. “ริรักเริ่มระริกหวาน
. วะวาบซ่านฤทัยสม
. พะพราวแพรวภิรมย์ชม
. ระลึกหาละห้อยตาม
. คะนึงนางอนงค์นุช
. มิอาจหยุดถวิลถาม
. จะรุ่งฉ่ำรึค่ำยาม
. สถิตรักสลักใจ
. กระซิบฝากพระพายแผ่ว
. อุราแว่วหทัยไหว
. สิฝากรักละล่องไป
. ประโลมเล้าคะเคล้าคลอ
. ถนอมบ่มประหงมจิต
. จะเชยชิดนรีหนอ
. ประคองเราและเติมต่อ
. อณูรักประจักษ์พลัน
. สิตราบฟ้ามิมลาย
. รึภัยร้ายจะไม่หวั่น
. ตลอดชีพและชีวัน
. ริรักชื่นระรื่นทรวง”
สวัสดีค่ะ คำประพันธ์วันนี้เป็นฉันท์ ภุชงคประยาตฉันท์ อ่านแล้วสะดุดตรงไหน ติชมแนะนำกันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
ภุชงคประยาตฉันท์ เรื่อง “รักเร้าเท่าทวี”
. วะวาบซ่านฤทัยสม
. พะพราวแพรวภิรมย์ชม
. ระลึกหาละห้อยตาม
. คะนึงนางอนงค์นุช
. มิอาจหยุดถวิลถาม
. จะรุ่งฉ่ำรึค่ำยาม
. สถิตรักสลักใจ
. กระซิบฝากพระพายแผ่ว
. อุราแว่วหทัยไหว
. สิฝากรักละล่องไป
. ประโลมเล้าคะเคล้าคลอ
. ถนอมบ่มประหงมจิต
. จะเชยชิดนรีหนอ
. ประคองเราและเติมต่อ
. อณูรักประจักษ์พลัน
. สิตราบฟ้ามิมลาย
. รึภัยร้ายจะไม่หวั่น
. ตลอดชีพและชีวัน
. ริรักชื่นระรื่นทรวง”
สวัสดีค่ะ คำประพันธ์วันนี้เป็นฉันท์ ภุชงคประยาตฉันท์ อ่านแล้วสะดุดตรงไหน ติชมแนะนำกันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