เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้ เราอยากให้เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน ได้นำไปคิดไตร่ตรองความรู้สึกของตัวเองให้ดี อย่าปล่อยให้มันผ่านเลยไปเดี๋ยวจะเสียใจอย่างเรา
เรื่องมีอยู่ว่า
เราเจอเขาคนนั้นตอนปีสามในที่ประชุมหน่วยฝึก (เราเรียนครูจ้า) เราก็ไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ เพราะเขาแย่งเพื่อนเราที่อยู่อีกเอกมาลง ร.ร. ที่เรากะเพื่อนนัดกันว่าจะลง เพื่อนเราโมโหมากที่ถูกแย่ง ร.ร.ลง มาระบายให้เราฟัง เราก็พาลไม่ชอบเขาไปด้วย แต่เมื่อมารู้จักกันจริงๆเขาก็เป็นคนที่ตลก เฮฮา ชอบเล่นมุขตลกๆ ไม่เหมือนกับที่เพื่อนเราเล่าให้ฟังเลย ในขณะที่ประชุมหน่วยอยู่นั้นพวกเราก็แนะนำตัวกันทีละคนเพื่อง่ายต่อการจำ แล้วอยู่ๆเขาก็เรียกชื่อเราขึ้นมา เล่นซะเราตกใจ แต่กับคนอื่นๆเขากลับจำไม่ได้ เราก็ยัง งงๆ ว่าจำชื่อเราได้ไงทั้งที่ชื่อเราก็ไม่ค่อยมีใครจำได้เท่าไหร่นะ อ้อ ลืมบอกในหน่วยที่เราไปฝึกมี ผช อยู่คนเดียวก็คือเขานั่นเอง
ในระหว่างที่ฝึกใน ร.ร. เป็นเวลาสองอาทิตย์ทำให้เรารู้สึกว่าเขาชอบมองเราแปลกๆนะ แต่เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เราคิดว่าเราคงคิดไปเองมั้ง แต่ก็มีเพื่อนเราแซวๆนะว่า เขาชอบเรารึป่าว อะไรประมาณนั้น ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขาก็คุยกับเพื่อนในหน่วยเหมือนกับที่คุยกับเรานะ พอวันสุดท้ายของการฝึกเขาก็ขอถ่ายรูปคู่กะเรา เราก็ถ่ายนะแบบไม่ได้คิดอะไร พอถ่ายออกมาปรากฏว่ามีเพื่อนแอบวิ่งมาเข้ากล้องด้วย กลายเป็นรูปหมู่แทนที่จะเป็นรูปคู่ พวกเรายังแซวกันอยู่เลยว่า แหมพวกนี้เห็นกล้องไม่ได้เลยนะวิ่งเข้าใส่อย่างเร็วอะ
พอกลับจากฝึกมา เรากะเขาก็คุยกันทางเฟสตลอด แทบจะทุกวัน จนกลายเป็นว่าถ้าวันไหนไม่ได้คุยกันมันจะรู้สึกแปลกๆ เมือนขาดอะไรไปสักอย่างหนึ่ง มีหลายการสนทนาของเรากะเขาที่เหมือนกับว่าเขาจีบเรานะ ยกตัวอย่างเช่น
เขา : ถ้าเราตีเธอ เธอจะตีเราคืนมั๊ย
เรา : ตีคืนสิ
เขา : ถ้าเราเต๊ะเธอ เธอจะเต๊ะเราคืนมั๊ย
เรา : เต๊ะคืนสิ
เขา :ถ้าเรารักเธอ เธอจะรักเราตอบมั๊ย
เรา :........(เราส่ง -_- แบบนี้ไป) ความจริงเราอึ้งแบบไม่รุ้จะตอบแบบไหนดี
-----------------
เขา : กินหรือยัง เป็นประโยคอะไร
เรา : คำถาม
เขา : วันนี้ไปเที่ยวมา เป็นประโยคอะไร
เรา : บอกเล่า
เขา : แล้ว คิดถึงละ เป็นประโยคอะไร
เรา : ไม่รู้อะ (ความจริงเราก็รู้นะว่าต้องตอบว่า เป็นประโยคบอกเธอ แต่เราไม่กล้าพิมส่งและยังอึ้งอยู่)
-----------------
