. “ริรักเริ่มระริกหวาน . วะวาบซ่านฤทัยสม . พะพราวแพรวภิรมย์ชม . ระลึกหาละห้อยตาม . คะนึงนางอนงค์นุช . มิอาจหยุดถวิลถาม . จะรุ่งฉ่ำรึค่ำยาม . สถิตรักสลักใจ . กระซิบฝากพระพายแผ่ว . อุราแว่

@ ความรุนแรงแน่แท้  ....ชั่ว!ครัน โฉดโหดอ้างสารพัน ....ลิขิตใช้ กู"ดี"จึ่งชอบธรรม์ ....เข่นฆ่า หนวกบอด!กาฬครอบไว้ ....ไป่ได้ตระหนัก"หน" @ กลสงครามท่วมท้น ....ปฐพี ห

@ สดับธรรม์ ณ วันนี้  พระทรงชี้กระจ่างหน ผยองเจ้าสยองดล  จะลวงจนพินาศไป @ สุภาพจงกระทำจริง  มิอ้อยอิ่ง ฤ เฉไฉ "พิการ""ทุกข์"ลุมอบใจ สิ

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑ ...ปีใด นะเพื่อนผอง............ถวิลจ้อง จะจ้อนาน ไป่เบื่อ ฤ รำคาญ................ทิวาวาร สิเป็นใจ ...นานที วจีคล่อง................ริร้อยกรอง จะเป็นไร แต่งตอบ มิเฉไฉ.............

...วะวาวดาววะวับดวง.........ประจักษ์สรวงสวรรค์ไกล พลังหวังประชาไข.............ตระหนักในอุดมการณ์ ...กิเลสร้ายประกายชั่ว........คละคลุ้งทั่วตระหง่านนาน ริร่วมแรงฤทัยหาญ.............มุมั่นผลาญเผด็จไป

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑ @ ปีใด นะเพื่อนผอง ถวิลจ้อง จะจ้อนาน ไป่เบื่อ ฤ รำคาญ ทิวาวาร สิเป็นใจ @ นานที วจีคล่อง ประลองจ้อ จะเป็นไร แต่งตอบ มิเฉไฉ ไฉนเล่า ละเลยลอง

ร้างแรมรา จำจาก กระชากจิต ระลึกคิด ผิดถูก ผูกสับสน จริงหรือไร ใช่หรือหลอก ยอกย้อนยล นี่หรือคน เคยสมัคร รักกันมา ตรองตัวมอง ครองใจหม่น จำทนอยู่ พินิจดู มิห่อนรู้ ถ้อยภาษา สำเนียงเก่า ก่อนเรา เจรจา หรื

ให้วิตกคิดหนัก..นักหนา.. คำวาจาพาคิดให้สับสน เล่ห์คำลิ้นเสนาะหูแปลกชอบกล คำพร่ำบ่น..ห่วงหา..น่าหวั่นใจ.. อยู่กับตนไตร่ตรองถามดวงจิต พี่ท่านคิดจริงจัง..หรือไฉน.. หาเคยพบหน้ากันแต่อย่างใด ผ่านมา

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑ ...ปีใด นะเพื่อนผอง............ถวิลจ้อง จะจ้อนาน ไป่เบื่อ ฤ รำคาญ................ทิวาวาร สิเป็นใจ ...นานที วจีคล่อง...............ประลองจ้อ จะเป็นไร แต่งตอบ มิเฉไฉ................