คือเรา จำเป็น ที่ต้องอยู่กับเพื่อนคนนี้ที่บ้านพักครูฝึกสอนค่ะ เป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนมหาลัย สนิทไม่มาก แต่มักจะอยู่หอเดียวกันตลอด อยู่หอเดียวกันแต่ไม่สนิทอะค่ะ ไม่ค่อยไปไหนมาไหนด้วยกัน เพราะเราชอบอยู่คนเดียว ไม่ก็อยู่กับเพื่อนสนิทอีกกลุ่มนึง ไม่ค่อยอยู่หอนอกจากกลับมานอน
เข้าเรื่องเลยนะคะ เนื่องจากว่า เราฝึกสอนด้วยกัน แล้วที่โรงเรียนมีครูฝึกสอนแค่เรา2คน แรกๆยังโอเครค่ะ แต่พอหลังๆ เรื่องเล็กๆน้อยๆ มันก็เพิ่มมากขึ้นจนเราอึดอัดใจค่ะ คือเพื่อนไม่กล้าพูดกับผู้ใหญ่ ไม่บอกไม่ติดต่อกับทางโรงเรียนเลยว่า ต้องทำโครงการ ต้องทำอะไรบ้าง บลาๆ ซึ่งเราติดต่อตลอด อันนี้เราก็พยามปล่อยวางนะคะ พอให้ทำใบโครงการ ก็เฉย คือหลายๆอย่าง มันต้องโคกันค่ะ เราจะทำคนเดียวไปก่อนมันไม่ได้ เช่น E-plc เพราะต้องตั้งทีมซึ่งเพื่อนเราก็ต้องตั้งทีมเช่นกัน พอเราไปบอกครูพี่เลี้ยง ครูเขาก็ให้ไปลองคุยกับ ผอ เราเลยชวนเพื่อนไปคุยกับ ผอ แต่มันไม่ยอมไปค่ะ บอกว่า จะคุยอะไร คือเพื่อนมันไม่ทำความเข้าใจให้ดีค่ะว่า e-plc มันต้องทำอะไรบ้าง แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้ไปบอก ผอ
ก่อนหน้านี้เราเคืองเพื่อนเราที่ ป่วยง่าย เพราะเป็นภูมิแพ้ (ซึ่งเราก็เป็น) ปัญหาคือ พอเพื่อนเราป่วย เรามักจะติดเพื่อน และหายช้า เราเซ็งมาก เพื่อนไม่ดูแลสุขภาพตัวเองเลย วิตตามินซีก็ไม่กิน ทั้งๆที่มี บางครั้งก็ไม่อาบน้ำนอน (แบบไม่อาบตั้งแต่เช้ายันนอนค่ะ ) คือเรานอนด้วยกันมันรู้สึกแบบ เห้ออ
ครั้งนี้เพื่อนก็ป่วยอีก ซึ่งเราไม่ได้ป่วย เพื่อนป่วยมา 3 -4 วันแล้ว เราให้ไปหาหมอก็ไม่ไป แล้วตอบว่า “แกไม่เห็นหรอ ไปหาหมอก็ได้แต่ยาเดิมๆ “ แถมทำหน้าเซ็งใส่เรา แล้วแบบเมื่อวันก่อน รู้ว่าตัวเองป่วยแล้วดื่มน้ำจากปากขวด เอามาวางไกล้ๆกับโต๊ะทำงานเรา ซึ่งเราเป็นคนที่ดื่มน้ำไม่หมด จะตั้งไว้แล้วเปิดขวดใหม่ แต่วันนั้นด้วยความที่ขวดน้ำเหมือนกัน + เราขี้เกียจเปิดน้ำขวดใหม่ เลยหยิบขวดน้ำเพื่อนที่วางอยู่ไกล้ๆเราไปดื่ม ตกเย็นเพื่อนมาถามเรา แกดื่มน้ำเราหรอ คือแบบเราปรีดมากก เราบอกไปว่า” รู้ว่าป่วย ทำไมแกไม่วางไว้ที่แกอะ วางไว้แถวๆที่เรา เราก็นึกว่าน้ำเราสิ “ เพื่อนก็ อือ ไม่มีคำว่าขอโทษหรืออะไรนะ
ตอนเพื่อนป่วย เราก็ถามไปว่า “เช็ดตัวยังวันนี้” สรุป ยังไม่เช็ดตัวจ้าาา คือเราไปสอนละกลับมา นอนซม ไม่ลุกไปอาบน้ำ หรือเช็ดตัว แล้วใข้ก็ไม่ลดลง คือต้องให้เรากลับมาพูดตลอด เหนื่อยกับนักเรียนแล้วต้องมาเหนื่อยกับเพื่อนอีก
• เพื่อนเราจะตัวโตกว่าเรานะ แล้วเราก็จะเป็นคนขับรถให้ตลอด (เพราะเพื่อนขับรถไม่เป็น)
