สวัสดีเพื่อนๆพันธิปทุกคน!!!เรามีไรจะเล่าให้ฟังเข้าเรื่องเลยนะ
แพท ชื่อสมมุติของเรา
เบล คือชื่อสมุติเพื่อนของเรา
อิท คือชื่อเพื่อนพี่ชายเบลที่ส่งจดหมายออกมา
แมน คือ ชื่อสมมุติเพื่อนพี่อิท
ขออณุญาติใช้คำหยาบในบางประโยคเพื่อให้ได้อัทรสในการอ่านนะค่ะ><
เรามีกลุ่มเพื่อนอยู่ คนรวมเราก็เป็น 7 คน มีเพื่อนเราอยู่คนนึงพี่ชายเค้าติดคุกอยู่เรือนจำเราสนิทกันมากเวลามีจดหมายที่พี่ชายเบล(ชื่อสมมุติ)ส่งจดหมายออกมาจากเรือนจำเราก็จะได้อ่านเกือบทุกฉบับและวันนึงก็มีจดหมายออกมาจากเรือนจำเบลก็มาคุยกับเราว่าแกมีจดหมายออกมาฉบับนึงไม่รู้ของใคร เราก็ “ไหนเอามาดูหน่อย” เราก็นั่งอ่านคือเค้าเขียนมาบอกว่าเค้า “ชื่ออิท(ชื่อสมมุติ) อายุ21 นะติดในเรือนจำมา 2ปีแล้วเป็นเพื่อนของพี่ชายเบลเหงามากๆไม่มีกำลังใจเลยอยู่ในนั้นอยากมีใครสักคนคุยด้วย แค่จดหมายก็ยังดี(สำหรับคนในนั้นกำลังใจคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเค้านะค่ะ)เค้าก็ให้ชื่อเฟสมา” “เราก็เลยบอกเบลเข้าไปดูรูปยังเบลบอกยังเลยเข้าไปดูดิ” เราก็เลยหยิบโทรศัพขึ้นมาเปิดเฟสเค้าดูเราก็บอกเบลว่า “เห้ยน่ารักอะกูขอเขียนจดหมายนะ” เบลก็บอกเออเขียนไปดิ
เราก็เขียนไป!!
สวัสดีเราชื่อเราชื่อแพทน่ะเป็นเพื่อนของเบลเราอ่านจดหมายของพี่(เราอายุ19)แล้วแพทอยากเขียนอะพี่อิทน่ารักดีนะ5555 เราก็ให้ชื่อเฟสเราไป ......... เอาไปดูน้าเนี่ยแพทเอง55555 ต้องการกำลังใจอ่อเดียวเป็นให้นะหรืออยากได้แต่กำลังใจของเบล
อยู่ในนั้นเป็นไงบ้างสบายดีไหม? นอนสบายไหมข้าวอร่อยไหม? เราก็ถามนุ่นนี้นั้นไรเรื่อยเปื่อย
แล้วเราก็ส่งจดหมายไป (แต่ตอนนั้นเราก้ไม่คิดว่าเค้าจะตอบกลับมาจริงๆ)
แต่เราก้แอบรอว่าเมื่อไหร่เค้าจะตอบกลับน้า จนประมาน2อาทิตเราก็ได้จดหมายฉบับนึง
และเราก็ได้จดหมายตอบกลับว่าสวัสดีน้าแพทพี่อิทเองเหงาสิอยากได้กำลังใจจากแพทก็ได้55555
แล้วให้ชื่อเฟสพี่มาพี่จะเล่นได้ไหมข้างในมันเล่นไม่ได้นะว่างๆมาเยี่ยมพี่สิถ้าอยากเห็นพี่แล้วเค้าก็ตอบคำถามที่เราถามไป
เราก็เขียนไปว่า
ได้ๆเดียวเราไปเยี่ยมนะอาจจะอาทิตหน้าก็ได้ละก็ตอบคำถามที่เค้าถามา
2อาทิตต่อมา