เรากับเขาก็คุยกันแบบหลอกล้อกับไปมาเหมือนเป็นแฟนกันนะ คุยกันทุกวัน แต่ความจริงเราสองคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไม่ได้เป็นแฟนกันเลย ทั้งเราและเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เราคุยกันมาเรื่อยๆจนขึ้นปีสี่ เรากะเขาก็ต้องไปฝึกที่ ร.ร. อีกสองอาทิตย์ แต่คราวนี้เรากับเขาไม่ได้ไป ร.ร. เดียวกันนะ แต่ระยะเวลาสองอาทิตย์เราก็คุยกับเขาผ่านทางเฟสตลอด เราไม่ค่อยจะได้คุยกันทางโทรศัพท์เลย จนกลับมาจากฝึก เขาก็ชวนเราไปทานส้มตำด้วยกันเราก็ไปนะ แต่มีเพื่อนเขาไปด้วยอีกคนเป็นสามคน พอถึงร้านก็เจอเพื่อนเขาอีกหลายคน เขาก็แนะนำนะว่าเราเป็นเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้ว่าอะไรก็เรายังเป็นเพื่อนกันนินา มีวันหนึ่งเรากะเขาไปกินส้มตำกันสองคนด้วยละ พอกลับมาถึงหอโดนเพื่อนแซวใหญ่เลยว่าแอบออกไปเที่ยวกะ ผช เราก็บอกว่าเพื่อนกันน่ะ มีครั้งหนึ่งเราเครียดเรื่องเรียนมาก เลยชวนเขาไปขี่รถเล่นกัน เขาก็ไปนะ เราเล่าเรื่องให้เขาฟังนะว่าเรามีปัญหาอะไร เขาก็รับฟัง โดยเล่าเรื่องตลกให้ฟังด้วยแหละ ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงไว้ใจเขาขนาดที่เล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังได้ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราไม่ค่อยจะเล่าให้ใครฟังเลย ขนาดเพื่อนสนิทจริงๆเรายังไม่เล่าเลย เราก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันนะ หลังจากนั้นเรากะเขาก็ไปเที่ยวกันหลายครั้ง โดยที่เพื่อนเรา(คนที่เคยโดนแย่ง ร.ร.) ไม่รุ้ คล้ายๆว่าแอบไปเที่ยวอะนะ เรายอมรับเลยว่าช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆเลยล่ะ เหมือนโลกกลายเป็นสีชมพู เรายังมานั่งคิดเลยว่า สงสัยเราจะชอบเขาเข้าแล้วล่ะ ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ^^
ขออภัยนะค่ะหากยาวไป
ปล. พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะค่ะ เริ่มจะดราม่าแล้วนะ T^T
ขอเล่าต่อจาเมื่อวานนะค่ะ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง วันนั้นเป็นวันเกิดเรา เราก็เลยชวนเขาไปส่งเราใส่บาตรหน่อยได้มั้ย เขาก็ตอบตกลง และเขาก็บอกให้โทรปลุกด้วยกลัวตื่นไม่ทัน เพราะตอนนี้เขาทำรายงานอยู่ พอตอนเช้าเราก็โทรไปปลุกเขา สักพักเขาก็มารับเราที่หอ เขายังบอกอีกว่า เพิ่งนอนไปได้สองสามชั่วโมงเองนะเนี่ย เราก็ตกใจ แบบแล้วจะขี่รถไปให้เราไหวม้ยเนี่ย เขาก็บอกว่าไหวดิ รอใส่บาตรเสร็จค่อยกลับมานอนต่อ เราก็ไม่ว่าอะไร ตอนที่ใส่บาตร เราคุยกัยก่อนนั้นว่า เขาแค่ไปส่งเรา แต่กลายเป็นเราใส่บาตรด้วยกันทั้งคู่ อ้อลืมบอก วันนั้นเราไม่ได้บอกเขานะว่าเป็นวันเกิดเรา
จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเพื่อนเราคนนั้นเขาก็ทักเฟสมาว่าเราแอบมีแฟนใช่ไหม เราก็ตอบมาไม่มี เอาไหนมา แต่เขาไม่เชื่อ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เรากับเพื่อนคนนี้มักไปเที่ยว ไปซื้อของด้วยกันบ่อยมาก แล้วเขามักจะเล่าเรื่องต่างๆเกี่ยวกัน ผช คนนั้นให้เราฟังบ่อยๆ จากที่เพื่อนเราเล่าให้ฟังนั้น ดูเหมื่อนเพื่อนเรายังไม่หายโกรธเขาเลย เราเลยไม่กล้าบอกกับเพื่อนเราว่าเราคุยกับ ผช คนนั้นอยู่ มีครั้งหนึ่งเขานั้นทักเฟสเรามา ตอนแรกเราก็คุยกันปกตินะ แล้วอยู่เขาก็บอกเราคล้ายๆกับขอเราเป็นแฟนอะ แต่เราไม่กล้ารับคำขอนั้น เลยบอกว่าคุยกันแบบนี้ต่อไปอะดีแล้ว เพราะเรากลัวว่าเพื่อนเราจะโกรธเราที่ไปเป็นแฟนกับเขา แต่เขาทักเรามาเรื่อยๆนะหลังจากที่คุยกันวันนั้น แล้วอยู่มาวันหนึ่งเขาก็เงียบหายไป แบบไม่ทักเราไลค์ก็ไม่กด ตอนแรกเราก็เฉยๆนะ แต่มันผ่านไปเป็นอาทิตย์มันชักจะแปลกๆนะ เราเลยเข้าไปดูเฟสเขา (ประมาณว่าส่องอะนะ) เราก็เลยพอเดาได้ว่า เขากำลังคุยอยู่กับรุ่นน้องในเอกเขาด้วย คุยกันน่ารักเชียว เราเห็นแล้ว รู้สึกเจ็บจี๊ดเข้าไปในใจเลยละ จากที่ตอนนั้นเขาทักเรา กลายเป็นตอนนี้เราทักเขาแทน เพราะถ้าเราไม่ทักไปก็ไม่ได้คุยกัน จนเราท้อใจ ทำไมเขาไม่ทักเราเหมือนแต่ก่อนนะ เรายังแอบไปเห็นเขากับรุ่นน้องไปเที่ยวกัย คุยกันเหมือนกับที่เราเคยคุยกับเขา เรารู้สึกเจ็บมากๆ ไม่อยากให้เขาไปคุยกับใครเลย มีหลายครั้งที่เรานั่งร้องไห้อยู่กับตัวเองว่าทำไมเรื่องจึงกลายเป็นแบบนี้ ผิดที่เราเองไม่ยอมรับเอง เราได้แต่นั่งโทษตัวเอง จนเราทนไม่ไหวเลยถามเขาไปว่า เขากับน้องคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ เขาก็ตอบกลับมาว่าไม่ใช่ จากวันนั้นเราก็เห็นเขากับน้องคนนั้นเงียบหายไป เราก็แปลกใจนะว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าถามอีก แล้วเราก็ไม่อยากทักเขาอีก เพราะเหมือนเขาจะไม่อยากคุยกับเรามักจะตัดการสนทนาของเราว่าจะนอนแล้วนะ ไอ่เราก็ไปต่อไม่ถูกเลยต้องหยุดคุย ทุกวันนี้นานๆทีเราจึงทักเขาไปบ้าง กดไลค์ให้บ้างบางครั้ง แต่เขาก็ไลค์ให้เราตลอดนะ เราพยายามจะไม่สนใจเขาแต่มันก็ยังทำไม่ได้เลย เรายังคิดว่าหากตอนนั้นเรารับรักเขาจะเกิดอะไรขึ้นนะ ความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อนจะเป็นยังไงนะ บางทีเราก็รู้สึกว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเรายังมีเพื่อนอยู่ อ้อ เรื่องที่เพื่อนเราที่อยู่เอกเดียวกับเขาไม่ชอบเขานั้น เขาก็รุ้นะ และเราก็เคยบอกเขาด้วยว่าเพื่อนเราไม่ชอบเขา เพราะเวลาไปไหนกับเขาเรามักจะกลัวว่าจะไปเจอเพื่อนเราอยู่เหมือนกัน
สถานะของเรากับเขา ตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังคงเป็นแค่ เพื่อนกัน และคงเป็นแบบนี้ตลอดไป
เคยมีคนถามเรานะว่า ระหว่างเพื่อนกับแฟน ถ้าให้เลือกจะเลือกใคร ตอนนั้นเราก็ไม่รุ้นะว่าเราจะเลือกใคร แต่ตอนนี้เพื่อนๆคงรู้แล้วใช่มั๊ยว่าเราเลือกใคร
