ได้ยินว่า  ยักษ์นั้น    บวชใน
ศาสนาของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า    กัสสป    มาแต่ที่ไกล    มีเหงื่อไคล
ท่วมตัว   ไม่ลาดเตียงของสงฆ์ที่เขาแต่งตั้งไว้ดีแล้ว   นอนด้วยความไม่เอื้อเฟื้อ.
ภิกษุผู้มีศีลบริสุทธิ์นั้นได้มีการกระทำนั้น เหมือนสีดำที่ผ้าขาว.  เธอไม่อาจยังคุณ
วิเศษให้เกิดขึ้นในอัตภาพนั้นได้     ทำกาละแล้วมาเกิดเป็นัยกษ์ที่ทิ้งขยะ    ใกล้
ประตูบ้านคยา.  ก็เมื่อเขาเกิดมาแล้ว  ก็มีขนแหลมแข็งทั่วตัวคล้ายขนวัว.  ต่อมา
วันหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคเจ้า   ทรงแลดูโลกในเวลาใกล้รุ่ง   ทรงเห็นยักษ์นั้น
มาสู่ครองอาวัชชนจิตครั้งแรก   จึงทรงดำริว่า   ยักษ์นี้เสวยทุกข์ใหญ่ตลอดพุท-
ธันดรหนึ่ง     ความสวัสดีจะพึงมีแก่เขาเพราะอาศัยเราหรือไม่หนอ    ทรงเห็น
อุปนิสัยแห่งมรรคเบื้องต้น.    ลำดับนั้น     ทรงใคร่จะทำการสงเคราะห์ยักษ์นั้น
ทรงนุ่งผ้า  ๒  ชั้นที่ย้อมแล้ว   ห่มจีวรใหญ่ขนาดสุคตประมาณละพระคันธกุฎีดุจ
วิมานเทวดา   เสด็จไปสู่ที่ทิ้งขยะ   เหม็นด้วยทรากศพช้างวัวม้ามนุษย์และสุนัข
เป็นต้น   ประทับนั่งในที่นั้นเหมือนนั่งในพระคันธกุฎีใหญ่.

อรรถกถาสูจิโลมสูตร พระไตรปฺิฏก ฉบับ 91 เล่ม มหามกุฏราชวิทยาลัย
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 391
http://www.tripitaka91.com/91book/book25/351_400.htm#391