สวัสดีค่ะ คือเราพึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะเรายืมไอดีเพื่อนมาอาจจะเล่ายาวหน่อย ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะคะ เราอยากถามความคิดของเพื่อนๆอ่ะค่ะ
...คือเราเริ่มทำตัวไม่ถูกเราไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับชีวิตตอนนี้ดี เรามีแฟนอยู่1คนค่ะตอนม.5(ตอนนี้ปี3แล้ว) เป็นแฟนคนแรกของเราค่ะแต่เราเป็น"กะเทย"นะคะด้วยความที่เราเป็นแบบนี้และเค้าเป็นรักแรกของเรา เราเลยรักและยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเค้าค่ะ ระหว่างที่เราคบกันตอนม.5 เค้าก้ไม่ได้จริงจังหรือจริงใจอะไรหรอกค่ะเหมือนเค้าอยากลองมากกว่า ระหว่างที่เราคบกับตอน ม.5-ม.6 เค้ามีคนอื่นตลอดค่ะ ที่เราจับได้มี9คน ด้วยความที่เรารักและใส่ใจเค้ามากเราจึงจับได้ทุกครั้งเมื่อเขาเริ่มแอบไปคุยกับคนใหม่(เซ้นต์มันแรงอ่ะค่ะ)คือถ้าเค้าเปลี่ยนไปนิดหน่อยเราก็จะสะกิดใจเลยขึ้นมาเลย และก็จับได้ทุกครั้ง เราก็บอกเลิกเขาทุกครั้ง(แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะเพราะเราเองรักเขามากๆก็เลยตัดไม่เคยขาดค่ะ)
ทุกๆครั้งที่เราบอกเลิกเค้าก็จะร้องไห้ขอโทษเราและบอกเลิกกับคนใหม่เพื่อกลับมาหาเราตลอด(9ครั้ง) เราก็ใจอ่อนทุกครั้งค่ะ เรายอมเค้าทุกๆอย่างเค้าอยากให้เราเป็นแบบไหนเราเป็นให้เค้าหมดทุกอย่างค่ะ เช่น ห้ามเราใส่กาเกงขาสั้นคือห้ามเลยให้ใส่แต่ขายาว(เราทำ) เรากับกลุ่มเพื่อนเต้นโคฟเวอร์แข่งขันตามที่ต่างๆอ่ะค่ะ(เราเป็นคนตั้งทีมเป็นตัวตั้งตัวตีของทีมอ่ะค่ะ)แต่พอเรามีแฟน แฟนห้ามไม่ให้เราเต้นเราก็ไม่เต้นค่ะ ช่วงนั้นทะเลาะกับเพื่อนจนไม่อยากมีใครคบเราแล้วค่ะ เราออกจากทีมแต่ความเปนเพื่อนยังเหมือนเดิม เพื่อนได้แต่คอยเตือน คอยปลอบใจ แต่หลังๆกลายเป็นสมน้ำหน้าเราแล้วค่ะที่เตือนไม่ฟัง เค้ามีคนใหม่อยู่ตลอดระหว่างระยะเวลา ม.5-6 เหมือนเราเป็นของตาย ไม่แคร์เราเลย แต่บางครั้งก็ทุ่มเทเพื่อขอคืนดีนะคะ เราก็ไม่รุ้ว่าในหัวเค้าคิดอย่างไร เค้าทำเราเสียใจสุดๆค่ะในช่วงตอนนั้น
.....จนเราเข้ามหาลัยค่ะ เราสวยขึ้น ขาวขึ้น ดุดีขึ้น เหมือนผู้หญิงมากขึ้นเรื่อยๆเลยทำให้ผู้ชายในม.มาจีบบ้างอ่ะค่ะ มีเข้ามาหาเราหลายคนอยู่แต่เราก็ไม่ได้สนใจค่ะเราบอกว่าเรามีแฟนแล้วตลอด ระหว่างที่เข้ามหาลัยปี1เราใส่กระโปรงพีทยาวถึงน่องไม่ก็ตาตุ่มตลอดค่ะ เพราะเค้าจะโกรธทุกครั้งที่ไปม. เค้าเริ่มหึงเริ่มหวงแบบไม่มีเหตุผล หึงหวงแบบหน้ามืดตามัว ห้ามๆๆๆๆๆเราทุกอย่างกางเกงสั้น เสื้อยืดตัวสั้นก็ห้าม ตอนมีรุ่นพี่ทักเฟสมาจีบเค้ารู้ค่ะ เค้าห้ามไม่ให้เราแต่งหน้าไปม.