำในห้องน้ำ กระเด็นออกมาข้างนอก เช็ดเท้าไม่แห้ง และที่ผมไม่ชอบคือเรื่องเอามือถือผมไปกดดูข้อมูลเช่นนี่เบอใคร เบอแฟนเหรอวะ คนนี้ใครน่ารักป่าววะ คือผมก็ขี้เกียจตอบ วันที่ 3 ผมก็เลยกลับบ้าน กลับมาที่ปัจจุบัน บีมาอาศัยอยู่กับผม ก็ตกลงกันว่าค่าห้องผมจ่าย ส่วนค่าน้ำไฟบีออก แต่ 2เดือนมานี้ ผมจ่ายเองบีบอกว่า ไม่มีเงินต้องจ่ายค่าบัตรต่างๆ ผมก็ไม่ไม่ว่าอะไร แต่เห็นเขาบอกว่าสิ้นเดือนนี้จะออกแล้วเพราะได้ที่ใหม่ใกล้กับที่ทำงาน หลายครั้งที่เขาหยิบมือถือผมมาดู ดูไลน์ ว่าผมคุยกับใคร คบกับใครมีไรกันรึยัง นี่รูปใคร เป็นอะไรกัน คบกันอย่างไง บางครั้งผมก็อยากเอาแฟนมาค้างที่หอแต่ บีอยู่เลยไม่เคยพามา ผมกลับบ้านเสาร์- อาทิตย์ ผมจะนอนหอ 4 คืนแล้วกลับบ้าน ส่วนบีจะนอนจะนอนอยู่ที่นั่นตลอด ค่าน้ำค่าไฟเดือนแรกของผม 160 บาท พอบีอยู่ขึ้นไป 300 กว่าบาท แล้วเดือนนี้ผมก็จ่ายให้เขาก่อน เขาบอกจะใช้คืน ก่อนออก แล้วที่ทำให้ผมปรี๊ดแตกสุดๆ วันนี้ คือน้ำไม่ใหล บีจะไปทำงาน 7 โมงเช้า ส่วนผม 8 โมง บีตื่นเช้ามาอาบน้ำ ผมหลับอยู่ บีตะโกนออกมาจากห้องน้ำ ว่าน้ำไม่ใหล ให้โทรไปบอกเจ้าของหอ ผมนี่อารมณ์ขึ้นเลย คือแล้วทำไม่เอ็งไม่โทรเอง ผมเลยบอกไป เดียวห้องอื่นก็ไปบอกเองแหละ นี่แหละคือเรื่องราวความน่าลำาญของบี จากเพือ่นสนิท กลายเป้นคนน่าลำคาญ
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบถามปัญหาของใครเขาอยากจะเล่าก็เล่า ไม่อยากจะเล่าไม่อยากฟัง แต่เรื่องของผม ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งมาถาม อึดอัด กับความเป็นเพื่อนตลอดหลายปี ไม่อยากให้มันขาดเหมือนเขาจะไม่รู้ตัวว่าเป็นคนที่น่าลำคาญและเห็นแก่ตัวแค่ไหน เพื่อนในอดีตผมหายไปแล้ว "ผมเองที่ไม่เปลี่ยนหรือเพื่อนเปลี่ยนไปแล้ว"