คนที่ผมรัก ผมขอแทนคำว่า ฟ นะห้ะ
           คือ ฟ เนี่ยเขาได้เลี้ยงหมาก่อนมาเจอกับผม ครับ เขาผูกพันธ์กะหมาตัวนี้มากๆ เพราะเวลาเธอทุกข์หมาตัวนี้ก็จะอยู่ข้างๆเขาตลอด
เธอมีความสุขมากเวลาที่ได้เล่น ได้แกล้ง ได้กอดมันก่อนนอน แล้วอยู่มาวันนึงเมื่อวันที่ 15 ธค ก็คือเมื่อวาน ในทุกๆเช้า หมาจะมาเลียหน้า ฟ แล้วมุดในผ้าห่ม ฟ เพื่อปลุกให้เปิดประตูออกไปนอกบ้าน เพราะมันปวดฉี่หรือไม่ก็อึ ตลอด แต่พอวันที่ 15 ฟ จะทำบุญ แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่มันไม่น่าจะเกิดกับหมาตัวนี้  
คือโดนรถชน ครับ ' ซึ่ง ฟ ก็รีบพาไปรพ.สัตว์ที่ใกล้ที่สุด เมื่อไปถึงรพ. หมอก็บอกว่าการตอบสนองดีมาก ฟ ก็มีความหวังว่า

"หนูจะต้องกลับมานะ จะพิการยังไงม๊าก็จะเลี้ยงหนู ม๊ารักหนู "

หมาตัวนี้ชอบไปเที่ยว เวลา ฟ พูดว่า " ตื่นเร็วเดี๊ยวม๊าจะพาไปเที่ยว "แล้วเขาก็กลับบ้านไป เพราะคิดว่าน่าจะปลอดภัยแล้ว
        เมื่อถึงบ้านสักพักนึง ฟ ก็บอกพี่ชายของเขาว่าให้โทรไปหาหมอที พี่ชายของเขาก็นิ่ง ฟ ก็ถามว่า มันตายแล้วใช่ไหม พี่ชายก็ตอบว่าอืม
ทั้งพี่ชาย และ ฟ เสียใจมาก ๆ ขนาดผมได้ยินผมยังช็อค ยังสะเทือนใจ ผมคิดว่าเขาคงสะเทือนใจมากกว่าผมเยอะมากๆ เพราะผูกพันธ์กะมันตั้ง3ปี
       ฟ เป็นคนที่รู้สึกเสียใจง่ายมากๆ ในตอนนี้เธอ ทรมานมาก เธอผอมลง ผมก็ได้แต่ดูแลห่างๆ เพราะเธออยากอยู่คนเดียว แต่เธอก็ยังคุยกับผม
ผมก็คุยกับเธอ เธอบอกว่าทั้งบ้าน มีแต่ความเงียบ ไม่มีแม้กระทั่งเสียงเห่า มีแต่ความหดหู่ เธอบอกว่าเวลาจะเยียวยารักษาเอง


       แต่เธอทำใจไม่ได้เลยจริงๆ ผมก็ได้แต่บอกว่า อื้ม เราเข้าใจเธอนะ เราจะอยู่ข้างๆเธอ สู้ๆ ค่อยให้กำลังใจ ผมเป็นคนพูดให้กำลังใจคนไม่ค่อยเก่ง