(อันนี้เราไม่ยอมค่ะ)เราทะเลาะกันหนักตลอด เราทรมานมากค่ะคือเราไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเราก็อยากแต่งตัวสวยๆเหมือนเพื่อนบ้าง หุ่นเราก็ไม่ได้ดีมากขาเราไม่ได้เรียวยาว..เพื่อนๆผุ้หญิงคงเข้าใจค่ะว่าคนที่หุ่นไม่ค่อยดีขาไม่ค่อยยาวเวลาใส่เกงยีนส์แล้วมันจะดูตันมากกกกกกกกก
...เราทนค่ะ อดทนอดกลั้นยอมมาตลอด ผับ บาร์ ร้านเหล้า นั่งชิวอะไรนี่อย่าพูดถึงค่ะ ไม่เคยได้ไปแม้แต่งานวันเกิดเพื่อน(ที่จริงก็ไปได้แต่เค้าจะโกรธมากกกกจะทะเลาะกันยาววว เราเลยไม่ไปเพื่อไม่อยากมีปัญหา) แต่ข้อนี้เรายังพอรับได้เพราะเราก็ไม่ได้ชอบเที่ยวอยู่แล้ว พ่อกับแม่เวลาเค้ามาหาเราเค้าชอบพาเรากับเพื่อนไปกินข้าวค่ะ พ่อกับแม่เป็นคนรักสนุก นานๆครั้งพ่อชอบพาไปร้านที่คล้ายๆผับอ่ะค่ะ แต่เป็นผับเพลงเพื่อชีวิตมั้งบอกไม่ถูกอ่ะค่ะชื่อตะวันแดง
แล้วก็พวกโรงเบียร์อะไรแบบนี้ ขนาดเราไปกับพ่อแม่เค้าเค้ารู้ว่าไปที่แบบนี้เค้าจะโมโหและโกรธตลอดเวลาค่ะ เราร้องไห้ทุกครั้งว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้
เค้าจะคิดไปเองตลอดเวลาค่ะ(แง่ร้าย) คิดว่าเราไปคุยกับผู้ชาย คิดว่ามีคนมาจีบเรา คิดว่ามีคนมาจับตูดเรา แล้วเอาเรื่องที่เค้าคิดมาทะเลาะค่ะ แต่ตั้งแต่เราเข้ามหาลัยมาเค้าจะรักเรามากกเรารู้สึกได้นะคะเค้าไม่มีใครเลยนิสัยเจ้าชู้นี่หายไปจากชีวิตเค้าค่ะ แต่มันแปลงร่างพัฒนาอีโวลูชั่นเปนการคอยจับผิดตลอดเวลา และการหึงหวงแบบไร้ขีดจำกัด เราไม่ได้เปนคนที่สวยมากนะคะ แค่ดูดีและคล้ายๆผู้หญิง(มั้ง) หน้าตาธรรมดาบ้านๆซะด้วยซ้ำ แค่เค้าจะคิดตลอดว่าเราต้องแอบมีกิ๊กแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆ (เพราะตอนสมัยเป็นเฟรชชี่เรามีคนมีจีบเยอะค่ะ) แต่พอขึ้นปี2ก็เงียบกริบค่ะ ไม่มีแม้แต่เสียงแซว
****สาเหตุมันเริ่มจากปี2นี่แหล่ะค่ะ//// เราเรียนบริหารธุรกิจค่ะ เค้าบังคับให้ใส่แค่กระโปรงทรงA ที่มันเข้ารูปอ่ะค่ะ ชุดยูนิฟร์อมเข้ารูป ผูกโบว์ที่คอเพื่อความเนี๊ยบอ่ะค่ะ เราจึงต้องใส่กระโปรงสั้นเลยเข่า+เสื้อเข้ารูป (เราดีใจมากค่ะ เราอยากใส่) เราก็อธิบายให้เค้าฟัง เราไปม.