ยินดีรับฟังทุกคำติชมคร้าบ^^

ไว้จะมาอัพเนื้อเรื่องเรื่อยๆนะครับ



“เชี่ย!! เดินระวังๆดิวะ เดี๋ยวรถก็ชนตายห่าหรอก”

เสียงไอแทนตะโกนด่าขณะที่ผมกำลังเดินเพลินๆข้ามถนนสายเล็กบริเวณย่านของกินที่เยาวราช

“บอกกูดีๆก็ได้ป่าววะ ตะโกนซะตลาดแตก”

ผมตะคอกมันกลับไป

          ผมชื่อเนสท์ หนุ่มสกินเฮดมาดแมนสูง173 ตอนนี้เรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งที่มีเครื่องแบบเป็นกางเกงสีดำ รองเท้าผ้าใบ ผมไม่ชอบเรียนสายวิทย์คณิตเพราะเกลียดเลขกับฟิสิกส์มาก เลยหนีจากโรงเรียนเก่า (โรงเรียนเดียวกันกับไอแทน) มาเรียนสายศิลป์-ภาษาที่โรงเรียนใหม่นี้ แล้วก็เป็นความโชคดีของผมอย่างล้นเหลือ ที่ผมสอบติดโรงเรียนชื่อดังนี้ (อย่างลำบากพอสมควร)

          ส่วนไอแทน หนุ่มตี๋แว่นร่างสูง(180มั้ง)เน็ตไอดอลขวัญใจสาวๆและเก้งกวางทั้งรุ่นน้องรุ่นเดอะนอกโรงเรียน(เพราะมันอยู่โรงเรียนชายล้วน)ความฝันมันคืออยากเป็นหมอ มันใฝ่ฝันว่าจะเข้าแพทย์จุฬาให้ได้ ส่วนผม ยังไม่มีอนาคตครับ ยังคิดไม่ออกว่าจะเรียนต่ออะไร แต่มีที่เล็งเป็นเป้าหมายไว้อยู่ลางๆก็นิเทศจุฬา เพราะผมชอบเรื่องงานบันเทิง  ตอนนี้พวกเราขึ้นชั้นม.6กันแล้ว กำลังเป็นวัยเอา เอ้ย วัยเอ๊าะ ถ้าไม่เริ่มเตรียมตัวกันแต่ตอนนี้ คงจะเละไม่เป็นท่า (แค่ทุกวันนี้ก็เละพอตัวแล้ว)

          ผมกับไอแทนโง่วิชาไทยกับสังคมมากครับ โดยเฉพาะผม วิชาสังคมถือว่าเป็นยาขม  สุดฤทธิ์ เนื้อหาจะเยอะไปไหน กิน2.5มาตลอดทุกเทอม  เราสองคนเลยเลือกที่จะมาเรียนพิเศษไทยสังคมที่สถาบันกวดวิชาชื่อดังแห่งหนึ่งแถวเยาวราช (เรียนวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์)
          ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆ เป็นเวลาปกติที่อาจารย์จะปล่อยให้เด็กๆไปวิ่งเล่นไล่จับ เอ้ยไม่ใช่ ปล่อยไปพักผ่อน (แป้ก) ผมรู้สึกหิวจนท้องร้องดัง คงเพราะตอนเย็นไปวิ่งออกกำลังกายก่อนมาเรียน(ความจริงคือทำกระถางต้นไม้ ผ.อ.แตก เลยโดนทำโทษวิ่งรอบสนาม20รอบ โดยมีอาจารย์หมวดพละคุม แต่ในท้ายที่สุดก็ต้องลดรอบให้หลังจากที่อาจารย์เห็นผมหน้ามืดจะเป็นลมหลังวิ่งได้7รอบ) > เลยหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัว

          ส่วนไอแทนนั้นไม่ได้หิวหรอกครับ แต่ผมบังคับให้มันมาเป็นเพื่อน เพราะผมไม่รู้จะมากับใคร ให้นั่งคนเดียวก็ดูจะเปลี่ยวไปซะหน่อย
          เราสองคนเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านโจ๊กชื่อดังร้านหนึ่ง ร้านนี้คนแน่นเต็มร้านมีทั้งคนจีนคนไทยปะปนกันอยู่เต็มไปหมด เราสองคนเลือกที่จะนั่งโต๊ะหัวมุมขวาของร้านที่พอดูจะมีความเป็นส่วนตัวไว้ให้อยู่บ้าง
พวกเรานั่งรอพนักงานป้า อยู่นานกว่าแกจะมารับออเดอร์ (แต่สุดท้ายก็มาขอบคุณครับที่ไม่มาช้ากว่านี้)

“เอาโจ๊กหมูใส่ไข่หนึ่งที่ครับ”

“ผมเอาโจ๊กหมูไม่ใส่ไข่หนึ่งที่ครับ”

“สั่งตามกูทำไม!”

“ใส่ไข่ กูไม่ใส่ไข่ คนละเมนูเว้ย ไอ…วาย”

ผมเถียงกับไอแทนขณะที่คุณป้าคนหนึ่งกำลังจดเมนูด้วยอาการหาว (ป้าคงนอนมาไม่พอ)

          ประมาณห้านาที โจ๊กก็มาเสิร์ฟ เห็นควันของโจ๊กขึ้นผสมกับกลิ่นแม็กกี้ที่ราดลงบนโจ๊ก ผมแทบอยากจะจ้วงช้อนตักโจ๊กเข้าปาก แต่ทำไม่ได้เพราะ มัน ร้อนนนน…! พวกเรากินโจ๊กกันอยู่ซักพัก จู่ๆไอแทนก็ยิงคำถามใส่ผมมาประโยคนึง
          “กับแบมเป็นไงบ้างวะ”
ผมแทบจะพุ่งโจ๊กใส่หน้ามัน ผมกับแบมเราเป็นแฟนกัน คบกันมาได้เกือบหกเดือนแล้วครับ แต่ตอนนี้เลิกกันมาได้เกือบสองเดือนแล้ว สาเหตุที่เลิกก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่ผมจับได้ว่าแบมมีกิ๊กอยู่โรงเรียนเดียวกับผม ถามว่าผมรักแบมมั้ย ผมรักครับ แต่ในเมื่อเค้าเลือกที่จะไปกับอีกคน ที่เค้าคิดว่าดีและเหมาะสมกว่าผม ผมก็เลือกที่จะปล่อยแบมไป โดยไม่พาดพิงและโทษมือที่สาม
          “เรื่องจบมาตั้งเดือนกว่าๆแล้ว จะพูดให้กูเจ็บอีกทำไมวะ”
ผมพูดตอกกลับไป
          “เฮ้ยกูขอโทษ แค่เป็นห่วงกลัวจะยังลืมเค้าไม่ได้”

ไอแทนพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

“ใครจะลืมกันได้เร็วขนาดนี้วะ แฟนนะเว้ย ไม่ใช่สูตรเลข สะดุดหินปุ๊บลืมปั๊บ”

“เออๆ -ๆไป จะได้รีบกลับไปเรียน”

“ทำเป็นฟิตนะอ่ะ เมื่อกี้กูเห็นนั่งหลับอยู่”

“เค้าเรียกว่างีบพักสมอง -ๆๆ”

ไอแทนเร่งเร้าให้ผมรีบกินให้หมด

          “วู่บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”

“เพล้ง!!”

“ว้ายยยยยยยย”



          ผมรู้สึกมีอะไรร้อนๆว้าบที่หลัง เฮ้ยย ร้อนนน! นี่มันโจ๊กนี่หว่า ผมลุกจากเก้าอี้ตัวเล็กโดยอัตโนมัติ รีบดึงเสื้อนักเรียนออกจากกางเกงสลัดโจ๊กที่ไหลลงบนตัวผมให้มันออกไปจากในเสื้อ ร้อนน!

          ผมหันไปมองเจ้าของผลงานนี้ เห็นคุณพี่ตุ๊ดชุดนิสิตคนหนึ่งกำลังยืนพนมมือย่อเข่าหันมาทางที่ผมแล้วก้มหน้าขอโทษ

          “ขอโทษค่ะคุณน้อง ขอโทษจริงๆค่ะ คือคุณพี่สะดุดขาเก้าอี้หนะค่ะ คุณพี่ไม่ได้มีเจตนาจะราดโจ๊กใส่คุณน้องเลยนะคะ”

          ผมถอนหายใจก่อนจะบอกคุณพี่ตุ๊ดว่าไม่เป็นไร (ความจริงคือร้อนมากผิวแทบไหม้ อยากต่อย!)

          ผมหันไปหาไอแทนก่อนจะบอกว่า “ไปเรียนก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวกูกลับไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดก่อน สภาพงี้เข้าไปเรียนได้เหม็นกันทั่วห้องแน่”

          ไอแทนส่ายหน้าก่อนตอบกลับมา”ดวงซวยจริงๆเลย แต่เสื้อเปียกอย่างนี้ กูว่า…ก็เซ็กซี่ดีนะ!”

          “เชี่ยไรเนี่ยย”

          “5555 กูพูดเล่น ไม่เป็นไรเว้ย เดี๋ยวกูกลับไปเป็นเพื่อน ยังพอมีเวลา เข้าสายหน่อยก็ได้ จะได้ช่วยหารค่ารถด้วย”

ผมตอบตกลง ก็ดีเหมือนกัน โดยเฉพาะมีคนหารค่ารถ ฮี่ ฮี่


          ผมกับแทนรีบเดินไปจ่ายเงินกับคนขายโดยพยายามไม่สนใจมองคนทั้งร้านที่กำลังจ้องสายตามองมายังเสื้อขาวเข้าวินของผม(ที่มีคราบโจ๊กติดอยู่) ก่อนออกจากร้าน ผมเห็นพี่ตุ๊ดคนนั้นยกมือไหว้ผมอีกรอบจนทำให้ผมต้องยกมือไหว้พี่เค้ากลับ


          ผมกับแทนเลือกที่จะนั่งตุ๊กๆกลับคอนโด เพราะเราหาแทกซี่แถวนั้นไม่เจอเลยแม้แต่คันเดียว นั่งตุ๊กๆใช้เวลาประมาณ15นาทีกว่าจะถึงคอนโดของผม ผมรีบพาไอแทนขึ้นไปเพราะต้องรีบทำเวลาให้ไปทันเรียนช่วงเบรกที่สอง อาจารย์ ยิ่งกำชับด้วยว่าช่วงหลังสำคัญมาก ห้ามขาด ห้ามลา ห้ามป่วย ห้ามตาย ออกข้อสอบเยอะสุดๆ


“ไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้ป่าววะ ไอเนสท์”

เจ้าของร่างสูงโปร่งกางเกงน้ำเงินพูดบอกผมขณะที่ผมกำลังเอาจิ้มกดลิฟท์รัวๆ สงสัยมันคงกลัวลิฟท์จะพังก่อน

“ไม่รีบก็สายดิวะ”

ผมตอบกลับไปห้วนๆ


          และแล้วลิฟท์ก็มาจอดอยู่ที่ชั้น13 ผมรีบวิ่งไปยังห้องของผมโดยที่ไม่ได้สนใจว่าไอแทนออกมาจากลิฟท์รึยัง แต่แล้ว นั่นมัน……..



                                     แบมแบม กับผู้ชายอีกสี่คนยืนอยู่หน้าห้องผม!!!………….



        ผมเห็นแบมแบม ยืนอยู่ในอ้อมโอบของไอโก้ข้างๆเพื่อนมันอีกสามคน ไอโก้เป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนเดียวกับผม เป็นลีดเดอร์เหมือนผมด้วย แต่มันกับผมอยู่คนละสีกัน ผมเลยไม่ได้มีโอกาสรู้จักมันเลยและไม่อยากรู้จักด้วย
          ขณะที่ผมกำลังเอ๋อกับภาพที่อยู่ตรงหน้า เพื่อนไอโก้คนนึงตัวใหญ่อ้วนดำก็วิ่งกำมัดมาทางผม ผมกำลังงงกับเหตุการณ์เลยได้แต่ยืนแข็งทื่อทะอะไรไม่ถูก


          “ไอเนสท์ระวัง!”


ไอแทนที่อยู่ติดๆหลังผม จับตัวผมหวี่ยงไปด้านหลังจนผมล้มลง

“ผั้วะ!”

ผมค่อยๆหันมามองดูภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เห็นไอแทนนอนเอามือกุมแก้มนอนลงไปกับพื้น

“ไอแทน!”

ผมเริ่มยั้วกับไอสี่ตัวนี้ขึ้นมาทันที ฐานที่ทำให้เพื่อนผมต้องเจ็บ!

“เชี่ยแทน รับมัดแทนกูทำไม ! พวกสี่ตัวมาที่นี้ทำไมวะ กูทำเชี่ยไรให้!”

“เนสท์ แบมๆขอโทษ”

แบมๆพูดด้วยเสียงน้ำตาคลอ..

“ถามใช่มั้ยกูมานี่ทำไม”

ไอโก้พูดขณะที่ค่อยๆเดินมาทางผม

“ปึ้ก”


         อุกกก……… กำมัดของไอโก้พุ่งตรงมาที่ลิ้นปี่ของผม ทำเอามือผมกุ้มท้องไปนอนขดข้างไอแทนที่ยังร้องอวดครวญอยู่… จุกจนพูดไม่ออก

“ถ้าวันหลัง แบมยังบ่นว่าจะกลับมาหาอีก กูจะมาเล่นงานถึงที่ จำไว้ด้วย!! ไอ้….. (เซนเซอร์..)


ผมเห็นพวกมันสี่คนกับแบมค่อยเดินออกไปจากคอนโด ผมสงสัยว่าที่มันพูดนี้ผมผิดอะไร แล้วทำไมถึงขึ้นคอนโดนี้มาได้ทั้งๆที่ไม่มีคีย์การ์ด หรือไปขโมยของใครมา หรือโฉยโอกาสตอนยามหลับวะ
          ผมไม่มีเวลาคิดหาคำตอบ เพราะความสงสัยถูกแทนที่ด้วยความเจ็บจากกำมัดของไอโก้ที่ทำผมแทบสั่น เกิดมาอย่างมากก็เคยโดนต่อยแค่ตรงท้อง ไม่เคยโดนต่อยตรงลิ้นปี่ เจ็บ

          “โอ๊ย โอย ยย ….“

เสียงไอแทนร้องครวญครางยังไม่หาย

ผมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นหันไปตามเสียง


“ไอเชี่ยแทน เลือดออก!

แทนนอนจับมุมปากขวาใต้แก้มที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด

ตัวผมเองก็จุกจนแทบลุกไม่ไหว …