เมื่อวานวันที่ 2 มกราคม 2558 ผมได้ไปนั่งรอพี่คนหนึ่งที่ เชสเตอร์กริลล์ สาขาฟอร์จูน
ระหว่างที่นั่งรอ ก็เห็น พ่อ และลูกชายทั้ง 2 คน ถือถาดอาหารเข้ามา
เท่าที่เห็นน่าจะสั่งมา 3 ชุด คือ ชุดข้าว+น้ำ 2 ชุด และ ไก่ย่าง+น้ำ 1 ชุด
ลูกคนโตอายุประมาณ 13 ปี คนเล็กอายุประมาณ 9 ปี
ซึ่งดูจากรูปการแล้ว ลูกคงกินข้าวคนละ 1 ชุด แล้วคงอยากกินไก่ย่างด้วย แต่เผอิญไก่ย่างมีโปรโมชั่นเป็นชุดกับเป๊ปซี่
พ่อคงซื้อชุดนี้ให้กิน
แต่สิ่งที่ผมได้ยินจากประโยคจากคุณพ่อคือ
"นั่งกินอยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน เดี๋ยวป๊าไปกินฟู้ดคอร์ทเสร็จแล้วจะกลับมารับ"
พอผมได้ยินประโยคนี้แล้วรู้สึก ซึ่งใจเลยครับ
ซึ้งใจในความเป็นพ่อ ที่สามารถทำทุกอย่างให้ความสุขกับลูก
ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ อาจจะมองว่าเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ผมกลับรู้สึกได้ว่า พ่อยอมไปกินของที่ถูกกว่า
เพื่อให้ลูกได้กินของในสิ่งที่ลูกอยากกิน
จนมองย้อนกลับมาที่ตัวเองนะ
ตัวผมเองอายุก็ 27 ปีแล้ว ถ้าไปกินข้าวกับพ่อแม่ ที่พ่อเป็นคนจ่าย ผมจะพยายามเลือกกินร้านอาหารที่ถูกที่สุด
แต่ในทางกลับกัน เวลาทำไมเราไปกินคนเดียว หรือไปกินกับเพื่อน กลับเลือกร้านอาหารที่ถูกปากโดยไม่สนใจเรื่องราคา
แต่ผมเองก็เคยพาพ่อแม่ไปเลี้ยงร้านอาหารที่ถูกปากโดยไม่สนใจเรื่องราคาเหมือนกันนะครับ
โดยเฉลี่ยเดือนละ 1 ครั้งที่ต้องพาพ่อกับแม่ ไปทานร้านอาหารที่ดูดีนิดนึง
ขอบคุณสำหรับที่รับฟังมานะครับ
แค่อยากจะบอกว่า ความรักที่พ่อมีต่อลูกนี่มันซึ้งใจจริงๆ
ความรักของพ่อที่มีต่อลูก กับประโยคที่ว่า "นั่งกินเชสเตอร์อยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวป๊าไปกินฟู้ดคอร์ท"
ระหว่างที่นั่งรอ ก็เห็น พ่อ และลูกชายทั้ง 2 คน ถือถาดอาหารเข้ามา
เท่าที่เห็นน่าจะสั่งมา 3 ชุด คือ ชุดข้าว+น้ำ 2 ชุด และ ไก่ย่าง+น้ำ 1 ชุด
ลูกคนโตอายุประมาณ 13 ปี คนเล็กอายุประมาณ 9 ปี
ซึ่งดูจากรูปการแล้ว ลูกคงกินข้าวคนละ 1 ชุด แล้วคงอยากกินไก่ย่างด้วย แต่เผอิญไก่ย่างมีโปรโมชั่นเป็นชุดกับเป๊ปซี่
พ่อคงซื้อชุดนี้ให้กิน
แต่สิ่งที่ผมได้ยินจากประโยคจากคุณพ่อคือ
"นั่งกินอยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน เดี๋ยวป๊าไปกินฟู้ดคอร์ทเสร็จแล้วจะกลับมารับ"
พอผมได้ยินประโยคนี้แล้วรู้สึก ซึ่งใจเลยครับ
ซึ้งใจในความเป็นพ่อ ที่สามารถทำทุกอย่างให้ความสุขกับลูก
ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ อาจจะมองว่าเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ผมกลับรู้สึกได้ว่า พ่อยอมไปกินของที่ถูกกว่า
เพื่อให้ลูกได้กินของในสิ่งที่ลูกอยากกิน
จนมองย้อนกลับมาที่ตัวเองนะ
ตัวผมเองอายุก็ 27 ปีแล้ว ถ้าไปกินข้าวกับพ่อแม่ ที่พ่อเป็นคนจ่าย ผมจะพยายามเลือกกินร้านอาหารที่ถูกที่สุด
แต่ในทางกลับกัน เวลาทำไมเราไปกินคนเดียว หรือไปกินกับเพื่อน กลับเลือกร้านอาหารที่ถูกปากโดยไม่สนใจเรื่องราคา
แต่ผมเองก็เคยพาพ่อแม่ไปเลี้ยงร้านอาหารที่ถูกปากโดยไม่สนใจเรื่องราคาเหมือนกันนะครับ
โดยเฉลี่ยเดือนละ 1 ครั้งที่ต้องพาพ่อกับแม่ ไปทานร้านอาหารที่ดูดีนิดนึง
ขอบคุณสำหรับที่รับฟังมานะครับ
แค่อยากจะบอกว่า ความรักที่พ่อมีต่อลูกนี่มันซึ้งใจจริงๆ