ทุกวัน เราทะเลาะกันทุกวันค่ะ คือเราเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเค้ามากๆบวกเราเริ่มเริ่มโตและคิดได้ว่าเราอยากแต่งตัวสวยๆเราไม่ได้นอกใจเค้า เราไม่เคยนอกใจเค้าเลยค่ะ เราเริ่มทะเลาะกัน เราเริ่มใส่กางเกงขาสั้น(ใส่แล้วดูดีมากกกกชอบ) เราเริ่มเถียงเค้าและไม่ยอม ไม่ยอมค่ะเราอยากสวยอยากเป็นตัวเราเอง ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกับเราไปเถอะ เพราะเราไม่อยากจะทนแล้ว!!!! เขาก็ยอมค่ะ ยอมให้เราใส่สั้นยอมให้เราแต่งตัวตามใจ แต่จะโมโหทุกครั้งที่วันไหนเราแต่งตัวสวย(เราสังเกตุเอง)
****เค้าเริ่มเครียดเป็นคนจิตตกค่ะ เค้าดูดกัญชาด้วย เค้าบอกว่าเค้าเครียด ทั้งเรื่องที่บ้านแล้วก็เรื่องเรา เราเห็นเค้าดูดกับเพื่อนแล้วเค้าดูมีความสุข เราก็เลยไม่ได้ว่าอะไรค่ะ(แต่เราแอบบอกแม่เค้า)พอที่บ้านรุ้เค้ายิ่งเครียดค่ะเหมือนชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว เค้าไม่เรียนด้วยค่ะ เราเห็นเค้าเครียดเค้าไม่มีความสุขสงสารมากค่ะ เค้าทำอะไรที่เค้ามีความสุขเราเลยให้หมด(ยอมให้ดูดกัญชาค่ะ)
เค้าเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้(ปี3) เค้ามองเราในด้านลบจนบางครั้งเราคิดว่าเค้าเหมือนไม่ให้เกียรติ์ในตัวเราเลย เค้าหึงหวงห่วงจนเกินไปเกินที่เราจะรับไหว ไปไหนมาไหนต้องคอยรายงานและมีหลักฐาน เช่นถ่ายรุปมาให้เค้าดูว่าไปจริงไหม ไปงานศพตาเพื่อนยังต้องถ่ายรูป ถ่ายชุดที่ใส่ อธิบายนั่นนี่ให้ละเอียด เรารุ้สึกอึดอัดค่ะ รุ้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถุกเวลาเค้าเป็นแบบนี้ แค่เวลาเราอยุ่ด้วยกัน2คนเค้าดีค่ะ ดูแลเราเอาใจใส่ เป็นห่วงดี(บางครั้งก็เกินไปจนเรารำคาญ)
เราไปซักผ้าหยอดเหรียญกับเค้าเราก้มหยิบผ้าที่ตะกล้ามาใส่ถังก้มหยิบนั่นหยิบนี่ เขาบอก อย่าก้มเยอะสิ อยากให้เห็นเหนร่องนมหรอ???คือตอนนั้นเราใส่เสื้อยืดค่ะก้มไปใครก็ไม่เหนหรอก ชอบว่าเราแรดค่ะ ชอบว่าเราชอบอ่อยผู้ชาย แต่งตัวสวยๆดีๆไปให้ใครดู??ถามแบบนี้ตลอดค่ะ เราเหนื่อยมากแล้วไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี เราควรทำอย่างไรดีคะ เราไม่มีความสุขเลยที่ต้องคอยรายงานเค้าทุกๆอย่างเวลาทำอะไร ต้องคอยแก้ตัวในสิ่งที่เราไม่ได้ทำมัน(เค้าคิดไปเองว่าเราแอบคุยกับคนนั้น หรือ แอบไปไหนกับผุ้ชาย) เราเหนื่อยและท้อแท้มากค่ะ เราคิดว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร อยุ่ด้วยกันตอนนี้ก็มีแต่เครียดทำอะไรก็ไม่ถูกใจเค้าเลย เค้าอยากให้เราเปนในแบบที่เค้ารับได้ แต่เราทำไม่ได้มันเกินไป เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายแค่อยากแต่งตัวสวย แค่อยากมีชีวิตปกติแบบคนอื่นบ้าง...