ถ้าหากเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับเพื่อนๆ หวังว่าเพื่อนๆจะคิดให้ดีก่อนตัดสินใจนะค่ะ
กว่าจะรู้ตัวก็สายเกินไป
เรื่องมีอยู่ว่า
เราเจอเขาคนนั้นตอนปีสามในที่ประชุมหน่วยฝึก (เราเรียนครูจ้า) เราก็ไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ เพราะเขาแย่งเพื่อนเราที่อยู่อีกเอกมาลง ร.ร. ที่เรากะเพื่อนนัดกันว่าจะลง เพื่อนเราโมโหมากที่ถูกแย่ง ร.ร.ลง มาระบายให้เราฟัง เราก็พาลไม่ชอบเขาไปด้วย แต่เมื่อมารู้จักกันจริงๆเขาก็เป็นคนที่ตลก เฮฮา ชอบเล่นมุขตลกๆ ไม่เหมือนกับที่เพื่อนเราเล่าให้ฟังเลย ในขณะที่ประชุมหน่วยอยู่นั้นพวกเราก็แนะนำตัวกันทีละคนเพื่อง่ายต่อการจำ แล้วอยู่ๆเขาก็เรียกชื่อเราขึ้นมา เล่นซะเราตกใจ แต่กับคนอื่นๆเขากลับจำไม่ได้ เราก็ยัง งงๆ ว่าจำชื่อเราได้ไงทั้งที่ชื่อเราก็ไม่ค่อยมีใครจำได้เท่าไหร่นะ อ้อ ลืมบอกในหน่วยที่เราไปฝึกมี ผช อยู่คนเดียวก็คือเขานั่นเอง
ในระหว่างที่ฝึกใน ร.ร. เป็นเวลาสองอาทิตย์ทำให้เรารู้สึกว่าเขาชอบมองเราแปลกๆนะ แต่เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เราคิดว่าเราคงคิดไปเองมั้ง แต่ก็มีเพื่อนเราแซวๆนะว่า เขาชอบเรารึป่าว อะไรประมาณนั้น ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขาก็คุยกับเพื่อนในหน่วยเหมือนกับที่คุยกับเรานะ พอวันสุดท้ายของการฝึกเขาก็ขอถ่ายรูปคู่กะเรา เราก็ถ่ายนะแบบไม่ได้คิดอะไร พอถ่ายออกมาปรากฏว่ามีเพื่อนแอบวิ่งมาเข้ากล้องด้วย กลายเป็นรูปหมู่แทนที่จะเป็นรูปคู่ พวกเรายังแซวกันอยู่เลยว่า แหมพวกนี้เห็นกล้องไม่ได้เลยนะวิ่งเข้าใส่อย่างเร็วอะ
พอกลับจากฝึกมา เรากะเขาก็คุยกันทางเฟสตลอด แทบจะทุกวัน จนกลายเป็นว่าถ้าวันไหนไม่ได้คุยกันมันจะรู้สึกแปลกๆ เมือนขาดอะไรไปสักอย่างหนึ่ง มีหลายการสนทนาของเรากะเขาที่เหมือนกับว่าเขาจีบเรานะ ยกตัวอย่างเช่น
เขา : ถ้าเราตีเธอ เธอจะตีเราคืนมั๊ย
เรา : ตีคืนสิ
เขา : ถ้าเราเต๊ะเธอ เธอจะเต๊ะเราคืนมั๊ย
เรา : เต๊ะคืนสิ
เขา :ถ้าเรารักเธอ เธอจะรักเราตอบมั๊ย
เรา :........(เราส่ง -_- แบบนี้ไป) ความจริงเราอึ้งแบบไม่รุ้จะตอบแบบไหนดี
-----------------
เขา : กินหรือยัง เป็นประโยคอะไร
เรา : คำถาม
เขา : วันนี้ไปเที่ยวมา เป็นประโยคอะไร
เรา : บอกเล่า
เขา : แล้ว คิดถึงละ เป็นประโยคอะไร
เรา : ไม่รู้อะ (ความจริงเราก็รู้นะว่าต้องตอบว่า เป็นประโยคบอกเธอ แต่เราไม่กล้าพิมส่งและยังอึ้งอยู่)
-----------------
