http://youtu.be/2B4rSNTYsj0
ตอนที่ 1
เมื่อปี พ.ศ. 2546
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนเล็กๆ อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นสถานที่ที่ให้กำเนิดเรื่องราวความรักครั้งแรกของนักเรียนชั้นม.6 กับนักเรียนชั้น ม.3
กีตาร์ เป็นนักดนตรีของโรงเรียนเป็นขวัญใจของสาวๆ ทั้งโรงเรียน เขาเดินไปไหนก็มีแต่สาวๆมารุมล้อม กีตาร์กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็ต้องไปตกหลุมรักรุ่นน้อง ม.3 ที่ไม่ได้เป็นที่สนใจของใครในตอนนั้น เธอเป็นเด็กเรียนเก่ง และไม่ได้สนใจกับเรื่องรักๆใคร่ๆอะไรมากมายนัก จึงยากนักที่นักดนตรีขี้เกียจเรียนอย่างกีตาร์จะจีบได้สำเร็จ
แต่ในวันนั้นตรงกับวันวาเลนไทน์ มีการจัดคอนเสริ์ตที่โรงเรียน กีตาร์ขึ้นบนเวทีกวาดสายตามองหาน้อง ม.3 เด็กเรียนคนนั้น เมื่อกีตาร์เจอเธอก็เริ่มถ่ายทอดความรู้สึกผ่านบทเพลง "คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ" เด็กนักเรียนทั้งโรงเรียนมองหาคนที่กีตาร์กำลังจ้องมองเหมือนโดนมนต์สะกด ตอนนั้นเองกีตาร์กับน้อง ม.3 คนนั้น ได้สบตากันจนเกิดเป็นความประทับใจกันครั้งแรก
สมัยนั้นไม่มี Facebook หรือ Line ไว้บรรยายความรักต่อกัน มีเพียงวิธีที่ปฏิบัติกันมานานนับพันปี วิธีนั้นคือส่งจดหมายต่อกัน ทั้งสองคนเริ่มก่อเกิดความรักความผูกพันธ์กันตั้งแต่นั้นมา ทุกวันทั้งสองจะมีจดหมายแลกกัน และจดไดอะรี่ ของกันและกันทุกวัน ตอนเย็นๆกีตาร์ก็จะขับรถไปหาน้อง ม.3 คนนั้นทุกวัน บางวันก็เจอบางวันก็เจอแต่พ่อน้องเค้า แต่ก็ต้องไปทุกวันเพราะคิดถึง
ตอนที่ 2
ปี พ.ศ. 2546 ทั้งสองก็จบจากโรงเรียนเดียวกัน กีตาร์ จบ ม.6 น้อง ม.3 ก็จบ ม.3 แต่นี่มันแค่การเริ่มต้นของเรื่องราวความรัก ทั้งสองคนยังคงสืบสานความรักต่อไป โดยทั้งสองเลือกที่จะเรียนต่อจังหวัดเดียวกัน กีตาร์เข้ามหาลัย เอกดนตรี น้อง ม.3 ต่อ โรงเรียนดังของจังหวัด เรียนหลักสูตรสองปีจบ ม.ปลาย เมื่อห่างไกลจากสายตาผู้ใหญ่ ทั้งสองก็แอบคบหาดูใจกัน จนฝ่ายเจ้าสาว จบ ม.ปลาย และ ได้เข้าศึกษาต่อ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
ความรักของทั้งสองยังคงสวยงามดุจเทพนิยายเขียนไว้จนวันหนึ่งเทพนิยายมาถึงตอนพลิกผัน
ตอนที่ 3