แต่เราก็ทำใจเลิกกับเค้าไม่ได้ค่ะ เราคิดว่าเค้าน่าสงสารมากกมีแต่เรื่องเครียดๆกับชีวิตเค้าเค้าบอกว่าเค้าไม่เหลือใครนอกจากเรา แต่สิ่งที่เค้าทำกับเราเราก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน พอนึกแล้วมันร้องไห้ทุกครั้งว่าเราไม่น่าเจอกันเลย ไม่งั้นเราทั้งคู่คงไม่เปนแบบนี้ แต่จะเลิกกันเราก็ทำไม่ได้ เราคุยกันและพยายามปรับตัวเขาหากันให้ได้มากที่สุดแต่ไม่ให้เสียความเป็นตัวของตัวเองไป...แต่เค้าก็เอาเรื่องเก่าๆนิสัยเดิมๆมาทะเลาะทุกที เราควรทำอย่างไรดีคะ
**เรามีตัวอย่างค่ะที่จริงมีมากกว่านี้แต่เราไม่ได้แคปไว้วันนี้เรานึกได้เลยแคปมาให้ดูค่ะ ในรูปคือเมื่อวานเรากำลังบอกเค้าว่าเราจะไปช่วยพี่สาวขายของที่ตลาดนัดอะค่ะ เค้าคิดว่าเราแรดตลอด คิดว่าเราแต่งตัวสวยๆไปอ่อยผู้ชายอะไรแบบนี้อ่ะค่ะเราเพลียมาก และขี้เกียจที่จะต้องมานั่งแก้ตัวในสิ่งที่เราไม่ได้ทำมันลงไป
เราไม่รุ้จะทำอย่างไรกับชีวิตในอนาคตดี จะเลิกกับเขา หรือควรจะรักต่อไปดีเผื่อวันข้างหน้าเค้าจะมีความคิดที่ดีหรือมีทัศนะคติที่ดีขึ้นมากกว่านี้ เราเลยอยากขอความคิดเห็นของเพื่อนๆพันทิปด้วยนะคะ เผื่อเราจะคิดอะไรออกบ้าง ขอบคุณมากนะคะที่อ่านจบ มันยาววนิดนึงค่ะTT...
เราเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของแฟนตัวเองค่ะ...
...คือเราเริ่มทำตัวไม่ถูกเราไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับชีวิตตอนนี้ดี เรามีแฟนอยู่1คนค่ะตอนม.5(ตอนนี้ปี3แล้ว) เป็นแฟนคนแรกของเราค่ะแต่เราเป็น"กะเทย"นะคะด้วยความที่เราเป็นแบบนี้และเค้าเป็นรักแรกของเรา เราเลยรักและยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเค้าค่ะ ระหว่างที่เราคบกันตอนม.5 เค้าก้ไม่ได้จริงจังหรือจริงใจอะไรหรอกค่ะเหมือนเค้าอยากลองมากกว่า ระหว่างที่เราคบกับตอน ม.5-ม.6 เค้ามีคนอื่นตลอดค่ะ ที่เราจับได้มี9คน ด้วยความที่เรารักและใส่ใจเค้ามากเราจึงจับได้ทุกครั้งเมื่อเขาเริ่มแอบไปคุยกับคนใหม่(เซ้นต์มันแรงอ่ะค่ะ)คือถ้าเค้าเปลี่ยนไปนิดหน่อยเราก็จะสะกิดใจเลยขึ้นมาเลย และก็จับได้ทุกครั้ง เราก็บอกเลิกเขาทุกครั้ง(แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะเพราะเราเองรักเขามากๆก็เลยตัดไม่เคยขาดค่ะ)
ทุกๆครั้งที่เราบอกเลิกเค้าก็จะร้องไห้ขอโทษเราและบอกเลิกกับคนใหม่เพื่อกลับมาหาเราตลอด(9ครั้ง) เราก็ใจอ่อนทุกครั้งค่ะ เรายอมเค้าทุกๆอย่างเค้าอยากให้เราเป็นแบบไหนเราเป็นให้เค้าหมดทุกอย่างค่ะ เช่น ห้ามเราใส่กาเกงขาสั้นคือห้ามเลยให้ใส่แต่ขายาว(เราทำ) เรากับกลุ่มเพื่อนเต้นโคฟเวอร์แข่งขันตามที่ต่างๆอ่ะค่ะ(เราเป็นคนตั้งทีมเป็นตัวตั้งตัวตีของทีมอ่ะค่ะ)แต่พอเรามีแฟน แฟนห้ามไม่ให้เราเต้นเราก็ไม่เต้นค่ะ ช่วงนั้นทะเลาะกับเพื่อนจนไม่อยากมีใครคบเราแล้วค่ะ เราออกจากทีมแต่ความเปนเพื่อนยังเหมือนเดิม เพื่อนได้แต่คอยเตือน คอยปลอบใจ แต่หลังๆกลายเป็นสมน้ำหน้าเราแล้วค่ะที่เตือนไม่ฟัง เค้ามีคนใหม่อยู่ตลอดระหว่างระยะเวลา ม.5-6 เหมือนเราเป็นของตาย ไม่แคร์เราเลย แต่บางครั้งก็ทุ่มเทเพื่อขอคืนดีนะคะ เราก็ไม่รุ้ว่าในหัวเค้าคิดอย่างไร เค้าทำเราเสียใจสุดๆค่ะในช่วงตอนนั้น
.....จนเราเข้ามหาลัยค่ะ เราสวยขึ้น ขาวขึ้น ดุดีขึ้น เหมือนผู้หญิงมากขึ้นเรื่อยๆเลยทำให้ผู้ชายในม.มาจีบบ้างอ่ะค่ะ มีเข้ามาหาเราหลายคนอยู่แต่เราก็ไม่ได้สนใจค่ะเราบอกว่าเรามีแฟนแล้วตลอด ระหว่างที่เข้ามหาลัยปี1เราใส่กระโปรงพีทยาวถึงน่องไม่ก็ตาตุ่มตลอดค่ะ เพราะเค้าจะโกรธทุกครั้งที่ไปม. เค้าเริ่มหึงเริ่มหวงแบบไม่มีเหตุผล หึงหวงแบบหน้ามืดตามัว ห้ามๆๆๆๆๆเราทุกอย่างกางเกงสั้น เสื้อยืดตัวสั้นก็ห้าม ตอนมีรุ่นพี่ทักเฟสมาจีบเค้ารู้ค่ะ เค้าห้ามไม่ให้เราแต่งหน้าไปม.(อันนี้เราไม่ยอมค่ะ)เราทะเลาะกันหนักตลอด เราทรมานมากค่ะคือเราไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเราก็อยากแต่งตัวสวยๆเหมือนเพื่อนบ้าง หุ่นเราก็ไม่ได้ดีมากขาเราไม่ได้เรียวยาว..เพื่อนๆผุ้หญิงคงเข้าใจค่ะว่าคนที่หุ่นไม่ค่อยดีขาไม่ค่อยยาวเวลาใส่เกงยีนส์แล้วมันจะดูตันมากกกกกกกกก
...เราทนค่ะ อดทนอดกลั้นยอมมาตลอด ผับ บาร์ ร้านเหล้า นั่งชิวอะไรนี่อย่าพูดถึงค่ะ ไม่เคยได้ไปแม้แต่งานวันเกิดเพื่อน(ที่จริงก็ไปได้แต่เค้าจะโกรธมากกกกจะทะเลาะกันยาววว เราเลยไม่ไปเพื่อไม่อยากมีปัญหา) แต่ข้อนี้เรายังพอรับได้เพราะเราก็ไม่ได้ชอบเที่ยวอยู่แล้ว พ่อกับแม่เวลาเค้ามาหาเราเค้าชอบพาเรากับเพื่อนไปกินข้าวค่ะ พ่อกับแม่เป็นคนรักสนุก นานๆครั้งพ่อชอบพาไปร้านที่คล้ายๆผับอ่ะค่ะ แต่เป็นผับเพลงเพื่อชีวิตมั้งบอกไม่ถูกอ่ะค่ะชื่อตะวันแดง
แล้วก็พวกโรงเบียร์อะไรแบบนี้ ขนาดเราไปกับพ่อแม่เค้าเค้ารู้ว่าไปที่แบบนี้เค้าจะโมโหและโกรธตลอดเวลาค่ะ เราร้องไห้ทุกครั้งว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้
