ฉันเป็นลูกสาวชาวนา ฐานะปานกลาง พอมีพอกินค่ะ เรามีที่ดินทำกินของเราเอง  มีข้าวกินเองไม่ต้องซื้อ พ่อเเม่สามารถส่งฉันให้เรียนจบปริญญาตรี จนสำเร็จฉันภูมิใจมากๆค่ะ เเต่ไม่เข้าใจเวลาบอกกล่าวให้ผู้อื่นว่าฉันเป็นลูกชาวนา บ้านไม่รวย อยู่บ้านนอก ทำไมทุกคนต้องตีตัวออกห่าง เพื่อนๆไม่ค่อยมีหรอกค่ะ เค้ารังเกียจมั้งคะ  มีเเฟนหรือคนมาจีบเเล้วเค้ารู้ว่าเราเป็นลูกชาวนาเค้าก็ทิ้งค่ะ ชินเเล้วค่ะ มันน่ารังเกียจมากหรอคะ?? ฉันไม่ใช่คนเหมือนพวกคุณหรอคะ?? ชาวนาในความคิดของพวกคุณคืออะไร?? เเต่ฉันภูมิใจมากนะคะ อย่าเเตะต้องอาชีพนี้หรือดูถูกนะคะ ฉันไม่ยอม ตอนนี้ฉันเรียนจบเเล้ว ฉันเป็นเเอร์โฮสเตสสายการบินเเห่งหนึ่งค่ะ ฉันทำฝันของฉันเป็นจริงค่ะ อาจไม่ยิ่งใหญ่ในสายตาคนอื่นเเต่มันยิางใหญ่ในหัวใจฉันคาะ ฉันไม่สวยนะคะ เเต่บุคลิกดีค่ะ ฉันมุ่งมั่นเก็บเงิน สร้างบ้าน ซื้อสิ่งของอำนวยความสะดวกให้พ่อเเม่ค่ะ ตอนนี้ฉันมีทุกอย่างที่คนที่เคยดูถูกฉันมีค่ะ ไม่มีอะไรมากค่ะ เเค่จะบอกว่าอย่าดูถูกคนอื่น ทุกคนเป็นมนุษย์เหมือนกัน เเล้วฉันอยากจะถามผู้ชายที่เคยรังเกียจฉัน ทิ้งฉันไปเเล้ว คุณกลับมาทำไมคะ?
ปล.ฉันเเค่ระบาย