กลอนดอกสร้อย เรื่อง “ความเอ๋ย ความรัก”

กระทู้สนทนา

                                                                 ขอบคุณภาพจาก Google เครดิตตามภาพค่ะ


.                                                   ความเอ๋ยความรัก                 ว่าหวานหนักแลหมองหม่นคนเล่าขาน
.                                       ยามสมหวังเปรียบดั่งดอกไม้บาน          สุขสราญดวงจิตคิดฝันไป
.                                       ยามผิดหวังน้ำตาโศกไหลโชกหน้า        เหมือนดอกไม้โรยราพาสงสัย
.                                       อันแท้จริงความรักเป็นเช่นไร                  สุขทุกข์ไซร้ปะปนในฤทัยเอย

.                                                  รักเอ๋ยรักแท้                                  รักใดเล่าจะแน่เท่าแม่รัก
.                                       รักที่มีแต่ให้ใจแน่นหนัก                             คอยปกปักษ์ห่วงลูกไม่แคล้วคลาย
.                                       กล่าวความรักของพ่อไม่น้อยหน้า             ใช้เหงื่อแลกเงินตราไม่เหนื่อยหน่าย
.                                       หวังเพียงให้ลูกได้อยู่สบาย                        ลำบากกายแต่สุขใจเพราะลูกเอย

.                                                  รักเอ๋ยรักมั่น                                  คอยเสกสรรความรู้ให้ลูกศิษย์
.                                       ได้ติดตัวไว้ใช้เลี้ยงชีวิต                           ยอมอุทิศกายใจนั้นคือครู
.                                       โดนเปรียบเปรยว่าเป็นแค่เรือจ้าง                ล่องลอยคว้างเคว้งไปไม่ควรคู่
.                                       แท้จริงแล้วเป็นหางเสือนำทางอยู่                ให้ไปสู่ฝั่งฝันของศิษย์เอย

.                                                   รักเอ๋ยรักจริง                           รักไม่ทิ้งไม่เก่าคือรักเพื่อน
.                                        เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ลืมเลือน              ถึงฟั่นเฟือนยังไงก็เพื่อนกัน
.                                        คอยปรึกษาเล่าถามความเป็นอยู่            คอยเฝ้าดูห่วงห่างไม่แปรผัน
.                                        เพราะใจนั้นยังคงผูกสัมพันธ์                  หวังสักวันต้องได้พบเจอเอย

.                                                    รักเอ๋ยรักหวาน                         จะวันนี้เมื่อวานก็รักอยู่
.                                        ตอนรักกันห่วงหาคอยเคียงคู่                  รักหนุ่มสาวเฝ้าดูห่วงอาทร
.                                        พอเนิ่นนานความหวานก็จางหาย            หมดความหมายลืมสิ้นเรื่องวันก่อน
.                                        วัยรุ่นนั้นอารมณ์ไม่แน่นอน                        พึงสังวรรักด้วยเข้าใจเอย


  ***รักนั้นมีหลากหลาย นิยามรักไม่ได้มีเพียงแค่รักของหญิงชาย ยังมีรักอีกมากมายที่เราพบเจอ
แต่อาจหลงลืมไป เพราะมองแค่จุดๆเดียว ^^ ***     กลอนดอกสร้อยนี้แต่งไว้นานแล้ว
แต่งร่วมกับเพื่อนคนหนึ่งค่ะ (นาย ม.)  แล้วนิยามความรักของตัวท่านเป็นแบบไหนกันค่ะ? หลิ่วตา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่