ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ ก็เห็นพ่อด่าแม่ ทำร้ายร่างกายแม่มาตลอด
พ่อเป็นคนโมโหหิว ตลอดเวลาที่เห็นทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องนี้ตลอด พ่อกับแม่ทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก พ่อทำงานสบายกว่าแม่มาก แต่แม่ก็ยังต้องรีบกลับบ้านมาหาข้าวให้พ่อกินให้ทัน เวลาที่พ่อหิว แต่ยังไม่มีอะไรให้กิน พ่อจะโวยวาย ทำลายข้าวของ ทุบตีแม่ จนแม่ไม่มีแรงไปหาข้าวให้กิน พ่อก็ให้เราไปซื้อ ทั้งที่ตอนนั้นเราอายุ 10 ขวบ ปั่นจักรยานไปมืดๆค่ำๆ พ่อเราก็ไม่คิดเป็นห่วงเรา หวังแค่กูต้องได้กิน มีหลายเหตุการณ์มากๆ  เราเล่าให้ฟังคร่าวๆ เท่าที่มันร้ายแรง แม่เราโดนตบตี เลือดตกยางออก จนที่ร้ายแรงที่สุดคือเอาพัดลมทุบ จนแขนหัก ต้องผ่าตัด ทุกวันนี้ก็ยังมีเหล็กอยู่ที่แขน เราเห็นภาพพวกนี้มาเกือบ 30 ปี ตั้งแต่เกิดมา

พ่อเอาเปรียบแม่ทุกอย่าง ส่งลูกเรียน 2 คน แม่ส่งเพียงคนเดียว เราไม่เคยขอเงินพ่อเลย ขอแต่แม่ ข้าวที่ซื้อให้กินแม่ก็ซื้อเอง พ่อไม่เคยช่วย รวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้ พ่อไม่เคยช่วยเหลือ แถมเวลาที่หงุดหงิดว่าที่บ้านไม่มีพวก ไมโครเวฟ บลาๆๆ พ่อก็จะไล่ให้แม่ไปซื้อเดี๋ยวนั้น ทั้งๆที่แม่ขับรถยนต์ไม่เป็น แม่ต้องขับมอไซแบกของกลับมา ตั้งแต่จำความได้พ่อเคยพาลูกเมียไปกินข้าว ไม่ถึง 100 ครั้ง ทั้งๆที่พี่เราก็ 30 นิดๆแล้ว เราก็เกือบ 30 แล้ว มีแค่แม่ที่ขับมอไซก็ไม่แข็งอัด3พาลูกไปกินข้าว 3คนแม่ลูก แล้วก็ต้องรีบหาข้าวมาให้พ่อที่อยู่บ้านกินให้ทัน พ่อเราเป็นคนที่ไม่มีความอาย ถ้ากูโมโหขึ้นมาเมื่อไหร่ ที่ไหนก็จะด่า แต่ละคำด่าขึ้นพ่อ ขึ้นแม่ ด่าหยาบคายชั้นต่ำ เราอายคนมาก แม่เราก็ได้แต่เงียบ ตบตีแม่ต่อหน้ายาย ยายเราก็ไม่เกลียด สอนให้เราอย่าเกลียดพ่อ แต่มันไม่ไหวค่ะ นี่แค่ไม่กี่เรื่องนะคะ ยังมีอีกมากมายที่เราคิดไม่ออก เหตุการก็เพิ่งเกิดขึ้นอีก สดๆร้อนๆ  ทำลายข้าวของ โมโห ว่าของกินไม่มีแบบใหม่ๆ อย่าถามนะคะ ว่าทำไมไม่ซื้อกินเอง ทุกวันนี้เรายังหาคำตอบไม่ได้เลยค่ะ

ลองนึกถึงเด็กผู้หญิงคนนึง ที่ต้องอยู่กับเหตุการณ์พวกนี้ เห็นแม่ถูกพ่อทำร้ายร่างกายสารพัด เราผิดด้วยหรือที่จะเกลียดพ่อมากๆ  เราอยากจะพิมให้หมดทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา 30 ปีให้ทุกคนได้อ่าน แต่ใช้เวลา 1 เดือนพิมยังไม่หมดเลยค่ะ