เค้าจะคิดไปเองตลอดเวลาค่ะ(แง่ร้าย) คิดว่าเราไปคุยกับผู้ชาย คิดว่ามีคนมาจีบเรา คิดว่ามีคนมาจับตูดเรา แล้วเอาเรื่องที่เค้าคิดมาทะเลาะค่ะ แต่ตั้งแต่เราเข้ามหาลัยมาเค้าจะรักเรามากกเรารู้สึกได้นะคะเค้าไม่มีใครเลยนิสัยเจ้าชู้นี่หายไปจากชีวิตเค้าค่ะ แต่มันแปลงร่างพัฒนาอีโวลูชั่นเปนการคอยจับผิดตลอดเวลา และการหึงหวงแบบไร้ขีดจำกัด เราไม่ได้เปนคนที่สวยมากนะคะ แค่ดูดีและคล้ายๆผู้หญิง(มั้ง) หน้าตาธรรมดาบ้านๆซะด้วยซ้ำ แค่เค้าจะคิดตลอดว่าเราต้องแอบมีกิ๊กแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆ (เพราะตอนสมัยเป็นเฟรชชี่เรามีคนมีจีบเยอะค่ะ) แต่พอขึ้นปี2ก็เงียบกริบค่ะ ไม่มีแม้แต่เสียงแซว
****สาเหตุมันเริ่มจากปี2นี่แหล่ะค่ะ//// เราเรียนบริหารธุรกิจค่ะ เค้าบังคับให้ใส่แค่กระโปรงทรงA ที่มันเข้ารูปอ่ะค่ะ ชุดยูนิฟร์อมเข้ารูป ผูกโบว์ที่คอเพื่อความเนี๊ยบอ่ะค่ะ เราจึงต้องใส่กระโปรงสั้นเลยเข่า+เสื้อเข้ารูป (เราดีใจมากค่ะ เราอยากใส่) เราก็อธิบายให้เค้าฟัง เราไปม.ทุกวัน เราทะเลาะกันทุกวันค่ะ คือเราเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเค้ามากๆบวกเราเริ่มเริ่มโตและคิดได้ว่าเราอยากแต่งตัวสวยๆเราไม่ได้นอกใจเค้า เราไม่เคยนอกใจเค้าเลยค่ะ เราเริ่มทะเลาะกัน เราเริ่มใส่กางเกงขาสั้น(ใส่แล้วดูดีมากกกกชอบ) เราเริ่มเถียงเค้าและไม่ยอม ไม่ยอมค่ะเราอยากสวยอยากเป็นตัวเราเอง ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกับเราไปเถอะ เพราะเราไม่อยากจะทนแล้ว!!!! เขาก็ยอมค่ะ ยอมให้เราใส่สั้นยอมให้เราแต่งตัวตามใจ แต่จะโมโหทุกครั้งที่วันไหนเราแต่งตัวสวย(เราสังเกตุเอง)
****เค้าเริ่มเครียดเป็นคนจิตตกค่ะ เค้าดูดกัญชาด้วย เค้าบอกว่าเค้าเครียด ทั้งเรื่องที่บ้านแล้วก็เรื่องเรา เราเห็นเค้าดูดกับเพื่อนแล้วเค้าดูมีความสุข เราก็เลยไม่ได้ว่าอะไรค่ะ(แต่เราแอบบอกแม่เค้า)พอที่บ้านรุ้เค้ายิ่งเครียดค่ะเหมือนชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว เค้าไม่เรียนด้วยค่ะ เราเห็นเค้าเครียดเค้าไม่มีความสุขสงสารมากค่ะ เค้าทำอะไรที่เค้ามีความสุขเราเลยให้หมด(ยอมให้ดูดกัญชาค่ะ)
เค้าเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้(ปี3) เค้ามองเราในด้านลบจนบางครั้งเราคิดว่าเค้าเหมือนไม่ให้เกียรติ์ในตัวเราเลย เค้าหึงหวงห่วงจนเกินไปเกินที่เราจะรับไหว ไปไหนมาไหนต้องคอยรายงานและมีหลักฐาน เช่นถ่ายรุปมาให้เค้าดูว่าไปจริงไหม ไปงานศพตาเพื่อนยังต้องถ่ายรูป ถ่ายชุดที่ใส่ อธิบายนั่นนี่ให้ละเอียด เรารุ้สึกอึดอัดค่ะ รุ้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถุกเวลาเค้าเป็นแบบนี้ แค่เวลาเราอยุ่ด้วยกัน2คนเค้าดีค่ะ ดูแลเราเอาใจใส่ เป็นห่วงดี(บางครั้งก็เกินไปจนเรารำคาญ)
