คือเริ่มเลยนะค่ะ หนูเรียนโรงเรียนรัฐบาลข้างโรงเรียนเอกชนชายล้วนชื่อดังแถวสามเสนค่ะ  หนูไม่ค่อยชอบโรงเรียนเอกชนที่ว่านี้เท่าไร  เพราะรถมักติดทุกทีเวลาผู้ปกครองมาส่งลูกหลาน บลาๆ  เรื่องมันโป๊ะก็ตอนหนูอยู่   ม.2  ค่ะ  วันนั้นหนูจะไปร้านเครื่องเขียน  ซึ่งไอ้ร้านที่ว่านี้ มันต้องเดินผ่านหน้าโรงเรียนชายล้วน ก็เดินๆไปกับเพื่อน เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนคุยหน้าประตูโรงเรียนค่ะ  จังหวะที่หนูหันไปมองแล้วเขาแล้วเขาหัวเราะคิกๆกับเพื่อน  คือออออออออ  มันน่ารักมาก มากๆๆๆๆๆ คือพี่เขายิ้มน่ารักมากคะ ทั้งๆที่ออกแนวพวกนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไร พวกหน้าตาดีสันดานเกรียน 55555  และพี่เขาเจาะหูเยอะมาก ใส่จิ๋วดำด้วย แต่พอยิ้มมัน  งื้อออออออ  พี่เป็นพระอาทิตย์หรือเปล่าค่ะ  ร้อนแรงมาก กกก ละลายค่ะ ละลาย  ทั้งๆที่หนูเป็นพวกภูมิต้านทานผู้ชายหล่อสูงมากๆ นะ (ขนาดเจอธามไทหน้าแมคหนูยังยืนแคะขี้มูกสวยๆอยู่เลย)  แต่แพ้รอยยิ้มพี่เขา  พี่เขาก็ไม่ได้ถือว่าหล่อเวอร์ๆ เหมือนดารา  (แค่หน้าตาดีเฉยๆ)

จากนั้นหนูก็ใช่ชีวิตปกติ  กระทั่งขึ้น ม.5 เทอม 2  หนูเข้าเฟสบุ๊คทั้งๆที่ไม่เคยเข้าตั้งแต่  ม.4 แล้วมันจะมีกดเพิ่มเพื่อนเพื่อนที่เพื่อนเป็นเพื่อน (ใครงงก็งงไปนะ)  และคนที่เด้งมาคือ พี่เขา !!  หนูแทบเอาหน้าติดจอ  เฮ้ยยย  แบบ  จำได้ ฉันจำรอยยิ้มคุณได้ค่ะ คุณพระอาทิตย์ พอกดแอดไปพี่เขาก็รับ และพอรับหนูก็ใช้สกิลการเผือกตามเผือกพี่เขาจนรู้ว่า  พี่เขาไม่ได้เรียนที่ไทย! แต่ไปเรียนต่างประเทศ!!!  และประเทศไหนก็ไม่รู้  55555555  พอลองเข้าไปดูไอจีเผื่อพี่แกจะแท็กโลเคชั่นว่าอยู่ไหน แต่พี่แกก็ไม่แท็กค่ะ ทนอยากรู้อยากเห็นมาสองวันจนเออว่ะ! เอาใหม่  ไล่ดูรูปและอ่านเม้นท์  เผื่อพี่เขาบอกอะไรมั่ง

บังเอิญมีรูปหนึ่งเพื่อนพี่เขามาขอไลน์ใต้ภาพ แทนที่จะรู้ว่าอยู่ไหน  หนูกลับได้ไลน์มา  จัดการแอดเรียบร้อย ไม่คิดจะทักไปคุยหรอกค่ะ แอดเก็บไว้ในเครื่องอุ่นใจดี  55555555  

กระทั่งวันหนึ่งซึ่งก็คือวันนี้เมื่อสายๆ ด้วยความดีดอันใดไม่ทราบ  หนูทักไป จากที่แอดเก็บเป็นคนโปรดเพื่อปลื้มปริ่มหัวใจเฉยๆ

  พอทักเสร็จก็แคปให้เพื่อนดูด้วยความตลกโป๊กฮา ว่า 'นี้! ฉันกล้าทักไปและน่ะย่ะะะ' ไม่ถึง 8 นาที  พระพี่ท่านตอบกลับมา  ไอโฟนหล่นเลยค่ะ! มือสั่น ไม่ได้ตื่นเต้นหรือดีใจ แต่หนูกลัววว  เพราะทักที่เขาแบบเหมือนรู้จักกันมาพันปี 555555555  ทั้งที่พี่เขาไม่รู้จักหนูเลย
  จากฮาๆเลยต้องเก็บเหงือก  แต่ความมั่นยังคงอยู่ เลยถามซะเลยว่าพี่เขาอยู่ไหน555555555555  ไม่เป็นไรสวยๆ  เขาไม่รู้อยู่แล้วว่าหนูเป็นใคร 5555

   พี่เขาก็ถามว่าแล้วนี้ใครนิ? อะไรแบบนี้ หนูก็เลยแถๆว่าตามมาจากไอจีค่ะ  ทั้งที่จริงหัวใจหนูตามพี่ตั้งแต่รอยยิ้มทำลายล้างจักรวาลตอน ม.2 นั้นและะะ  

คุยกัน  5 ประโยคค่ะ เลยรู้ว่าพี่เขาไปเรียนที่  นิวซีแลนด์  วั๊ยๆๆๆ  มีชื่ออิชั้นในประเทศที่พี่ไปด้วย (มโนขั้นสูง)  และพี่เขายังอายุเท่าหนู !!!!  แต่ตัวสูงมากกก  เหมือนพวก  ม.6 แล้ว  หุ่นไม่เหมือนตอนหนูอยู่ ม.2 ที่เจอเลย อาจเพราะนิวซีแลนด์ดินแดนนมชีสไข่ ทำให้พี่เขาตัวสูงน่าฟัดก็เป็นได้ แต่ก็ขอเรียกพี่ต่อไปเพราะชินปากแล้ว

ที่นี้ก็เลิกคุยค่ะ  ไม่กล้าจะถามอะไรแล้ว  เหมือนโรคจิตนิดๆ สงสารพี่เขาเหมือนกันไม่รู้บล็อคไลน์หนูไปหรือยัง  5555555  แต่พี่เขาเฟรนลี่มาก

ย้อนกลับมาอ่านดูก็รู้สึกว่าน่าเกลียดมาก  หนูทำอะไรลงปัยยยยย  เหมือนพวกโรคจิตถามนู่นนี้  ชื่อตัวเองก็ไม่บอกซักคำ รูปโปรไลน์ก็เป็นเด็กเอาไอติมยัดจมุก  555555555  

  คืออยากถามค่ะ  ทำยังไงดีค่ะให้คุยกับพี่เขาได้ต่อไป  คืออยากคุยค่ะ  หนูไม่ได้อยากเป็นแฟนพี่เขาหรอก  แต่รู้สึกว่าอยากคุยจัง  อยากรู้จักอะไรทำนองนี้แหละค่ะ   ทำยังไงดีค่ะให้คุยต่อได้ เพราะพี่เขาดูไม่ค่อยอะไรเท่าไร  ชื่อหนูยังไม่ถามเลย ฮือๆ 55555   แต่อยากคุยแบบไม่น่าเกลียดเกินไปอ่ะคะ หนูกลัวพี่เขากลัว  ควรทำยังไงดีคะ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะอยากคุยกับพี่เขาจริงๆ