ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยมีแฟน(เราปี2 แล้ว)ที่ผ่านมามีคนเข้ามาคุยด้วยตลอดแต่ไม่คิดถึงเรื่องแฟนเลย จนเคยคิดไว้เล่นๆว่า "ถ้าเรามีแฟนจะให้เค้าคนนั้นเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของเรา"ทั้งๆที่รู้ว่าโอกาสแทบจะเป็น 0 

ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนที่ตรงสเปคในอุดมคติของผมแทบทุกประการ(เชื่อว่าทุกคนเกือบ 99% ดูที่หน้าตาก่อนแล้วค่อยเรียนรู้นิสัย)ผมก็เป็นหนึ่งในคนแบบนั้น ฮ่า ฮ่าา ผมได้คุยได้ติดต่อกับเธอทาง facebook(บอกเลยเธอไม่เล่น line) 

เธอเป็นรุ่นน้องผมอยู่ปีนึงเราคุยกันได้ไม่กี่เดือนเราตัดสินใจคบกัน(แน่นอนว่าผมไม่ได้เป็นคนขอคบ แต่เพราะผมไม่กล้าปฏิเสธ และใจผมก็ตอบว่า ตกลง ไปแล้ว ^^) เธอเป็นแฟนคนแรกของผม 

ผมตั้งใจว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด โทรหาทุกคืน คุยกันทุกวัน เจอกันตลอด จนวันนึงผมได้ขอแลกรหัสเฟสกับเธอนะ ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจเธอนะแต่มันก็ทำให้ผมสบายใจได้(ก็แหงล่ะแฟนเราออกจะน่ารัก หึง หวง เรื่องธรรมดา)และคำตอบที่เธอให้ผมคือ ไม่ เธอบอกว่ามีอะไรที่คุยกับเพื่อนเยอะแยะมีแต่ไร้สาระๆอายเราซะงั้น ผมก็ไม่ได้อะไรนะเออๆออๆไป ไม่ให้ก็ไม่เอา ผมไว้ใจเธอมากนะ 

บอกเลยว่าตลอดที่คบกันมา 8 เดือนเคยโดนเนื้อต้องตัวกันมากสุดแค่ กอด ผมจับมือกับเธอครั้งแรกตอนคบได้เดือนกว่าๆ(บอกเลยผมไม่กล้าโดนตัวผู้หญิงจริงๆขนาดเพื่อนกันยังแทบไม่แตะตัวกันเลย)จะเรียกผมว่าเป็นผู้ชายหัวโบราณก็ได้นะแต่ผมไม่อ่อนต่อโลกนะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร 

ละจนมาถึงจุดเปลี่ยน ผมได้รู้ว่าเธอคุยกับรุ่นพี่คนนึงอยู่ ปี3 ผมไม่รีรอที่จะถามเธอ คำตอบของเธอคือ "ไม่ได้คิดอะไรแค่พี่น้องกัน"ผมก็ไม่อยากจะอะไรเธอมาก ผมกลัวเราทะเลาะกัน จนมาวันนึงผมงอนเธอ(อ่านไม่ตอบ)เหมือนทุกครั้งที่งอนกันปกติผมจะเป็นฝ่ายหายเอง(เธอไม่เคยง้อผมเลย จะมีก็แค่คำว่า โอ๋ๆ)แต่วันนั้นกลับไม่มีเลยเธอไม่คิดจะง้อผมเลยด้วยซ้ำ ผมเริ่มรู้แล้วว่าเธอเปลี่ยนไป 

และสุดท้ายเธอก็บอกเลิกผม

เธอใช้เหตุผลสั้นๆง่ายๆว่า "เบื่อ"
เป็นพี่น้องกันก็ได้ โหยย..ใครมันจะทำได้วะ โดนบอกเลิกกระทันหันงี้น้ำตาผมไหลมาไม่รู้ตัว แต่ผมไม่คิดที่จะยื้อเธอไว้เลยไม่รู้เพราะอะไร เพราะอารมณ์ หรือผมคิดว่าคนมันจะไปรั้งยังไงมันก็ต้องไปให้ได้ ผมได้แต่ถามเธอว่าทำไม ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ เพราะไอ้พี่ปี 3 คนนั้นใช่มั้ย เธอบอกว่าไม่เกี่ยวกับเค้า

มันจะไม่เกี่ยวได้ยังไงก็ตั้งแต่มันเข้ามาเธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ใส่ใจกันน้อยลง แคร์กันน้อยลง
มันน้อยลงจนรู้สึกได้ว่าเธอกำลังจะทิ้งกันไป และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

หลังจากผมเลิกกับเธอไปประมาณอาทิตย์กว่าๆเฟสเธอขึ้นตั้งคบกับมัน(ไอ้รุ่นพี่ปี 3)ผมไม่รู้จะทำยังไงเอาแต่โทษตัวเอง เราดูแลเค้าไม่ดีพอ เรามันน่าเบื่อ

ผมรักเธอมาก

ตอนนี้ผมเลิกกับเธอได้ 9 เดือนแล้วและยังไม่มีใคร ในขณะที่เธอนั้นเปลี่ยนแฟนมาแล้ว 4 คนผมเฝ้าติดตามเธอตลอด จนตัวผมแทบจะมีอคติกับผู้หญิงว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ผมเลยไม่กล้าที่จะเริ่มต้นกับใครอีก

ณ ตอนนี้เพื่อนผมที่ไปเที่ยวผับมันกลับมาเล่าให้ผมฟัง(พร้อมรูปถ่าย)ว่า เจอเธอกับแฟนเธอ เข้าไปในโรงแรมที่นึง ไม่เชิงโรงแรมออกจะเป็นห้องพักซะมากกว่า ที่สำคัญเค้าเข้าห้องเดียวกัน(คบกันแค่เดือนกว่าๆพาเข้าโรงแรมแล้วหรอวะ)

ผมไม่รู้ผมเป็นอะไรทั้งๆที่มันไม่น่าจะคิดถึงเรื่องเธอแล้วแท้ๆ แต่หลังเพื่อนพูดจบ น้ำตาผมไหลออกมาเอง ใจผมมันอยู่ไม่นิ่งแล้ว มันบีบๆทิ่มๆยังไงไม่รู้ตอนพิมพ์นี้ก็เป็นเหมือนใจมันจะบีบน้ำตาเราออกมา 

ผมไม่รู้ต้องทำยังไงให้เลิกนึกถึงเธอ ให้ลืมเธอ ตอนนี้เรื่องนั้นมันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา