สวัสดีค่ะ เรากับเเฟนคบกันมา 4 ปีกว่าเเล้ว เรากำลังจะขึ้นปี1 เเฟนอยู่ปี1เราห่างกัน2ปีค่ะ
เราคบกันตั้งเเต่เราอยู่ ม.3 นู้นก็นานพอสมควร เรียนก็คนละโรงเรียนเราสูงเเค่145 เเฟนร้อย170กว่าเดินกันเหมือนพ่อลูกเลยค่ะ เเต่ขอบอกก่อนนะคะ
ที่มาตั้งกระทู้เราไม่ได้จะมาบ่นว่าแฟนเราไม่ดี อย่างนั้น อย่างนี้นะคะ เเฟนเราเป็นคนดีมาก ๆเลยค่ะ
ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ บ้านเเฟนก็ไม่ได้รวยมาก ส่วนเราก็ปานกลางๆ ยังต้องขอเงินเเม่เรียน
เเต่แฟนเราเป็นคนขยัน บ้านก็เช่าอยู่เองกับพี่สาว2คน ทำงานหาเงินเองทั้งสองคนเลยค่ะ ขยันทุ้งคู่
ส่วนพ่อ กับเเม่เค้าก็อยู่คนละจังหวัด บางวันก็โทรขอเงินเเฟนบ้าง ก็มี เเต่เราก็มองข้ามจุดๆนั้น ถึงแฟนเราจะไม่ได้รวย
เเต่เเฟนเราก็ดูเเลเราอย่างดีไม่เคยขาด เเต่ติดที่ว่าเเฟนเราเป็นคนขยัน ทำเเต่งานนี่สิคะ บางทีเราหงุดหงิด
ตอนที่คบกันเเรกๆ ตอนเเฟนเราอยู่มัธยม เเฟนเราทำงานเเค่วันอาทิตย์ นอกนั้นก็มีเวลาไปเที่ยวกับเราเยอะๆ
จนเราไม่เบื่อ ไม่เหงาเลย กินอะไรแฟนเราตามใจตลอด ไม่เคยบ่น เเถมจ่ายให้ด้วย มีเเต่เราที่ขี้งอน เเต่เค้าก็ง้อ
จนมาตอนปี1แฟนเข้ามหาลัย เราเข้าใจดีว่า ภาระทางบ้านก็มีเยอะเเฟนเราเลยต้องทำงานมากขึ้น
มีเวลาอยู่กับเราน้อยลงมากกว่าเเต่ก่อน บางทีเราเหงาจนแอบมีคนอื่นด้วย เเฟนรู้ก็ร้องไห้เลย
เเต่เราตัดสินใจยอมเลิกกับกิ๊ก เเล้วคบกับแฟนเราต่อ เราเลยไม่กล้ามีใคร บางวันอยู่ด้วยกันน้อยไม่ถึงชั่วโมง
จนเราหงุดหงิดใส่เเฟน โกรธบ้าง ไม่รับโทรศัพท์บ้าง ทั้งๆที่แฟนเราไม่ได้ผิดเลย เเต่เค้าก็ยังง้อยังโทรหา
บางครั้งเข้างาน ก็เเว่บมาหาที่บ้าน เค้าจะบอกเสมอว่า "ปีหน้าตัวเองต้องไปเรียนที่อื่นเค้าอยากจะอยู่กับตัวเอง เเค่ไม่กี่นาทีก็ได้ "
เรานี่ร้องไห้เลยค่ะ เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ที่เราหงุดหงิดเพราะเราอยากให้เเฟนอยู่ด้วยเหมือนเเต่ก่อน เราเลยอยากปรึกษาเพื่อนๆว่า
มีวิธีไหนเเก้ได้บ้างคะ เราอ่านหนังสือ ทำทุกอย่าง พอว่างเราก็เบื่อทุกที คิดถึงเค้ามากๆค่ะอยากให้เค้ากลับมาเจอหน้าไวๆ
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้าเลย เเต่เราไม่ได้โดนของนะคะ เฟนเราก็เข้าหาพระด้วย อ้อบางวัน แฟนเราก็จะตื่นเเต่ตี5ไปช่วยพระบิณฑบาตรด้วย
บางทีแฟนเราอาจจะตามใจเราจนติดนิสัยเเล้วก็ได้ ปีหน้าเราไปเรียนต.จ.ว เราก็อยากจะเจอหน้าเค้าให้มากที่สุดค่ะ ใครเป็นแบบเราบ้างเเชร์หน่อยค่ะ
ป.ล หากเราเขียนผิดทักท้องได้เลยนะคะ เราอายุ19 ปี เห็นบางคนเขียนภาษาวัยรุ่นเรานี่ปวดหัวมากค่ะ ♥
