..เรื่องของเรื่องคือ วันพุธที่ผ่านมา อยากตัดผมมากกก..แต่ร้านประจำ หยุดทุกวันพุธ

ใจก็คิด เอาไงดี..เอาไงดี? (อารมณ์ตอนนั้นคือ ชั้นต้องได้ตัดผม ต้องตัดผมให้ได้ อาการเหมือนคนติดยา อยากได้ยา55)

แถ่ม แถ้มม..ไปเดินห้าง เจอร้านตัดผมร้านนึง รีบดุ่มเข้าไปอย่างเร็ว...
เลือกช่างได้ >เอาทรงผมที่อยากได้ให้ดู (ช่างมองผ่าน 3วิ คือคิดในใจ เห็นรายละเอียดทรงผมแล้วหรอค่ะช่างงง)
อ่า..จากนั้น สระผม นั่งประจำที่ .(.ตื่นเต้นๆ ) ช่างเริ่มตัด ..เราก็นั่งลุ้นทรงผม (ใจวาดภาพไว้อย่างสวยงาม)
ตัดเสร็จ มีน้องมาช่วยช่างไดร์ ไดร์งุ้มให้ซะด้วย..อื้อฮื้ออ..สวยแฮ่ะ
จากนั้นช่างมาเก็บทรงต่อ (คิดในใจ..เอิ่ม ไดร์งุ้มแล้วว..ช่างจะรู้ได้ไงว่าตัดเสมอกัน แต่ช่างเถอะ คงจะมืออาชีพแล้ว..)
เราก็นั่งชิล สบายใจ ช่างก็เล็มตรงนั้น ตัดตรงนี้

เสร็จจ่ายตังค์ กลับบ้าน...ไม่ได้ดูทรงผมมาก เพราะง่วงๆ ถึงห้อง อาบน้ำนอน(ตอนนั้นผมยังไดร์สวยอยู่ ไม่ได้คิดอะไร)

เรื่องเลวร้ายย..มันเกิดในตอนเช้า หลังจากสระผม แล้วคืนทรง!!! แม่เจ้าาาาาาา!!!
นี่มันทรงอารายยยย!!! คุณช่างตัดทรงอะไร ให้อีชั้น ว่ะ คะ...คือแบบ ไม่มีเค้าโครงที่เรียกว่าทรงผม ได้เลย

แล้วความทรงจำ ก็ย้อนน..กลับไปสมัย ม.ต้น ที่ อาจารย์ปกครอง ชอบตามล่า ตัดผมเด็กที่ผมยาว ผิดระเบียบ
..คือ คือ ได้ทรงนั้นมาเลย เดิดหน้า หลังยาวไม่เท่ากัน !! แบบ คืออารายยยย!!

สรุปตอนนี้เราต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรม ผลของการขาดสติ เพราะอารมณ์ชั่ววูบที่อยากตัดผม
..ที่เล่ามาไม่ใช่อะไร เราแค่อยากระบาย..แงๆ มีใครเคยเป็นแบบเราบ้าง

จะตัดผมครั้งต่อไป คงต้องคิดเยอะๆ คิดนานๆ ..ตอนนี้คิดถึงผมรุงรังทรงเดิมของเรามาก