กระพริบวามแวววับกับไส้ด้าย
                                     แสงสาดส่ายพลิ้วสั่นให้หวั่นไหว
                                     กระแสลมกวัดผ่านสะท้านไกว
                                     กำแพงมือปรกไปล่คล้ายไม่พอ


                                     เกรงลมซัดโถมแรงให้แสงดับ
                                     เปลวระยับคงหายจากไส้สอ-
                                     แสงกระจ่างกลางแท่งแอ่งน้ำคลอ
                                     ปริ่มขอบบ่อเทียนแท่งรอแห้งกรัง


                                     ด้วยความหวังเปี่ยมเปรมอิ่มเอมนั้น
                                     จากคิมหันต์ล่วงผ่านพาลถอยหลัง
                                     ล่วงเหมันต์ยิ่งห่างหนทางยัง-
                                     คล้ายเมฆบังหมอกคลุมให้จางตา


                                     จะประคับประคองแสงส่องฉาย
                                     แม้นลมร้ายพัดโหมอีกโถมถา
                                     จะกุมกอบกางกั้นแอ่งน้ำตา
                                     หล่อเลี้ยงไส้สิเน่หาท้าแรงลม

                                     " อาชาไพร "