เวลาผ่านไปเร็วมาก เจ็ดปีแล้วที่ทั้งสองครองรักกันมา ปีนั้น พ.ศ 2552 คนรักของกีตาร์ได้หายตัวไปโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า กีตาร์ ทั้งงง สงสัยและเป็นห่วง เขาได้ออกตามหาเธอตลอดสามเดือนเต็ม และวันหนึ่ง กีตาร์ก็ได้พบกับผู้หญิงคนรักของเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาเจอเธอเดินกับคนแปลกหน้า กีตาร์รู้แล้วว่าเธอเปลี่ยนใจ แต่ก็ยังเดินไปทักทายเธอ ถ้าใครเจอแบบนี้คงโกรธและอาฆาตมาก แต่กีตาร์เป็นคนที่เปี่ยมไปด้วยความรักความเมตตา เขาแกล้งทำเป็นไปลูบหัวคนรักแล้วพูดว่า "เอ้าไม่เจอกันตั้งนานเป็นยังไงบ้าง งั้นไปละนะ" คนแปลกหน้าที่มากับเธอก็ งง นิดหน่อย
พอกีตาร์เดินจากไป ในใจเขาร้องไห้ตลอดเวลา น้ำตาไม่ไหลแม้แต่หยดเดียว เหมือนกับคำที่ว่า น้ำตาตกใน เขาเหมือนคนที่เจอเรื่องสะเทือนใจที่สุดในชีวิต และเสียสติไปชั่วขณะ โชคดีที่มีน้องสาว และเพื่อน คอยปลอบใจ
ตอนจบ
เวลาผ่านไป 2 ปี กีตาร์ยังคงคิดถึงคนรักของเขาเสมอ และได้ทราบข่าวคนรักจากเพื่อน และยังคงรอคอยวันที่จะกลับมารักกันใหม่ แต่แล้วความเสียใจครั้งสุดท้ายก็มาถึง เพื่อนส่งข่าวล่าสุดบอกว่าเธอจะแต่งงานแล้วนะ กีตาร์จึงขอเบอร์ติดต่อไว้ กีตาร์โทรไปหาคนรักของเขาเป็นครั้งสุดท้าย พอเธอรับโทรศัพท์ หัวใจของเขาก็ร้องไห้อีกครั้ง กีตาร์พูดสั้นๆ "ไม่มีอะไร จะโทรมาบอกว่า ยินดีด้วยนะ" แล้วเขาก็วางสายไป
เวลาผ่านไปหลายปีจนถึงปี 2557 กีตาร์กับอดีตคนรักก็ได้มาพบเจอกันโดยบังเอิญอีกครั้ง ทั้งสองได้แต่ยิ้มให้กัน คราวนี้เธอมากับพยานรักตัวน้อยของเธอ ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันเลย
หลังจากวันนั้นอีกวัน อดีตคนรัก ก็ขอเพิ่มเป็นเพื่อนใน Facebook ของกีตาร์ ทั้งสองคนคุยกันไปคุยกันมา ก็หยิบเรื่องราวที่ประทับใจ มาพูดถึงอีกครั้ง ทั้งเรื่องจดหมาย ไดอะรี่ ของขวัญทุกชิ้น ทั้งสองคนเหมือนย้อนกลับไปสู่ช่วงเวลาเดิม และทั้งสองยังคงเก็บทุกสิ่งทุกอย่างไว้เหมือนเดิม เธอบอกกีตาร์ว่า "ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ที่ยังคงเก็บ จดหมาย ไดอะรี่ และของขวัญไว้ แม้ว่าจะแต่งงานแล้วก็ตาม อาจเป็นเพราะเคยรักกันมาก เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามาก เธอได้แต่ขอโทษ และยังบอกว่าหากย้อนเวลาได้ ก็คงไม่ทำแบบนั้น แต่ช่างมันเถอะมันผ่านไปแล้ว เพิ่งมารู้ว่าคนที่เราต้องการจริงๆ คือคนที่รักเราที่สุด แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าการเจ็บปวดมันเป็นยังไง เมื่อได้เจอกับตัวเองในตอนนี้"
กีตาร์บอกว่าให้อภัยเธอตั้งนานแล้ว และไม่เคยโกรธเกลียดคนที่เรารัก
ทั้งสองจึงตกลงเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน จะคอยช่วยเหลือกันตลอดไป
