ผมซึ่งอายุ 19 ปี ผมรักแฟนคนนี้มาก(เธออายุ 22 ปีครับ)เพราะเธอมีอะไรหลายๆอย่างที่คนอื่นไม่มีเธอดีกับผมมาก สาเหตุที่เราเลิกกันเพราะมีช่วงนึงเค้าบอกว่าขอเวลา ขออยู่คนเดียวสักพัก ผมก็โอเค แต่ก็อดกังวลใจไม่ได้ เพราะในใจก็กลัวว่าเค้าจะไปมีคนอื่น (ระแวงนั่นแหละครับ) ผมเป็นกังวลไปเองกับเรื่องที่มันไม่ได้เกิด ผมก็เลยตัดสินใจบ้าๆชั่ววูบ ถามเธอไปเลยตรงๆ ว่าจะคุยกันอยู่มั้ยหรืออะไรผมงงไปหมดแล้ว เธอก็บอกว่าแรกๆที่คบกันมันโอเคมากเลยหล่ะ แต่พอคบกันไปสักพักเธอคิดว่าผมเหมือนน้องชายคนนึงซึ่งอาจจะดูแลเธอไม่ได้ ตายหล่ะสิครับ ผมก็ฟิลขาดเลยรู้ว่าเค้าคงจะไป ยื้อสิครับดิ้นรนสุดหนทาง ทำทุกอย่าง แต่สุดท้ายเธอกลับบอกว่า "รำคาณ ขอเวลาไปตั้งแต่แรกแล้วทำไมไม่ยอมฟัง ไม่ยอมโตสักทีนี่แหละเด็ก"  ผมก็ได้แต่ตื๊อเค้าครับสุดท้ายเค้าก็บอกว่าจะนอนแล้วผมเลยบอกเค้าไปว่า "โอเคครับ ผมยอมแล้ว" แล้วผมก็กลับบ้านหลับ ตื่นเช้ามาผมได้เปิดดูIGของJiradt ที่เค้าสอนแง่คิดหลายๆอย่าง จนผมไปสะดุดตาอันนึงคือ


เมื่อเรา กำลังจะ ' สูญเสียบางอย่างไป '
เราก็มักจะ ' ดิ้น '  ' ทำอะไรบางอย่าง '
เพื่อ ' รักษาบางอย่าง ' นั้นไว้

แต่บางที
การดิ้นรนเพื่อ ' รักษาบางอย่าง ' ที่ว่า
กลับทำให้
ต้อง
' สูญเสียทุกอย่าง ' ไป

#jiradt
@jiradt


หลังจากที่ผมได้อ่านข้อความนี้แล้วทำให้ผมคิดได้ว่า ควรที่จะนิ่งกับเธอเสียตั้งแต่ที่แรกไม่น่าเลยที่ทำแบบนี้ลงไป ตอนนั้นอารมณ์ชั่ววูบจิงๆ ทั้งเหนื่อยกับงานที่ทำต้องการกำลังใจ แต่เธอกลับไม่อยู่ สติแตกสิครับ

มาตอนนี้ผมเข้าใจและได้โตขึ้นมากจากเรื่องครั้งนี้ ผมอยากกลับไปขอเธอคืนดีเพราะว่าเธอสำคัญกับผมมาก ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมควรจะทำยังไงดีครับที่จะขอเธอคืนดีได้สำเร็จ ช่วยผมทีนะครับ