• เราพูดกับเพื่อนตลอดนะ บางทีก็บอกไปแล้ว งอนก็มี
บางทีเราก็รู้สึกใช้อารมไปค่อนข้างมากค่ะ แต่พยามไม่ใส่ใจ จนมันมากไปจนไม่ไหวค่ะ
เริ่มรำคาญนิสัยเพื่อนแล้ว ควรมองข้ามไปยังไงดี
เข้าเรื่องเลยนะคะ เนื่องจากว่า เราฝึกสอนด้วยกัน แล้วที่โรงเรียนมีครูฝึกสอนแค่เรา2คน แรกๆยังโอเครค่ะ แต่พอหลังๆ เรื่องเล็กๆน้อยๆ มันก็เพิ่มมากขึ้นจนเราอึดอัดใจค่ะ คือเพื่อนไม่กล้าพูดกับผู้ใหญ่ ไม่บอกไม่ติดต่อกับทางโรงเรียนเลยว่า ต้องทำโครงการ ต้องทำอะไรบ้าง บลาๆ ซึ่งเราติดต่อตลอด อันนี้เราก็พยามปล่อยวางนะคะ พอให้ทำใบโครงการ ก็เฉย คือหลายๆอย่าง มันต้องโคกันค่ะ เราจะทำคนเดียวไปก่อนมันไม่ได้ เช่น E-plc เพราะต้องตั้งทีมซึ่งเพื่อนเราก็ต้องตั้งทีมเช่นกัน พอเราไปบอกครูพี่เลี้ยง ครูเขาก็ให้ไปลองคุยกับ ผอ เราเลยชวนเพื่อนไปคุยกับ ผอ แต่มันไม่ยอมไปค่ะ บอกว่า จะคุยอะไร คือเพื่อนมันไม่ทำความเข้าใจให้ดีค่ะว่า e-plc มันต้องทำอะไรบ้าง แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้ไปบอก ผอ
ก่อนหน้านี้เราเคืองเพื่อนเราที่ ป่วยง่าย เพราะเป็นภูมิแพ้ (ซึ่งเราก็เป็น) ปัญหาคือ พอเพื่อนเราป่วย เรามักจะติดเพื่อน และหายช้า เราเซ็งมาก เพื่อนไม่ดูแลสุขภาพตัวเองเลย วิตตามินซีก็ไม่กิน ทั้งๆที่มี บางครั้งก็ไม่อาบน้ำนอน (แบบไม่อาบตั้งแต่เช้ายันนอนค่ะ ) คือเรานอนด้วยกันมันรู้สึกแบบ เห้ออ
ครั้งนี้เพื่อนก็ป่วยอีก ซึ่งเราไม่ได้ป่วย เพื่อนป่วยมา 3 -4 วันแล้ว เราให้ไปหาหมอก็ไม่ไป แล้วตอบว่า “แกไม่เห็นหรอ ไปหาหมอก็ได้แต่ยาเดิมๆ “ แถมทำหน้าเซ็งใส่เรา แล้วแบบเมื่อวันก่อน รู้ว่าตัวเองป่วยแล้วดื่มน้ำจากปากขวด เอามาวางไกล้ๆกับโต๊ะทำงานเรา ซึ่งเราเป็นคนที่ดื่มน้ำไม่หมด จะตั้งไว้แล้วเปิดขวดใหม่ แต่วันนั้นด้วยความที่ขวดน้ำเหมือนกัน + เราขี้เกียจเปิดน้ำขวดใหม่ เลยหยิบขวดน้ำเพื่อนที่วางอยู่ไกล้ๆเราไปดื่ม ตกเย็นเพื่อนมาถามเรา แกดื่มน้ำเราหรอ คือแบบเราปรีดมากก เราบอกไปว่า” รู้ว่าป่วย ทำไมแกไม่วางไว้ที่แกอะ วางไว้แถวๆที่เรา เราก็นึกว่าน้ำเราสิ “ เพื่อนก็ อือ ไม่มีคำว่าขอโทษหรืออะไรนะ
ตอนเพื่อนป่วย เราก็ถามไปว่า “เช็ดตัวยังวันนี้” สรุป ยังไม่เช็ดตัวจ้าาา คือเราไปสอนละกลับมา นอนซม ไม่ลุกไปอาบน้ำ หรือเช็ดตัว แล้วใข้ก็ไม่ลดลง คือต้องให้เรากลับมาพูดตลอด เหนื่อยกับนักเรียนแล้วต้องมาเหนื่อยกับเพื่อนอีก
• เพื่อนเราจะตัวโตกว่าเรานะ แล้วเราก็จะเป็นคนขับรถให้ตลอด (เพราะเพื่อนขับรถไม่เป็น)
• เราพูดกับเพื่อนตลอดนะ บางทีก็บอกไปแล้ว งอนก็มี
บางทีเราก็รู้สึกใช้อารมไปค่อนข้างมากค่ะ แต่พยามไม่ใส่ใจ จนมันมากไปจนไม่ไหวค่ะ