♥♥รู้สึกหงุดหงิดที่แฟนไม่มีเวลาให้♥♥
เราคบกันตั้งเเต่เราอยู่ ม.3 นู้นก็นานพอสมควร เรียนก็คนละโรงเรียนเราสูงเเค่145 เเฟนร้อย170กว่าเดินกันเหมือนพ่อลูกเลยค่ะ เเต่ขอบอกก่อนนะคะ
ที่มาตั้งกระทู้เราไม่ได้จะมาบ่นว่าแฟนเราไม่ดี อย่างนั้น อย่างนี้นะคะ เเฟนเราเป็นคนดีมาก ๆเลยค่ะ
ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ บ้านเเฟนก็ไม่ได้รวยมาก ส่วนเราก็ปานกลางๆ ยังต้องขอเงินเเม่เรียน
เเต่แฟนเราเป็นคนขยัน บ้านก็เช่าอยู่เองกับพี่สาว2คน ทำงานหาเงินเองทั้งสองคนเลยค่ะ ขยันทุ้งคู่
ส่วนพ่อ กับเเม่เค้าก็อยู่คนละจังหวัด บางวันก็โทรขอเงินเเฟนบ้าง ก็มี เเต่เราก็มองข้ามจุดๆนั้น ถึงแฟนเราจะไม่ได้รวย
เเต่เเฟนเราก็ดูเเลเราอย่างดีไม่เคยขาด เเต่ติดที่ว่าเเฟนเราเป็นคนขยัน ทำเเต่งานนี่สิคะ บางทีเราหงุดหงิด
ตอนที่คบกันเเรกๆ ตอนเเฟนเราอยู่มัธยม เเฟนเราทำงานเเค่วันอาทิตย์ นอกนั้นก็มีเวลาไปเที่ยวกับเราเยอะๆ
จนเราไม่เบื่อ ไม่เหงาเลย กินอะไรแฟนเราตามใจตลอด ไม่เคยบ่น เเถมจ่ายให้ด้วย มีเเต่เราที่ขี้งอน เเต่เค้าก็ง้อ
จนมาตอนปี1แฟนเข้ามหาลัย เราเข้าใจดีว่า ภาระทางบ้านก็มีเยอะเเฟนเราเลยต้องทำงานมากขึ้น
มีเวลาอยู่กับเราน้อยลงมากกว่าเเต่ก่อน บางทีเราเหงาจนแอบมีคนอื่นด้วย เเฟนรู้ก็ร้องไห้เลย
เเต่เราตัดสินใจยอมเลิกกับกิ๊ก เเล้วคบกับแฟนเราต่อ เราเลยไม่กล้ามีใคร บางวันอยู่ด้วยกันน้อยไม่ถึงชั่วโมง
จนเราหงุดหงิดใส่เเฟน โกรธบ้าง ไม่รับโทรศัพท์บ้าง ทั้งๆที่แฟนเราไม่ได้ผิดเลย เเต่เค้าก็ยังง้อยังโทรหา
บางครั้งเข้างาน ก็เเว่บมาหาที่บ้าน เค้าจะบอกเสมอว่า "ปีหน้าตัวเองต้องไปเรียนที่อื่นเค้าอยากจะอยู่กับตัวเอง เเค่ไม่กี่นาทีก็ได้ "
เรานี่ร้องไห้เลยค่ะ เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ที่เราหงุดหงิดเพราะเราอยากให้เเฟนอยู่ด้วยเหมือนเเต่ก่อน เราเลยอยากปรึกษาเพื่อนๆว่า
มีวิธีไหนเเก้ได้บ้างคะ เราอ่านหนังสือ ทำทุกอย่าง พอว่างเราก็เบื่อทุกที คิดถึงเค้ามากๆค่ะอยากให้เค้ากลับมาเจอหน้าไวๆ
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้าเลย เเต่เราไม่ได้โดนของนะคะ เฟนเราก็เข้าหาพระด้วย อ้อบางวัน แฟนเราก็จะตื่นเเต่ตี5ไปช่วยพระบิณฑบาตรด้วย
บางทีแฟนเราอาจจะตามใจเราจนติดนิสัยเเล้วก็ได้ ปีหน้าเราไปเรียนต.จ.ว เราก็อยากจะเจอหน้าเค้าให้มากที่สุดค่ะ ใครเป็นแบบเราบ้างเเชร์หน่อยค่ะ
ป.ล หากเราเขียนผิดทักท้องได้เลยนะคะ เราอายุ19 ปี เห็นบางคนเขียนภาษาวัยรุ่นเรานี่ปวดหัวมากค่ะ ♥