เราก็ตัดสินใจไปเยี่ยมเค้าที่เรือนจำกับเบลเราไปตั้งแต่ 7 โมงถึงเรือนจำ 8 โมงและได้รอบเยี่ยม 11 โมงมันเป็นเวลาที่นานมากและพอถึงเวลา 11.00น เค้าก็ประกาศชื่อแต่ละคนที่ได้รอบเยี่ยมเราก็ไปยืนรอเรียกชื่อและพอถึงชื่อเราเราก็วิ่งไปเยี่ยมเค้า ครั้งแรกที่เราเจอกันเราก็เขิลพี่อิทก็เขินเราจำภาพนั้นได้มันเป็นช่วงเวลาที่น่ารักมากเลย555555 เราก็เริ่มคุยกันมาเรื่อยๆ เราก็ไปเยี่ยมเค้าเดือนละ 2-3 ครั้งบางเดือนก็ไม่ได้เยี่ยม แต่เราก็ส่งจดหมายคุยกันไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จะครบ 1 ปีแล้วมันอาจดดูเป็นเวลาสั้นๆแต่เรามีความสุขมากเลยนะ3อาทิตย์ต่อมา
เราก็ไปเยี่ยมพี่อิทอีกครั้งเราก็คุยกันน่ารักมากๆเลยขำตลอดเวลาที่คุยยังกะคนบ้า55555 พี่อิทก็บอกให้เราส่งรูปเข้ามาหน่อยรูปเค้ารูปเพื่อนรูปแพทด้วย เค้าก็ให้รหัสเฟสเรามาเราก็บอกได้ๆ เดี๋ยวกลับไปจะไปล้างรูปให้นะเราได้คุยกันทุกๆครั้งประมาน 20 – 25 นาที ต่อ1ครั้งที่เยี่ยมมันดูเป็นเวลาที่น้อยมากสินะ ถ้าเทียบกับเวลาที่เรารอเค้า 2-3 ชม.และค่ารถแท๊กซี่ประมานครั้งละ 400 ในทุกๆครั้งที่เราไปเยี่ยมเค้าบ้านเราอยู่ใกล้ๆสวนสยาม เรือนจำเค้าอยู่งามวงศ์วาน เรามาหาพี่อิททุกครั้งรามีความสุขมากๆเลย เราไม่คิดถึงเรื่องความยากลำบากเพราะตอนนั้นมันมีแต่ความสุขแม้จะเดินทางไกลเราก็พร้อมที่จะมา
เดียวพรุ่งี้เรามาเขียนต่อนะง่วงฟุด ฝันดีน้าทุกคน><
เมื่อฉันได้รับจดหมายจาก เรือนจำกลางคลองเปรม
แพท ชื่อสมมุติของเรา
เบล คือชื่อสมุติเพื่อนของเรา
อิท คือชื่อเพื่อนพี่ชายเบลที่ส่งจดหมายออกมา
แมน คือ ชื่อสมมุติเพื่อนพี่อิท
ขออณุญาติใช้คำหยาบในบางประโยคเพื่อให้ได้อัทรสในการอ่านนะค่ะ><
เรามีกลุ่มเพื่อนอยู่ คนรวมเราก็เป็น 7 คน มีเพื่อนเราอยู่คนนึงพี่ชายเค้าติดคุกอยู่เรือนจำเราสนิทกันมากเวลามีจดหมายที่พี่ชายเบล(ชื่อสมมุติ)ส่งจดหมายออกมาจากเรือนจำเราก็จะได้อ่านเกือบทุกฉบับและวันนึงก็มีจดหมายออกมาจากเรือนจำเบลก็มาคุยกับเราว่าแกมีจดหมายออกมาฉบับนึงไม่รู้ของใคร เราก็ “ไหนเอามาดูหน่อย” เราก็นั่งอ่านคือเค้าเขียนมาบอกว่าเค้า “ชื่ออิท(ชื่อสมมุติ) อายุ21 นะติดในเรือนจำมา 2ปีแล้วเป็นเพื่อนของพี่ชายเบลเหงามากๆไม่มีกำลังใจเลยอยู่ในนั้นอยากมีใครสักคนคุยด้วย แค่จดหมายก็ยังดี(สำหรับคนในนั้นกำลังใจคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเค้านะค่ะ)เค้าก็ให้ชื่อเฟสมา” “เราก็เลยบอกเบลเข้าไปดูรูปยังเบลบอกยังเลยเข้าไปดูดิ” เราก็เลยหยิบโทรศัพขึ้นมาเปิดเฟสเค้าดูเราก็บอกเบลว่า “เห้ยน่ารักอะกูขอเขียนจดหมายนะ” เบลก็บอกเออเขียนไปดิ
เราก็เขียนไป!!
สวัสดีเราชื่อเราชื่อแพทน่ะเป็นเพื่อนของเบลเราอ่านจดหมายของพี่(เราอายุ19)แล้วแพทอยากเขียนอะพี่อิทน่ารักดีนะ5555 เราก็ให้ชื่อเฟสเราไป ......... เอาไปดูน้าเนี่ยแพทเอง55555 ต้องการกำลังใจอ่อเดียวเป็นให้นะหรืออยากได้แต่กำลังใจของเบล
อยู่ในนั้นเป็นไงบ้างสบายดีไหม? นอนสบายไหมข้าวอร่อยไหม? เราก็ถามนุ่นนี้นั้นไรเรื่อยเปื่อย
แล้วเราก็ส่งจดหมายไป (แต่ตอนนั้นเราก้ไม่คิดว่าเค้าจะตอบกลับมาจริงๆ)
แต่เราก้แอบรอว่าเมื่อไหร่เค้าจะตอบกลับน้า จนประมาน2อาทิตเราก็ได้จดหมายฉบับนึง
และเราก็ได้จดหมายตอบกลับว่าสวัสดีน้าแพทพี่อิทเองเหงาสิอยากได้กำลังใจจากแพทก็ได้55555
แล้วให้ชื่อเฟสพี่มาพี่จะเล่นได้ไหมข้างในมันเล่นไม่ได้นะว่างๆมาเยี่ยมพี่สิถ้าอยากเห็นพี่แล้วเค้าก็ตอบคำถามที่เราถามไป
เราก็เขียนไปว่า
ได้ๆเดียวเราไปเยี่ยมนะอาจจะอาทิตหน้าก็ได้ละก็ตอบคำถามที่เค้าถามา
2อาทิตต่อมา
เราก็ตัดสินใจไปเยี่ยมเค้าที่เรือนจำกับเบลเราไปตั้งแต่ 7 โมงถึงเรือนจำ 8 โมงและได้รอบเยี่ยม 11 โมงมันเป็นเวลาที่นานมากและพอถึงเวลา 11.00น เค้าก็ประกาศชื่อแต่ละคนที่ได้รอบเยี่ยมเราก็ไปยืนรอเรียกชื่อและพอถึงชื่อเราเราก็วิ่งไปเยี่ยมเค้า ครั้งแรกที่เราเจอกันเราก็เขิลพี่อิทก็เขินเราจำภาพนั้นได้มันเป็นช่วงเวลาที่น่ารักมากเลย555555 เราก็เริ่มคุยกันมาเรื่อยๆ เราก็ไปเยี่ยมเค้าเดือนละ 2-3 ครั้งบางเดือนก็ไม่ได้เยี่ยม แต่เราก็ส่งจดหมายคุยกันไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จะครบ 1 ปีแล้วมันอาจดดูเป็นเวลาสั้นๆแต่เรามีความสุขมากเลยนะ3อาทิตย์ต่อมา
เราก็ไปเยี่ยมพี่อิทอีกครั้งเราก็คุยกันน่ารักมากๆเลยขำตลอดเวลาที่คุยยังกะคนบ้า55555 พี่อิทก็บอกให้เราส่งรูปเข้ามาหน่อยรูปเค้ารูปเพื่อนรูปแพทด้วย เค้าก็ให้รหัสเฟสเรามาเราก็บอกได้ๆ เดี๋ยวกลับไปจะไปล้างรูปให้นะเราได้คุยกันทุกๆครั้งประมาน 20 – 25 นาที ต่อ1ครั้งที่เยี่ยมมันดูเป็นเวลาที่น้อยมากสินะ ถ้าเทียบกับเวลาที่เรารอเค้า 2-3 ชม.และค่ารถแท๊กซี่ประมานครั้งละ 400 ในทุกๆครั้งที่เราไปเยี่ยมเค้าบ้านเราอยู่ใกล้ๆสวนสยาม เรือนจำเค้าอยู่งามวงศ์วาน เรามาหาพี่อิททุกครั้งรามีความสุขมากๆเลย เราไม่คิดถึงเรื่องความยากลำบากเพราะตอนนั้นมันมีแต่ความสุขแม้จะเดินทางไกลเราก็พร้อมที่จะมา
เดียวพรุ่งี้เรามาเขียนต่อนะง่วงฟุด ฝันดีน้าทุกคน><