เรื่องเกิดสดๆร้อนๆเมื่อกี้เลยค่ะ คืออย่างแรกก่อน เราอายุ 21 ก็เป็นเด็กมหาลัยที่ได้รับอิทธิพลการเรียนมาจากวิชาหนึ่ง ที่สอนให้เราหัดคิด หัดสงสัย (คือมองว่าเป็นผลดี ไม่ได้มองว่าเป็นผลเสีย หรือจะกล่าวโทษอะไรนะคะ)

เราเพิ่งดูหนังเรื่อง left behind ไป (ใครสนใจอยากไปดูก็ลองไปหาดูนะคะ) เราดูกับคนที่บ้านก็มีคุณพ่อ คุณแม่ พี่สาว แล้วตอนดูเนี่ย เราเกิดสงสัยขึ้นมา ด้วยความที่เราเป็นคนตรงๆแล้วกล้าถามเลยยิงคำถามรัวๆ เนื่องจากว่าตัวหนังเป็นหนังที่เกี่ยวกับศาสนา (ไม่ได้ยุให้แตกแยก หรือตำหนิอะไรนะคะ) เช่น *ใส่สปอยเอาไว้เพราะเป็นการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของหนังค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"ทำไมพระเจ้าถึงพาแต่คนที่เชื่อในศาสนาไป เขามีบรรทัดฐานอะไรในการจำกัดคำว่าความดี แล้วคนดีที่เหลือก็ยังมี บลา บลา บลา"
เป็นต้นค่ะ คือเรื่องของเรื่องในหนังมันทำให้เราได้ฉุกคิด เราเลยโพล่งถามออกไป

แม่เราก็เลยบอกว่า "มันเป็นแค่หนัง"

แต่คือเราก็สงสัยเรื่อยๆจนแม่บอกว่า "อย่าเถียง"

เราก็งงว่านี่เราสงสัย เราเลยถาม เราเถียงตรงไหน TT

เราก็บอกว่า เราไม่ได้เถียง เราแค่อยากรู้ เลยถาม

แม่ก็บอกต่อว่า "ก็ที่ถามอยู่นี่มันกวนตรีนชัดๆ ถ้าไปเรียนหนังสือก็อย่าไปถามอาจารย์เขาเยอะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราหักหน้า ให้ไปถามเอาลับหลังเอา แล้วถ้าไปทำงานก็อย่าทำตัวอย่างนี้ จะไม่เจริญในหน้าที่การงาน"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แม่เราก็ยกตัวอย่างเช่น "อย่าไปสงสัยในตัวอาจารย์มาก เหมือนกับในหนังที่ไม่ให้สงสัยในพระเจ้า"

คือเราก็เข้าใจว่าอย่าไปถามลองภูมิอาจารย์ หรืออย่าไปถามกวนตรีน อวดฉลาดกับอาจารย์มาตลอด นี่ถึงกับว่าถ้าสงสัยห้ามถามต่อหน้าคนอื่นเลยทีเดียว แล้วถ้าเราเจอแจ๊คพ็อตกับอาจารย์ประเภทที่ว่า ถามต่อหน้าลับหลัง ก็มีผลเท่ากัน คือต้องการจะลองภูมิอาจารย์ (คืออาจารย์ประเภทนี้มีอยู่จริงๆค่ะ มหาลัยเราก็มี)

อันนี้เลยออกแนวกึ่งระบาย กึ่งถาม ว่าเรามีวิธีไหนบ้างคะที่สามารถจะถามผู้ใหญ่เขา โดยไม่ให้เขารู้สึกว่าเรากำลังกวนตรีนเขาอยู่ (คือแบบสงสัยจริงๆ)

ขอแท็คสยามสแควร์ด้วยนะคะ