อ่านหลายๆ ความคิดเห็นหลังเกมทีมชาติกับฟิลิปินส์ 3-0 เจออันหนึ่งน่าสนใจที่ว่า มาตรฐานทีมชาติเราตอนนี้ติด 1 ใน 10 ของเอเชียหรือยัง? เลยอยากหล่นความคิดเห็นบ้าง
ถ้าให้มองภาพรวม บิ๊กโฟร์ของเอเชีย ต้องยกให้ 4 ทีมนี้ก่อน ก็คือ ก็ญี่ปุ่น , เกาหลีใต้ , อิหร่าน , ออสเตรเลีย ซึ่งเรายังห่างพอสมควร
ไล่ลงไป แบ่งเป็น 2 กลุ่ม
หนึ่ง ซาอุ , กาต้าร์ , ยูเออี , จีน พวกนี้ ลีกภายในแข็งแกร่งบวกกับเงินทุนที่หนามาก
สอง อุซเบ , เกาหลีเหนือ , คูเวต , จอร์แดน , อิรัก , เลบานอน , โอมาน , บาห์เรน พวกนี้ ขาประจำในเอเชียน คัพ รวมทั้งฟุตบอลโลกรอบ 10 ทีมสุดท้ายโซนเอเชีย
ถ้าไม่นับกลุ่มแรก ทีมระดับ 2 กลุ่มพวกนี้ ในระยะหลังเจอกับทีมใหญ่ๆ ในอาเซียนเรา ก็สามารถเอาชนะได้แบบไม่ยากเย็นนัก พูดง่ายๆ มาตรฐานในอาเซียนโดนทิ้งห่างพอสมควร
พูดถึงคู่ชิงถ้าไม่มีอะไรพลิกโผ ทีมชาติเวียดนามน่ากลัวมาก เพราะดูจากนัดที่เอาชนะมาเลเซียแบบเหนือกว่าถึงในบ้านล่าสุด
มองอย่างกลางๆ เค้าเหนือกว่าเรานิดๆ ถ้ามองในแง่ของการเตรียมที่ดี โดยใช้กลุ่มสต๊าฟโค้ชญี่ปุ่นดูแลระบบทุกชุด ขณะที่ พี่โก้เรา มีเวลาจำกัดมาก พูดง่ายๆ เจ้าตัวเองก็ยังไม่มั่นใจเลย สำหรับรายการนี้ จำเป็นต้องยึดพื้นนักเตะจากเอเชียน เกมส์ก่อน เพราะเข้าใจแทคติคแกดีพอสมควร
ทุกคนมั่นใจว่า ด้วยศักยภาพเราสามารถคว้าแชมป์ได้ แต่ถ้าเกิดพลิกโผก็อย่าเสียใจหรือรุมด่านักเตะหรือพี่โก้เลยครัช มาถึงจุดนี้ได้ ก็ต้องชื่นชมแล้ว ว่าไอเดียการทำทีมมีทิศทางที่ดีจริงๆ
โดยอยากให้มองข้ามสเต็ปไปถึง 1 ใน 10 บอลโลกรอบแบ่งกลุ่มโซนเอเซียมากกว่า ว่าหลังจากรายการนี้แล้ว เราจะมีทิศทางพัฒนาไปอย่างไร ซึ่งเกมอุ่นเครื่องนี่สำคัญมาก กับการเชิญทีมชาติที่เหนือกว่าเรามาลับแข้งบ่อยๆ เพื่อฟูมฟักกระดูกนักเตะเด็กๆ รวมทั้งการพัฒนาระบบการทำทีมเยาวชนทุกชุดให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันด้วย
มองแล้วโคตรท้าทายเลยครัช อดตื่นเต้นและเครียดแทนพี่โก้และกลุ่มผองเพื่อนไม่ได้ เอาใจช่วยต่อไป อย่างน้อย การเชียร์ทีมชาติไทยชุดนี้ ก็ไม่น่าอึดอัดใจกับสไตล์การเล่นเหมือนที่แล้วๆ มา แค่นี้ ผมก็พอใจในระดับหนึ่งแล้วล่ะ
