เมื่อวานแม่ลูกหยีออกจากบ้านตอนบ่าย  ไปกับดาดี๊  แล้วก็ไม่พาลูกหยีไปด้วย .......สงสัยเธอจะงอนแม่น่าดู
เพราะปกติ ถ้าแม่ออกจากบ้าน แม่จะพาลูกหยีนั่งรถไปด้วย ......แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่แม่กับดาดี๊ไปด้วยกัน ลูกหยีมักจะได้อยู่บ้านทุ๊กที

เมื่อวานแม่กับดาดี๊ก็หายไปนานพอสมควร จนพี่ลียากับพี่ดอกบัวกลับจากโรงเรียน แม่ก็ยังไม่กลับ
...สองคนนั้นเค้าหายไปไหนของเค้านะ  จนลูกคนกลับจากโรงเรียนแล้วก็ยังพากันไม่กลับบ้านกลับช่องซะที

ตอนที่เรากลับถึงบ้าน ลูกหยีเดินเล่นอยู่หลังบ้าน และพี่เอ็มบอกว่า เดี๋ยวขอวิ่งไปเข้าห้องน้ำบนบ้านก่อน
ช่วงที่พี่เอ็มยังอยู่ในห้องน้ำ พี่ดอกบัวก็เปิดประตูให้ลูกหยีกลับเข้ามาข้างใน
.........แต่ ....ไม่มีใครพูดถึงพี่เอ็ม แต่ละคนทำเฉย  ทำตัวเหมือนเหตุการณ์ปกติในแต่ละวัน
.......กระเป๋าเดินทางที่วางอยู่หน้าบันได ทุกคนก็ทำเฉย  เหมือนเป็นเรื่องปกติ ที่เวลาพ่อจะไปทำงาน หรือกลับจากทำงาน
ก็จะมีกระเป๋าเดินทางวางอยู่  แต่ก็พากันยิ้มๆ และกระซิบกระซาบว่า สงสัยลูกหมาจมูกไม่ดี เลยไม่รู้ว่ากระเป๋าใบนี้มีกลิ่นของใครติดอยู่

พี่เอ็มก็ยังไม่ลงมา  ลูกหยีก็ไม่กระโตกกระตาก
แม่ก็กอด หอมแก้ม  ลูบคลำตามเนื้อตามตัว  คุยโน่น คุยนี่ ทำเอาลูกหยีง่วงเลยค่ะ  เอาคางวางบนไหล่แม่ อยากหลับที่ซู๊ดดด เริ่มหายใจเป็นจังหวะ กรนเบาๆ
.....มาเอะใจนิดๆ ก็ตอนที่แม่บอกพี่ๆว่า เอาโทรศัพท์ออกมาเร็ว เตรียมถ่ายคลิป  ....แต่พี่สองคนบอกว่า ไม่ได้ชาร์ตไว้ ถ่านอ่อนทั้งสองเครื่อง

แล้ว ....อยู่ดีๆ แม่ก็กอดรัดลูกหยีซะแน่น แล้วแม่ก็หัวเราะแบบขำๆ    
  ลูกหยีก็งงๆ ....แต่แม่ก็มีอาการบ้าเป็นเรื่องปกติ  คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
แต่แม่ก็ยังรัดลูกหยีเอาไว้ ไม่ยอมปล่อย แถมหัวเราะหนักกว่าเดิม
จนลูกหยีได้ยินเสียงคุ้นๆ อยู่ข้างหลัง ..........เคลลี่ คิดถึงพี่มั้ย .......

จ๊ากกกกกกกกกกก ........เสียงแบบนี้มีคนเดียวค่ะ ......พี่เอ็มของหนู

แต่ .........แม่ไม่ยอมปล่อยเค้าอ่ะ ........
ขอโทษนะคะ ....หยีรักแม่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
....แต่วันนี้ ...หยีขออนุญาตถีบแม่ให้พ้นทาง ............ฮา

แม่เด้งไปทาง แต่ลูกหมาไม่สนใจ  เธอถลาเข้าไปกอดพี่เอ็มที่นั่งอยู่กับพื้น  

หงุงหงิง กระหนุงกระหนิง  บ่น รำพึงรำพัน ตัดพ้อต่อว่าพี่ชายไปนานเลยค่ะ  
จนบ่นเสร็จ ต่อว่ากันจนจบเรื่อง แต่ขาข้างหนึ่งก็ไม่ยอมปล่อยพี่เอ็ม ยังแตะทิ้งไว้  
สงสัยจะต้องการความมั่นใจ ว่านี่คือเรื่องจริง ไม่ได้ฝันไป

แม่ลูกหยีมัวแต่นั่งดูพี่น้องเค้าทักทายกัน เพิ่งเดินไปหยิบกล้องเอาตอนหลังค่ะ แต่ลูกหยีก็ไม่ยอมปล่อยพี่จริงๆ

ตอนพี่เอ็มกลับบ้านคราวก่อน ก็ไม่มีใครพูดอะไรเหมือนกัน
พอเธอเดินเข้าครัว เห็นพี่เอ็มเดินเข้ามาพอดี ลูกหมาก็เอาแต่กอด แล้วก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น พร่ำรำพันอะไรให้พี่ฟังก็ไม่รู้  

คราวนี้ออกแนวบ่นก่อน  และก็ยังมีสะอึกสะอื้นเหมือนเดิม คงน้อยใจพี่ชายเยอะอยู่ หายไปแต่ละทีก็เกือบสองเดือนแน่ะ
กลับบ้านแต่ละที ก็อยู่ให้ลูกหยีชื่นใจแค่ไม่กี่วัน ก็หายไปอีก