ผู้แต่ง ครูคณาพจน์
เรื่อง ความรักอันแท้จริง
เมื่อปี พ.ศ. 2546
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนเล็กๆ อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง 30 กิโลเมตร เป็นสถานที่ที่ให้กำเนิดเรื่องราวความรักครั้งแรกของนักเรียนชั้นม.6 กับนักเรียนชั้น ม.3
กีตาร์ เป็นนักดนตรีของโรงเรียนเป็นขวัญใจของสาวๆ ทั้งโรงเรียน เขาเดินไปไหนก็มีแต่สาวๆมารุมล้อม กีตาร์กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็ต้องไปตกหลุมรักรุ่นน้อง ม.3 ที่ไม่ได้เป็นที่สนใจของใครในตอนนั้น เธอเป็นเด็กเรียนเก่ง และไม่ได้สนใจกับเรื่องรักๆใคร่ๆอะไรมากมายนัก จึงยากนักที่นักดนตรีขี้เกียจเรียนอย่างกีตาร์จะจีบได้สำเร็จ
แต่ในวันนั้นตรงกับวันวาเลนไทน์ มีการจัดคอนเสริ์ตที่โรงเรียน กีตาร์ขึ้นบนเวทีกวาดสายตามองหาน้อง ม.3 เด็กเรียนคนนั้น เมื่อกีตาร์เจอเธอก็เริ่มถ่ายทอดความรู้สึกผ่านบทเพลง "คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ" เด็กนักเรียนทั้งโรงเรียนมองหาคนที่กีตาร์กำลังจ้องมองเหมือนโดนมนต์สะกด ตอนนั้นเองกีตาร์กับน้อง ม.3 คนนั้น ได้สบตากันจนเกิดเป็นความประทับใจกันครั้งแรก
สมัยนั้นไม่มี Facebook หรือ Line ไว้บรรยายความรักต่อกัน มีเพียงวิธีที่ปฏิบัติกันมานานนับพันปี วิธีนั้นคือส่งจดหมายต่อกัน ทั้งสองคนเริ่มก่อเกิดความรักความผูกพันธ์กันตั้งแต่นั้นมา ทุกวันทั้งสองจะมีจดหมายแลกกัน และจดไดอะรี่ ของกันและกันทุกวัน ตอนเย็นๆกีตาร์ก็จะขับรถไปหาน้อง ม.3 คนนั้นทุกวัน บางวันก็เจอบางวันก็เจอแต่พ่อน้องเค้า แต่ก็ต้องไปทุกวันเพราะคิดถึง
ปี พ.ศ. 2546 ทั้งสองก็จบจากโรงเรียนเดียวกัน กีตาร์ จบ ม.6 น้อง ม.3 ก็จบ ม.3 แต่นี่มันแค่การเริ่มต้นของเรื่องราวความรัก ทั้งสองคนยังคงสืบสานความรักต่อไป โดยทั้งสองเลือกที่จะเรียนต่อจังหวัดเดียวกัน กีตาร์เข้ามหาลัย เอกดนตรี น้อง ม.3 ต่อ โรงเรียนดังของจังหวัด เรียนหลักสูตรสองปีจบ ม.ปลาย เมื่อห่างไกลจากสายตาผู้ใหญ่ ทั้งสองก็แอบคบหาดูใจกัน จนฝ่ายเจ้าสาว จบ ม.ปลาย และ ได้เข้าศึกษาต่อ มหาวิทยาลัยชื่อดัง
ความรักของทั้งสองยังคงสวยงามดุจเทพนิยายเขียนไว้จนวันหนึ่งเทพนิยายมาถึงตอนพลิกผัน
