การตื่นเช้าตั้งแต่ ตี 3 ครึ่ง เตรียมตัว เตรียมกล้อง ออกเดินเท้าจากตีนเขาขึ้นไปเป็นระยะทางกว่า 3 กม. เป็นระยะทางที่ไม่ได้ไกล แต่มันชันมาก ชันจนเหนื่อย พอไปถึง มันก็คุ้มกับการเหนื่อยมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่ขึ้นมา
ถุ้ย
ไม่ได้เดิน แถมก็ตื่นตอน 5 โมงกว่า รีบบิดรถหยั่งกะ Fast 8 ไปกลัวว่าจะไม่ทันพระอาทิตย์ แต่แล้วความคุ้มที่ตื่นเช้าก็บังเกิด มันเป็นธรรมชาติที่ไม่ควรมีอยู่ในเมืองที่มีแต่ป่าคอนกรีตแบบนี้
กับที่นี่ครับ ทะเลหมอกเมืองหาดใหญ่
ระยะทางห่างจาก มอ. ไม่ไกลมากประมาณ 3 กิโลเมตรจะไปถึงตีนเขา ขับไปทาง โรงเรียน มอ.ว. จะมีป้ายบอกทางเข้าอยู่ชัดเจน ถนนปุณณกัณฑ์ ซึ่งเป็นทางเดียวกับทางขึ้นวัดแสตนเลส แต่จะมีทางขับเลยไป ทางขึ้นเขาประมาณ 4 กิโลเมตร ขับไปประมาณ 15 นาที จาก มอ.
ก็จะถึงจุดที่เหมาะแก่การถ่ายรูป ซึ่งจะมีดาดฟ้าซึ่งสามารถขึ้นได้ไปถ่ายรูปได้ทั้งฝั่งของ เขาคอหงษ์ซึ่งเป็นธรรมชาติที่สวยงาม ซึ่งไม่น่าจะอยู่ในเมืองที่มีแต่ป่าคอนกรีตสีเทาๆ แบบนี้ ซึ่งมันใกล้ตัวสำหรับคนที่อยากเริ่มเห็นธรรมชาติ แต่มีความไม่พร้อมทั้งเงิน หรือเวลา เมื่อควักกล้องออกมาถ่ายบรรยากาศรอบตัวได้สักพัก ก็ถึงจุดหนึ่งของความรู้สึก ที่เราควรจะวางกล้องลง และดื่มด่ำกับบรรกาศที่เหมือนเป็นอาจารที่คัดสรรมาอย่างดีเสริฟลงมาตรงหน้า
เมื่อมาถึง เราก็คิดว่ามีแค่พวกเราที่มากันตอนเช้าๆแบบนี้ ที่ไหนได้ ตากล้องมาตั้งขากล้องรอเจ้าดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้ากันระนาวเลยครับ (อิจฉาครับ เราไม่ได้เอาขากล้องมา (ไม่มีว้อย ฮ่าๆ))
ปล. หากผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปล.2 มือใหม่หัดถ่ายและรีวิวนะครับ ติชมได้ครัช
ทริปนี้ 0 บาท : หาดใหญ่ เมืองในเมฆหมอก
ถุ้ย
ไม่ได้เดิน แถมก็ตื่นตอน 5 โมงกว่า รีบบิดรถหยั่งกะ Fast 8 ไปกลัวว่าจะไม่ทันพระอาทิตย์ แต่แล้วความคุ้มที่ตื่นเช้าก็บังเกิด มันเป็นธรรมชาติที่ไม่ควรมีอยู่ในเมืองที่มีแต่ป่าคอนกรีตแบบนี้
กับที่นี่ครับ ทะเลหมอกเมืองหาดใหญ่
ระยะทางห่างจาก มอ. ไม่ไกลมากประมาณ 3 กิโลเมตรจะไปถึงตีนเขา ขับไปทาง โรงเรียน มอ.ว. จะมีป้ายบอกทางเข้าอยู่ชัดเจน ถนนปุณณกัณฑ์ ซึ่งเป็นทางเดียวกับทางขึ้นวัดแสตนเลส แต่จะมีทางขับเลยไป ทางขึ้นเขาประมาณ 4 กิโลเมตร ขับไปประมาณ 15 นาที จาก มอ.
ก็จะถึงจุดที่เหมาะแก่การถ่ายรูป ซึ่งจะมีดาดฟ้าซึ่งสามารถขึ้นได้ไปถ่ายรูปได้ทั้งฝั่งของ เขาคอหงษ์ซึ่งเป็นธรรมชาติที่สวยงาม ซึ่งไม่น่าจะอยู่ในเมืองที่มีแต่ป่าคอนกรีตสีเทาๆ แบบนี้ ซึ่งมันใกล้ตัวสำหรับคนที่อยากเริ่มเห็นธรรมชาติ แต่มีความไม่พร้อมทั้งเงิน หรือเวลา เมื่อควักกล้องออกมาถ่ายบรรยากาศรอบตัวได้สักพัก ก็ถึงจุดหนึ่งของความรู้สึก ที่เราควรจะวางกล้องลง และดื่มด่ำกับบรรกาศที่เหมือนเป็นอาจารที่คัดสรรมาอย่างดีเสริฟลงมาตรงหน้า
เมื่อมาถึง เราก็คิดว่ามีแค่พวกเราที่มากันตอนเช้าๆแบบนี้ ที่ไหนได้ ตากล้องมาตั้งขากล้องรอเจ้าดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้ากันระนาวเลยครับ (อิจฉาครับ เราไม่ได้เอาขากล้องมา (ไม่มีว้อย ฮ่าๆ))
ปล. หากผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปล.2 มือใหม่หัดถ่ายและรีวิวนะครับ ติชมได้ครัช