ยิ้มเมื่อมี คนเขา เฝ้าเยาะเย้ย หัวเราะเลย ใครเขา เฝ้าเย้ยหยัน เฉยเมื่อได้ คำชม นิยมกัน อารมณ์นั้น อย่าหวั่นไหว ไปตามคน อย่าไปสน ใจใคร ได้ความสุข อย่าไปทุกข์ เพราะใคร ใจสับสน จงเชื่อมั่น ในดี มีของตน

ทานคือการ ให้ไป ไม่หวังผล กับทุกคน ที่เรา เข้าช่วยได้ ให้ไปเพื่อ ช่วยเขา เราสุขใจ ไม่หวังใด จากการให้ ด้วยใจจริง ธรรมทาน เป็นการ ให้สูงสุด ธรรมะฉุด จิตใจ ให้สูงยิ่ง เหนือกว่าการ ให้ใด ไม่ทวงติง เพราะ

หยุดให้เป็น เย็นให้พอ รอให้ได้ ทำได้ไหม ง่ายนิดเดียว เที่ยวนี่หนา วุ่นวายไป เท่านั้น มันระอา เพียงรู้ว่า วางให้ได้ ใจก็เย็น มีสติ อยู่กับตัว ไม่มั่วแน่ ขอเพียงแต่ แก้ให้ถูก ไม่ทุกข์เข็น ปลงเสียบ้าง ว

ความแก่นี่ ที่ใคร กลัวนักหนา ไม่ใช่เรื่อง เคืองอุรา พาเหลวไหล เรื่องน่าอาย กว่านี้ มีถมไป อายอะไร กับความแก่ แค่อยู่นาน ความตายเป็น สิ่งที่ หนีไม่ได้ ไม่ใช่ใคร หลีกได้ ให้กล่าวขาน เรื่องน่ากลัว มั่วม

อย่าดึงลง คงไม่ดี มีไม่ได้ ฟ้าต่ำไม่ มีทาง อย่างผิดที่ อย่าทำสิ่ง สร้างเรื่อง เฟื่องสิ้นดี หินแตกนี้ จะทำไป ทำไมกัน อย่าแยกอย่าง สร้างปัญหา มามากนัก แผ่นดินจัก ร้อนรุ่ม สุ่มไฟนั่น จะแบ่งแยก คนไทย ทำไ