เพิ่งได้อ่านหนังสือเรื่อง “เงินไม่ใช่พระเจ้า” (What money can’t buy) จบไปครับ สนุกมากๆ เลยอยากมาร่วมพูดคุยกับเพื่อนๆใน pantip กัน เนื้อหาในหนังสือจะเกี่ยวกับการวิเคราะห์ความเหมาะสมของการใช้ระบบทุน(หรือเงิน)ในการบริหารทรัพยากร เช่น การให้เงินทำหมันกับผู้หญิงติดยา การใช้สิทธิในการปล่อยมลพิษ (Carbon footprint) การจ้างเด็กอ่านหนังสือ ฯลฯ ซึ่งผมแนะนำให้อ่านครับ มันสอนให้เราวิเคราะห์ในประเด็นต่างๆในชิวิตประจำวันได้ละเอียอ่อนมากขึ้น จากคนที่เชิดชูระบบตลาดเสรีและเรียนมาในสายธุรกิจแบบผม หนังสือเล่มนี้สามารถตบกระโหลกผมได้ และสอนผมว่า “เห้ย!... จริงๆแล้วที่คิดมันอาจไม่ถูกก็ได้นะเว้ย”



    ส่วนประเด็นที่ผมชอบมากเป็นพิเศษและอยากจะมาพูดคุยกับเพื่อนก็คือเรื่อง “ประกันใกล้ตาย” ครับ ซึ่งมีหลักการแบบนี้ครับ สมมติว่า นาย ก ทำประกันชีวิตไว้ 1 ล้านบาท ระยะเวลา 3 ปี แล้วอยู่ดีๆวันนึงเกิดป่วยขึ้นมา ด้วยโรคที่แพทย์บอกว่าเค้าจะมีอายุได้ไม่เกิน 1 ปี และสมมติต่อว่าเขาต้องการเงินมารักษาหรือต้องการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสุขสบาย มีนักลงทุนมาเสนอซื้อประกันของนาย ก 5 แสนบาท พร้อมทั้งจ่ายเบี้ยประกันรายปีให้อีกด้วย แล้วนักลงทุนท่านนี้จะได้อะไร? ก็ได้เงิน 1 ล้านบาทจากประกันชีวิตของนาย ก ยังไงละครับ พูดง่ายๆว่าหากนาย ก ตายก็จะดีต่อนักลงทุน และยิ่งตายเร็วก็ยิ่งดีเพราะผลตอบแทนเทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ก็จะสูงขึ้น (ส่วนนาย ก ก็ได้เงิน 5 แสนไป)
    
     ขอถามครับ คุณเห็นด้วยกับระบบประกันแบบนี้หรือไม่ เพราะอะไร ? ส่วนตัวผมไม่เห็นด้วย แต่อยากฟังความเห็นจากเพื่อนๆก่อน(โดยเฉพาะคนที่เห็นด้วย) พิมพ์มากันได้เลยครับ