ตามหัวข้อเลยนะคะ แฟนเราไปบวชเป็นพระค่ะ เวลานี้เป็นพระเรียบร้อยแล้ว บวชที่ต่างจังหวัด เป็นวัดสายธรรมยุตค่ะ
อยู่เชิงเขา ทั้งวัดมีพระอยู่  5 รูป ค่ะ การบวชครั้งนี้ตั้งใจที่จะปฏิบัติจริงจัง แต่ก็ติดต่อกันได้นะคะเนื่องจากที่วัดไม่ได้เข้มงวดเรื่องโทรศัพท์
ท่านว่าใหัใช้ให้เหมาะสม วัดสงบมากค่ะ แต่ที่แน่ๆ มีเรื่องแปลกๆเยอะแยะที่น่าขนหัวลุกค่ะ พระเจอกับตัวตอนยังเป็นผ้าขาวอยู่
ที่นี้มีเรื่องอยากสอบถามนะคะ คือเนื่องด้วยเป็นวัดเขา หลายๆอย่างเราได้ช่วยเตรียมไปค่ะ แต่ตอนนี้เป็นพระแล้ว เราต้องปาวารณาตัวก่อน
ถูกไหมคะเพราะเราไม่ใช่ญาติ พระจะขออะไรไม่ได้ ที่วัดยังขาดอีกหลายๆ อย่างแล้วเราอยู่ กทม ดังนั้น เราได้บอกกล่าวปาวารณา ไปแล้ว
ไม่มีคุยเล่นใดๆนะคะ พระเคร่งมากค่ะ ทีนี้การปาวารณานี่ไม่จำเป็นต้องบอกต่อหน้าก็ได้ใช่ไหมคะ ตอนนี้งานที่ต้องทำให้กันที่วัดมีหลายอย่างอยู่ค่ะ
เช่นป้ายเตือนต่างๆ เพราะที่วัดไม่มีอะไรเลยค่ะ  บางอย่างญาติโยมอาจไม่เข้าใจ และ เราช่วยทำหนังสือสวดมนต์ให้กันทางวัด โดยพิมพ์ขึ้นมาใหม่หมด
อาศัยให้ใช้งานได้ง่าย คือเราก็อยากช่วยทางวัดด้วยน่ะค่ะ ส่วนความคิดถึงแน่ล่ะค่ะ มีแน่นอนซึ่งต้องเหยียบให้มิด ทำได้โดยการช่วยวัดให้เยอะที่สุด
ที่สงสัยคือ การปาวารณานี่ไม่จำเป็นต้องกล่าวต่อหน้าใช่ไหมคะ และติดต่อกับพระเพียงเรื่องงานที่วัดกับเรื่องปัจจัย4 ที่ขาด (แต่ไม่บ่อยนะคะ)
และการที่เราแอบคิดถึงนี่(แต่ไม่พูดสื่ออาการไม่บอกอะไรทั้งสิ้นค่ะ)เราจะบาปไหมคะ  แต่เราก็พยายามปฏิบัติอยู่ค่ะ ถึงสมาธิไม่นิ่งเท่าไหร่เดี๋ยวตามไม่ทันค่ะ