วันเเรกในการปฐมนิเทศของ นรม4 เป็นธรรมดาที่คนโสดอย่างเราก็ต้องนั่งมองหาผชสักคนที่เปนมายบอยเฟรน เเล้วก็เหมือนมีอะรัยบางอย่างดนใจเพราะเเถวที่นั่งจะนั่งสลับชายญ เเล้วเราก็หันไปหาเพื่อนข้างหลัง เราเจอคนๆเจอครั้งเเรกเเล้วคือใช่อะสมมุติว่าเค้าชื่อบีน้ะ เราเห็นบีครั้งเเรกใจเรามันเต้นเเรงมากเราไม่เคยเป็นแบบนี้เล้ย เเล้วเราก็มีโอกาสได้คุยกับบี เราถามบีว่าย้ายมาจากรรอะไร บีบอกย้ายมาจาก ต่างจังหวัดย้ายมาอยู๋กับพ่อที่นี่ จากกันเราก็ไม่ได้คุยกันทำกิจกรรมปหติเเล้วเราก็คลั่งบีมาก เเล้วเราก็เพ้อฝันทั้งคืนเล้ย พอมาถึงจนวันเปิดเทมอเราไปรรเช้ามากตื่นเต้นที่จพได้เจอบี วันนั้นบีมารรสายทุกครั้งที่เราเจอบีใจเราเต้นเเรงมาก เเล้วเพื่อนที่เรารู้จักก็อยู๋ห้องเดียวกับบีเราได้ขอเฟชบีเเล้วเราก็เเอดไปเราได้คุยกันทุกครั้งมันทำให้เรารู้สึกดีมากการที่เราได้พูดคุยกับบีเราแฮปปี้มากเราใจเต้นเเรงทุกครั้งที่เจอ เเละคุยกันมากได้สักพักเราก็เริ่มสนิทพูกพันธกันมากขึ้น จนวันนึงเราได้มีอะไรกับบี  บีเป็นผชคนแรกของเรา   เราไม่เคยมีอะไรกับใครมันยิ่งทำให้เรารักบีมากเเละหวงบีมากสิ่งที่เรากลัวที่สนุดคือเรื่องบีเเละเเฟนเก่าเหมือนเค้าจะรักกันมากเราคิดตลอดว่าบีคงลืมเเฟนเห่าไม่ได้  เเต่บีก็เหมือนพยามทำทุกอย่างให้เราไม่คิดมาก เราอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน บีเหมือนเผ็นผ็ชายคึนเเรกที่ทำให้เรารู้จักที่จะรักมีความสุขหรือทุกข์ใจ เเล้วพอเราคบกันมาได้สักพักเราก็เเอบชอบพี่คนนึงสมมุติว่าเค้าชื่อซีน้ะ พี่ซีอยู่ห้องเดียวกับเราเเต่เราเรียกว่าพี่เพราะเค้าโดนไทนจากเทคนนิคมา เราได้คุยเเชทเฟชกันเพราะบีไม่มีพลาสเรา เราจะทักพี่ซีไปทุกครั้งที่เราทะเลาะกับบี เเต่เหมือนบีไม่ค่อยชอบหน้าพี่ซีตั้งเเต่เเรกเเล้วเเต่บีก็ไม่ร็ว่าเราคุยกับพี่ซี เเต่พอบีรู้เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเเต่บีไม่ค่อยไว้ใจอะไรเราหรอกเพราะเราเองชอบโกหกบีอยู๋บ่อยๆ เเต่เราก็รักบีมากเพราพอย่างที่บอกนั่นเเหละ

                                          บีจะมานอนบ้านเราเกือบทุกครั้งที่เเม่หรือพี่ไม่อยู่ เพราะเเม่เรากับบีก็ร็จักกันคืนวันนั้นเเม่เราไปต่างจังหวัด ช่วงนั้นเรากับบีทะเลาะกัน เราโทไปบีไม่รับสายเล้ย เราเล้ยส่งข้อความไปว่า ;จะไม่รับใช่มั้ยโทรักจะเอาพี่ซีมานอน-   เเต่คงไม่ใครคิดใช่มั้ยว่าผู้หญิงคนนึงจำทำได้เเต่เชื่อมั้ย คืนนั้นพี่ซีได้มานอนบ้านเราจริงๆโดยี่ซีก็ไม่รู้หรอก เเละเราก็เหมือนเป็นคนไม่มีสำนึกเล้ยเเต่พี่ซีเค้าก็รู้เรื่องความเป็ฯไปของเรากับบีทุกอย่างเเต่เพราะพี่ซีก็คงรู้สึกชอบเราเหมือนกันเเต่ต่างคนต่างมีเเฟนเเล้ว  พอตอนเช้าพี่ซีก็กลับบ้านเเละเรากับพี่ซีก็เหมือนห่างกันไปเล้ยเหมือนมองหน้ากันไม่ค่อยติดอ่ะ   เเละเราก็ได้ไปหาบีที่บ้านเพราะเราต้องการเคลียว่าบีเป็นอะไรเเละเรากับบีก็ดีกัน  เเล้วบีก็มานอนบ้านเราเหมือนเดิม เราร็สึกผิดมากเเต่เราคิดว่ามันควรจะเป็นความลับของพี่ซีกับเราเเค่สองคนใช่มั้ยเราไม่ควรพูดออกไป เราไม่อยากทำร้ายจิตใจบีเรารักบีมากไม่อยากเสียบีไป ความลับที่เราปิดบังมานานความลับที่บีเหมือนจะรู้ความจริงเเต่เค้าก็คงไม่เเน่ใจว่ามันจริงมั้ยเมื่อคืนมันถูกพูดออกมาจากปากเราเอง
                                           เราย้ายมาเรียนต่างจังหวัดเพราะตอนม5เทมอ1เกรดเราเเย่มากเพราะเรากับบีติดกันจนไม่ค่อยสนใจเรื่องการเรียน ทำให้เราถูกย้ายมาเรียนตา่งจังหวัดเเต่เราก็ยังคุยกันปกติโดยที่เราไม่ได้ติดต่อกับพี่ซีอีกเล้ย เเต่เมื่อคืนก็คุยโทสัพกับบีปกติเเล้วบีก็ถามเราว่า  ถามจริงๆน้ะเราเคยมีอะไรกับใครที่ไม่ใช่บีมั้ยความลับที่ปิดมาเกือบ3ปีมันถูกพูดขึ้นโดยที่เราก็คิดไม่ถึงว่าเราจะพูดมันออกมา บีบอกกับเราเเค่ว่าเคยได้ยินมั้ยคนรู้ทีหลังอะมันเจ็บสุด เเล้วเราก็พูดอะไรออกไปเยอะเเยะเเต่บีก็ตัดสายทิ้งเเล้วก็ปิดเครื่อง มันก็คงจะถูกเเล้วที่บีทำเรื่องทั้งหมดมันเลวร้าย ถ้าเป็นเราก็คงจะรับไม่ได้ที่เเฟนของตัวเองทำแบบนี้ เราอยากบอกว่าเราขอโทษน้ะเเละเราก็คงมองหน้าบีไม่ติดเหมือนกันขนาดตัวเราเองยังสมเพศตัวเองเล้ย

            ขอให้เรื่องของเราเป็นข้อคิดของใครหลายๆคนน้ะ ดูเเลคนที่รักดีๆถ้ามีเค้าเเล้วอย่าคิดมองหาใครอีก

เเย่ขนาดนี้เเล้ว  เราควรหายไปใช่มั้ย..

             เราเขียนเป็นครั้งเเรกผิดยังไงก็ขอโทษด้วยน้ะ