เราไปซักผ้าหยอดเหรียญกับเค้าเราก้มหยิบผ้าที่ตะกล้ามาใส่ถังก้มหยิบนั่นหยิบนี่ เขาบอก อย่าก้มเยอะสิ อยากให้เห็นเหนร่องนมหรอ???คือตอนนั้นเราใส่เสื้อยืดค่ะก้มไปใครก็ไม่เหนหรอก ชอบว่าเราแรดค่ะ ชอบว่าเราชอบอ่อยผู้ชาย แต่งตัวสวยๆดีๆไปให้ใครดู??ถามแบบนี้ตลอดค่ะ เราเหนื่อยมากแล้วไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี เราควรทำอย่างไรดีคะ เราไม่มีความสุขเลยที่ต้องคอยรายงานเค้าทุกๆอย่างเวลาทำอะไร ต้องคอยแก้ตัวในสิ่งที่เราไม่ได้ทำมัน(เค้าคิดไปเองว่าเราแอบคุยกับคนนั้น หรือ แอบไปไหนกับผุ้ชาย) เราเหนื่อยและท้อแท้มากค่ะ เราคิดว่าอนาคตของเราจะเป็นอย่างไร อยุ่ด้วยกันตอนนี้ก็มีแต่เครียดทำอะไรก็ไม่ถูกใจเค้าเลย เค้าอยากให้เราเปนในแบบที่เค้ารับได้ แต่เราทำไม่ได้มันเกินไป เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายแค่อยากแต่งตัวสวย แค่อยากมีชีวิตปกติแบบคนอื่นบ้าง...
แต่เราก็ทำใจเลิกกับเค้าไม่ได้ค่ะ เราคิดว่าเค้าน่าสงสารมากกมีแต่เรื่องเครียดๆกับชีวิตเค้าเค้าบอกว่าเค้าไม่เหลือใครนอกจากเรา แต่สิ่งที่เค้าทำกับเราเราก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน พอนึกแล้วมันร้องไห้ทุกครั้งว่าเราไม่น่าเจอกันเลย ไม่งั้นเราทั้งคู่คงไม่เปนแบบนี้ แต่จะเลิกกันเราก็ทำไม่ได้ เราคุยกันและพยายามปรับตัวเขาหากันให้ได้มากที่สุดแต่ไม่ให้เสียความเป็นตัวของตัวเองไป...แต่เค้าก็เอาเรื่องเก่าๆนิสัยเดิมๆมาทะเลาะทุกที เราควรทำอย่างไรดีคะ
**เรามีตัวอย่างค่ะที่จริงมีมากกว่านี้แต่เราไม่ได้แคปไว้วันนี้เรานึกได้เลยแคปมาให้ดูค่ะ ในรูปคือเมื่อวานเรากำลังบอกเค้าว่าเราจะไปช่วยพี่สาวขายของที่ตลาดนัดอะค่ะ เค้าคิดว่าเราแรดตลอด คิดว่าเราแต่งตัวสวยๆไปอ่อยผู้ชายอะไรแบบนี้อ่ะค่ะเราเพลียมาก และขี้เกียจที่จะต้องมานั่งแก้ตัวในสิ่งที่เราไม่ได้ทำมันลงไป
เราไม่รุ้จะทำอย่างไรกับชีวิตในอนาคตดี จะเลิกกับเขา หรือควรจะรักต่อไปดีเผื่อวันข้างหน้าเค้าจะมีความคิดที่ดีหรือมีทัศนะคติที่ดีขึ้นมากกว่านี้ เราเลยอยากขอความคิดเห็นของเพื่อนๆพันทิปด้วยนะคะ เผื่อเราจะคิดอะไรออกบ้าง ขอบคุณมากนะคะที่อ่านจบ มันยาววนิดนึงค่ะTT...