คือแฟนเรา เขามีปัญหาด้านการเงิน มีหนี้สิ้นเยอะมาก ชีวิตติดลบสุดๆ จนทำให้เขาเครียด ไม่สดใสร่าเริงเหมือนเเต่ก่อน เเต่เราก็คอยอยู่ข้างเขาตลอด คอยช่วยเหลือเขาทุกครั้งที่เขามาขอความช่วยเหลือ ไม่เคยปฎิเสธเลย เเต่เราช่วยเขาในส่วนที่เราพอจะช่วยได้ซึ่งมันก็ไม่ได้มากมายอะไร เเต่เราก็เต็มใจช่วยเขาไม่อยากให้เขารู้สึกว่าเขาอยู่คนเดียว เจอปัญหาคนเดียว จนบางครั้งที่เราช่วย เรากลับลำบากซะเอง เเต่เราก็ไม่เคยโทษเขาเลย ประเด็นที่ทำให้สร้างกระทู้ขึ้นวันนี้คือ ชีวิตคู่ของเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะว่าตอนนี้เขาไม่ได้ทำหน้าที่เเฟนเลย ตอบข้อความเราวันละครั้ง 2 ครั้ง เเต่ละครั้งที่ตอบก็เป็นข้อความเดิมๆ มาหากันก็น้อยลง ทั้งๆที่เหมือนก่อนเขาก็ลำบากเเต่เขาก็ยังมาหาทุกครั้ง ทุกครั้งที่เขามาหาเราก็ช่วยค่าน้ำมันเขาทุกครั้ง (เราอยู่ห่างกันประมาณ 25 กิโล ) เเต่ตอนนี้มันกลับรู้สึกเหมือนว่าเราไม่มีความสำคัญกับเขาเลย คุยกันน้อยมาก พอพูดอะไรไม่ตรงใจเขาก็หงุดหงิดใส่ พอเขาบอกว่าจะมาหาพรุ่งนี้ เเต่เขาก็ไม่มาหา เเละบอกเราอย่างงี้ทุกครั้ง เเต่ก็ทำไม่เคยได้อย่างที่พูดทุกครั้ง พอบอกว่ามาไม่ได้ก็เเค่ส่งข้อความมาสั้นๆ เเละหายไป โดยที่ไม่เคยถามหรือโทรมาบอกเพื่อเเสดงให้เห็นความจริงใจกันเลย ที่ผ่านมาก็อดทนมาทุกครั้ง เพราะคิดเเค่ว่าที่เขาเป็นเเบบนี้เพราะเขามีปัญหาชีวิตของเขานั้นเเระ และเขาก็เคยดีกับเราเหมือนกัน เราถึงยังอยู่ตรงนี้ เเต่บางทีก็คิดน้อยใจเเค่เเคร์ความรู้สึกกันบ้างสนใจกันบ้าง มันจะยากอะไรหนักหนา เราก็เป็นคนนึ่งไม่ใช่เหรอที่คอยช่วยเขาทุกครั้งเเม้ว่าเราจะมีไม่มากก็ตาม ทั้งๆที่ครอบครัวเขายังช่วยเขาไม่ได้เลย พอทะเลาะกันเรื่องนี้เขาก็หาข้ออ้างว่าเขาเครียดเรื่องชีวิตของเขาตลอด คือเราไม่ได้ต้องการอะไรมากเลยนะ เเค่ต้องการความรักความเอาใจใส่จากคนที่เป็นแฟนกันก็เท่านั้น คืออยากจะถามทุกคนว่าสิ่งที่เราต้องการจากเขามันมากเกินไปสำหรับเขา(ที่มีปัญหาชีวิต)รึเปล่า