ทีมชาติไทยกับการมองโลกแห่งความเป็นจริง
ถ้าให้มองภาพรวม บิ๊กโฟร์ของเอเชีย ต้องยกให้ 4 ทีมนี้ก่อน ก็คือ ก็ญี่ปุ่น , เกาหลีใต้ , อิหร่าน , ออสเตรเลีย ซึ่งเรายังห่างพอสมควร
ไล่ลงไป แบ่งเป็น 2 กลุ่ม
หนึ่ง ซาอุ , กาต้าร์ , ยูเออี , จีน พวกนี้ ลีกภายในแข็งแกร่งบวกกับเงินทุนที่หนามาก
สอง อุซเบ , เกาหลีเหนือ , คูเวต , จอร์แดน , อิรัก , เลบานอน , โอมาน , บาห์เรน พวกนี้ ขาประจำในเอเชียน คัพ รวมทั้งฟุตบอลโลกรอบ 10 ทีมสุดท้ายโซนเอเชีย
ถ้าไม่นับกลุ่มแรก ทีมระดับ 2 กลุ่มพวกนี้ ในระยะหลังเจอกับทีมใหญ่ๆ ในอาเซียนเรา ก็สามารถเอาชนะได้แบบไม่ยากเย็นนัก พูดง่ายๆ มาตรฐานในอาเซียนโดนทิ้งห่างพอสมควร
พูดถึงคู่ชิงถ้าไม่มีอะไรพลิกโผ ทีมชาติเวียดนามน่ากลัวมาก เพราะดูจากนัดที่เอาชนะมาเลเซียแบบเหนือกว่าถึงในบ้านล่าสุด
มองอย่างกลางๆ เค้าเหนือกว่าเรานิดๆ ถ้ามองในแง่ของการเตรียมที่ดี โดยใช้กลุ่มสต๊าฟโค้ชญี่ปุ่นดูแลระบบทุกชุด ขณะที่ พี่โก้เรา มีเวลาจำกัดมาก พูดง่ายๆ เจ้าตัวเองก็ยังไม่มั่นใจเลย สำหรับรายการนี้ จำเป็นต้องยึดพื้นนักเตะจากเอเชียน เกมส์ก่อน เพราะเข้าใจแทคติคแกดีพอสมควร
ทุกคนมั่นใจว่า ด้วยศักยภาพเราสามารถคว้าแชมป์ได้ แต่ถ้าเกิดพลิกโผก็อย่าเสียใจหรือรุมด่านักเตะหรือพี่โก้เลยครัช มาถึงจุดนี้ได้ ก็ต้องชื่นชมแล้ว ว่าไอเดียการทำทีมมีทิศทางที่ดีจริงๆ
โดยอยากให้มองข้ามสเต็ปไปถึง 1 ใน 10 บอลโลกรอบแบ่งกลุ่มโซนเอเซียมากกว่า ว่าหลังจากรายการนี้แล้ว เราจะมีทิศทางพัฒนาไปอย่างไร ซึ่งเกมอุ่นเครื่องนี่สำคัญมาก กับการเชิญทีมชาติที่เหนือกว่าเรามาลับแข้งบ่อยๆ เพื่อฟูมฟักกระดูกนักเตะเด็กๆ รวมทั้งการพัฒนาระบบการทำทีมเยาวชนทุกชุดให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันด้วย
มองแล้วโคตรท้าทายเลยครัช อดตื่นเต้นและเครียดแทนพี่โก้และกลุ่มผองเพื่อนไม่ได้ เอาใจช่วยต่อไป อย่างน้อย การเชียร์ทีมชาติไทยชุดนี้ ก็ไม่น่าอึดอัดใจกับสไตล์การเล่นเหมือนที่แล้วๆ มา แค่นี้ ผมก็พอใจในระดับหนึ่งแล้วล่ะ