เรากับเขาก็คุยกันแบบหลอกล้อกับไปมาเหมือนเป็นแฟนกันนะ คุยกันทุกวัน แต่ความจริงเราสองคนยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไม่ได้เป็นแฟนกันเลย ทั้งเราและเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ เราคุยกันมาเรื่อยๆจนขึ้นปีสี่ เรากะเขาก็ต้องไปฝึกที่ ร.ร. อีกสองอาทิตย์ แต่คราวนี้เรากับเขาไม่ได้ไป ร.ร. เดียวกันนะ แต่ระยะเวลาสองอาทิตย์เราก็คุยกับเขาผ่านทางเฟสตลอด เราไม่ค่อยจะได้คุยกันทางโทรศัพท์เลย จนกลับมาจากฝึก เขาก็ชวนเราไปทานส้มตำด้วยกันเราก็ไปนะ แต่มีเพื่อนเขาไปด้วยอีกคนเป็นสามคน พอถึงร้านก็เจอเพื่อนเขาอีกหลายคน เขาก็แนะนำนะว่าเราเป็นเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้ว่าอะไรก็เรายังเป็นเพื่อนกันนินา มีวันหนึ่งเรากะเขาไปกินส้มตำกันสองคนด้วยละ พอกลับมาถึงหอโดนเพื่อนแซวใหญ่เลยว่าแอบออกไปเที่ยวกะ ผช เราก็บอกว่าเพื่อนกันน่ะ มีครั้งหนึ่งเราเครียดเรื่องเรียนมาก เลยชวนเขาไปขี่รถเล่นกัน เขาก็ไปนะ เราเล่าเรื่องให้เขาฟังนะว่าเรามีปัญหาอะไร เขาก็รับฟัง โดยเล่าเรื่องตลกให้ฟังด้วยแหละ ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงไว้ใจเขาขนาดที่เล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังได้ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราไม่ค่อยจะเล่าให้ใครฟังเลย ขนาดเพื่อนสนิทจริงๆเรายังไม่เล่าเลย เราก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันนะ หลังจากนั้นเรากะเขาก็ไปเที่ยวกันหลายครั้ง โดยที่เพื่อนเรา(คนที่เคยโดนแย่ง ร.ร.) ไม่รุ้ คล้ายๆว่าแอบไปเที่ยวอะนะ เรายอมรับเลยว่าช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆเลยล่ะ เหมือนโลกกลายเป็นสีชมพู เรายังมานั่งคิดเลยว่า สงสัยเราจะชอบเขาเข้าแล้วล่ะ ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ^^
ขออภัยนะค่ะหากยาวไป
ปล. พรุ่งนี้จะมาเล่าต่อนะค่ะ เริ่มจะดราม่าแล้วนะ T^T
ขอเล่าต่อจาเมื่อวานนะค่ะ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง วันนั้นเป็นวันเกิดเรา เราก็เลยชวนเขาไปส่งเราใส่บาตรหน่อยได้มั้ย เขาก็ตอบตกลง และเขาก็บอกให้โทรปลุกด้วยกลัวตื่นไม่ทัน เพราะตอนนี้เขาทำรายงานอยู่ พอตอนเช้าเราก็โทรไปปลุกเขา สักพักเขาก็มารับเราที่หอ เขายังบอกอีกว่า เพิ่งนอนไปได้สองสามชั่วโมงเองนะเนี่ย เราก็ตกใจ แบบแล้วจะขี่รถไปให้เราไหวม้ยเนี่ย เขาก็บอกว่าไหวดิ รอใส่บาตรเสร็จค่อยกลับมานอนต่อ เราก็ไม่ว่าอะไร ตอนที่ใส่บาตร เราคุยกัยก่อนนั้นว่า เขาแค่ไปส่งเรา แต่กลายเป็นเราใส่บาตรด้วยกันทั้งคู่ อ้อลืมบอก วันนั้นเราไม่ได้บอกเขานะว่าเป็นวันเกิดเรา
จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเพื่อนเราคนนั้นเขาก็ทักเฟสมาว่าเราแอบมีแฟนใช่ไหม เราก็ตอบมาไม่มี เอาไหนมา แต่เขาไม่เชื่อ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เรากับเพื่อนคนนี้มักไปเที่ยว ไปซื้อของด้วยกันบ่อยมาก แล้วเขามักจะเล่าเรื่องต่างๆเกี่ยวกัน ผช คนนั้นให้เราฟังบ่อยๆ จากที่เพื่อนเราเล่าให้ฟังนั้น ดูเหมื่อนเพื่อนเรายังไม่หายโกรธเขาเลย เราเลยไม่กล้าบอกกับเพื่อนเราว่าเราคุยกับ ผช คนนั้นอยู่ มีครั้งหนึ่งเขานั้นทักเฟสเรามา ตอนแรกเราก็คุยกันปกตินะ แล้วอยู่เขาก็บอกเราคล้ายๆกับขอเราเป็นแฟนอะ แต่เราไม่กล้ารับคำขอนั้น เลยบอกว่าคุยกันแบบนี้ต่อไปอะดีแล้ว เพราะเรากลัวว่าเพื่อนเราจะโกรธเราที่ไปเป็นแฟนกับเขา แต่เขาทักเรามาเรื่อยๆนะหลังจากที่คุยกันวันนั้น แล้วอยู่มาวันหนึ่งเขาก็เงียบหายไป แบบไม่ทักเราไลค์ก็ไม่กด ตอนแรกเราก็เฉยๆนะ แต่มันผ่านไปเป็นอาทิตย์มันชักจะแปลกๆนะ เราเลยเข้าไปดูเฟสเขา (ประมาณว่าส่องอะนะ) เราก็เลยพอเดาได้ว่า เขากำลังคุยอยู่กับรุ่นน้องในเอกเขาด้วย คุยกันน่ารักเชียว เราเห็นแล้ว รู้สึกเจ็บจี๊ดเข้าไปในใจเลยละ จากที่ตอนนั้นเขาทักเรา กลายเป็นตอนนี้เราทักเขาแทน เพราะถ้าเราไม่ทักไปก็ไม่ได้คุยกัน จนเราท้อใจ ทำไมเขาไม่ทักเราเหมือนแต่ก่อนนะ เรายังแอบไปเห็นเขากับรุ่นน้องไปเที่ยวกัย คุยกันเหมือนกับที่เราเคยคุยกับเขา เรารู้สึกเจ็บมากๆ ไม่อยากให้เขาไปคุยกับใครเลย มีหลายครั้งที่เรานั่งร้องไห้อยู่กับตัวเองว่าทำไมเรื่องจึงกลายเป็นแบบนี้ ผิดที่เราเองไม่ยอมรับเอง เราได้แต่นั่งโทษตัวเอง จนเราทนไม่ไหวเลยถามเขาไปว่า เขากับน้องคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ เขาก็ตอบกลับมาว่าไม่ใช่ จากวันนั้นเราก็เห็นเขากับน้องคนนั้นเงียบหายไป เราก็แปลกใจนะว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าถามอีก แล้วเราก็ไม่อยากทักเขาอีก เพราะเหมือนเขาจะไม่อยากคุยกับเรามักจะตัดการสนทนาของเราว่าจะนอนแล้วนะ ไอ่เราก็ไปต่อไม่ถูกเลยต้องหยุดคุย ทุกวันนี้นานๆทีเราจึงทักเขาไปบ้าง กดไลค์ให้บ้างบางครั้ง แต่เขาก็ไลค์ให้เราตลอดนะ เราพยายามจะไม่สนใจเขาแต่มันก็ยังทำไม่ได้เลย เรายังคิดว่าหากตอนนั้นเรารับรักเขาจะเกิดอะไรขึ้นนะ ความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อนจะเป็นยังไงนะ บางทีเราก็รู้สึกว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเรายังมีเพื่อนอยู่ อ้อ เรื่องที่เพื่อนเราที่อยู่เอกเดียวกับเขาไม่ชอบเขานั้น เขาก็รุ้นะ และเราก็เคยบอกเขาด้วยว่าเพื่อนเราไม่ชอบเขา เพราะเวลาไปไหนกับเขาเรามักจะกลัวว่าจะไปเจอเพื่อนเราอยู่เหมือนกัน
สถานะของเรากับเขา ตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังคงเป็นแค่ เพื่อนกัน และคงเป็นแบบนี้ตลอดไป
เคยมีคนถามเรานะว่า ระหว่างเพื่อนกับแฟน ถ้าให้เลือกจะเลือกใคร ตอนนั้นเราก็ไม่รุ้นะว่าเราจะเลือกใคร แต่ตอนนี้เพื่อนๆคงรู้แล้วใช่มั๊ยว่าเราเลือกใคร
ถ้าหากเหตุการณ์แบบนี้เกิดกับเพื่อนๆ หวังว่าเพื่อนๆจะคิดให้ดีก่อนตัดสินใจนะค่ะ