เวลาผ่านไปเร็วมาก เจ็ดปีแล้วที่ทั้งสองครองรักกันมา ปีนั้น พ.ศ 2552 คนรักของกีตาร์ได้หายตัวไปโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า กีตาร์ ทั้งงง สงสัยและเป็นห่วง เขาได้ออกตามหาเธอตลอดสามเดือนเต็ม และวันหนึ่ง กีตาร์ก็ได้พบกับผู้หญิงคนรักของเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาเจอเธอเดินกับคนแปลกหน้า กีตาร์รู้แล้วว่าเธอเปลี่ยนใจ แต่ก็ยังเดินไปทักทายเธอ ถ้าใครเจอแบบนี้คงโกรธและอาฆาตมาก แต่กีตาร์เป็นคนที่เปี่ยมไปด้วยความรักความเมตตา เขาแกล้งทำเป็นไปลูบหัวคนรักแล้วพูดว่า "เอ้าไม่เจอกันตั้งนานเป็นยังไงบ้าง งั้นไปละนะ" คนแปลกหน้าที่มากับเธอก็ งง นิดหน่อย
พอกีตาร์เดินจากไป ในใจเขาร้องไห้ตลอดเวลา น้ำตาไม่ไหลแม้แต่หยดเดียว เหมือนกับคำที่ว่า น้ำตาตกใน เขาเหมือนคนที่เจอเรื่องสะเทือนใจที่สุดในชีวิต และเสียสติไปชั่วขณะ โชคดีที่มีน้องสาว และเพื่อน คอยปลอบใจ
เวลาผ่านไป 2 ปี กีตาร์ยังคงคิดถึงคนรักของเขาเสมอ และได้ทราบข่าวคนรักจากเพื่อน และยังคงรอคอยวันที่จะกลับมารักกันใหม่ แต่แล้วความเสียใจครั้งสุดท้ายก็มาถึง เพื่อนส่งข่าวล่าสุดบอกว่าเธอจะแต่งงานแล้วนะ กีตาร์จึงขอเบอร์ติดต่อไว้ กีตาร์โทรไปหาคนรักของเขาเป็นครั้งสุดท้าย พอเธอรับโทรศัพท์ หัวใจของเขาก็ร้องไห้อีกครั้ง กีตาร์พูดสั้นๆ "ไม่มีอะไร จะโทรมาบอกว่า ยินดีด้วยนะ" แล้วเขาก็วางสายไป
เวลาผ่านไปหลายปีจนถึงปี 2557 กีตาร์กับอดีตคนรักก็ได้มาพบเจอกันโดยบังเอิญอีกครั้ง ทั้งสองได้แต่ยิ้มให้กัน คราวนี้เธอมากับพยานรักตัวน้อยของเธอ ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันเลย
หลังจากวันนั้นอีกวัน อดีตคนรัก ก็ขอเพิ่มเป็นเพื่อนใน Facebook ของกีตาร์ ทั้งสองคนคุยกันไปคุยกันมา ก็หยิบเรื่องราวที่ประทับใจ มาพูดถึงอีกครั้ง ทั้งเรื่องจดหมาย ไดอะรี่ ของขวัญทุกชิ้น ทั้งสองคนเหมือนย้อนกลับไปสู่ช่วงเวลาเดิม และทั้งสองยังคงเก็บทุกสิ่งทุกอย่างไว้เหมือนเดิม เธอบอกกีตาร์ว่า "ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ที่ยังคงเก็บ จดหมาย ไดอะรี่ และของขวัญไว้ แม้ว่าจะแต่งงานแล้วก็ตาม อาจเป็นเพราะเคยรักกันมาก เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามาก เธอได้แต่ขอโทษ และยังบอกว่าหากย้อนเวลาได้ ก็คงไม่ทำแบบนั้น แต่ช่างมันเถอะมันผ่านไปแล้ว เพิ่งมารู้ว่าคนที่เราต้องการจริงๆ คือคนที่รักเราที่สุด แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าการเจ็บปวดมันเป็นยังไง เมื่อได้เจอกับตัวเองในตอนนี้"
กีตาร์บอกว่าให้อภัยเธอตั้งนานแล้ว และไม่เคยโกรธเกลียดคนที่เรารัก
ทั้งสองจึงตกลงเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน จะคอยช่วยเหลือกันตลอดไป
ผู้แต่ง ครูคณาพจน์