หลังจากที่ได้รับคำติชมมากมาย
ก็แต่งออกมาได้แบบนี้ ช่วยติหน่อยน้ะค้ะว่าต้องแก้ตรงไหน
และที่ทำ "" แปลว่า มันแปลกๆอ่า
ความฝันฉันเพลินด้วยการเดินทาง
เมื่อยามว่างฉันท่องไปบางที่
ทั้งในยามทิวาและราตรี
รู้สึกดีเมื่อสัมผัสสิ่งงดงาม
ฉันฝันใฝ่หมายประสบพบความรู้
ความเป็นอยู่วัฒนธรรมอันอร่าม
ฉันรักชอบชีวิตจิตงดงาม
ดั่งพบความสุขแท้แก่ "ชีวัน"
อากาศหนาวลมโชยให้ใจหวิว
ใบไม้ปลิวพริ้วไหวให้ชวนฝัน
บรรยากาศร่มรื่นชื่น "ชีวัน"
ต้อนรับ "วัน" ที่เริ่มออกเดินทาง
ขึ้นรถไฟสายแรกมุ่งลงใต้
เพื่อจะไปสุดแดนแสนไกลห่าง
อยากจะเห็นทิวทัศน์สองข้างทาง
ตามเล่าอ้างสมคำล่ำลือมา
เสียงรถไฟดังสนั่นกลมความเหงา
แต่ตัวเราก็ยังคิดถึงหน้า
ของคนรักที่พรากจากกันมา
จึงดุอามอบให้จากใจกาย
คิดถึงพ่อถึงแม่ทั้งสองท่าน
เมื่อจากกันก็สุดทำใจได้
ท่านทั้งสองประคองกอดแต่เยาว์วัย
ยามจากไกลใจห่วงหาทุกนาที
รถขับผ่านสะพานและภูเขา
แสงส่องเงาแม่น้ำกลายเป็นสี
ผ่านต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี
ไกล้ราตรีเงียบเหงาที่ยาวนาน
เหลือเพียงแต่แสงไฟและแมงเม่า
ส่องสกาวพราวพรายไกล้ "สุสาน"
เสียงรถไฟชะลอและพ้นผ่าน
เป็นสัญญาณว่าไกล้ถึง "จุดหมาย"
คลื่นซัดน้ำทะเลกระทบฝั่ง
"ส่งเสียงดังเข้าหูขวาและหูซ้าย"
แต่ความเหงาในจิตใจยังไม่คลาย
ทั้งตัวกายอ่อนล้าจากการเดินทาง
ถึงที่พักทิ้งตัวลงบนเตียง
นอนได้เพียงเล็กน้อยก็รุ่งสาง
บรรยากาศเย็นชื่นมีหมอกจาง
ไร้คนข้างเคียงกายแต่สุขใจ
ช่วยติชมบทกลอนหน่อยน้ะค้ะ
ก็แต่งออกมาได้แบบนี้ ช่วยติหน่อยน้ะค้ะว่าต้องแก้ตรงไหน
และที่ทำ "" แปลว่า มันแปลกๆอ่า
ความฝันฉันเพลินด้วยการเดินทาง
เมื่อยามว่างฉันท่องไปบางที่
ทั้งในยามทิวาและราตรี
รู้สึกดีเมื่อสัมผัสสิ่งงดงาม
ฉันฝันใฝ่หมายประสบพบความรู้
ความเป็นอยู่วัฒนธรรมอันอร่าม
ฉันรักชอบชีวิตจิตงดงาม
ดั่งพบความสุขแท้แก่ "ชีวัน"
อากาศหนาวลมโชยให้ใจหวิว
ใบไม้ปลิวพริ้วไหวให้ชวนฝัน
บรรยากาศร่มรื่นชื่น "ชีวัน"
ต้อนรับ "วัน" ที่เริ่มออกเดินทาง
ขึ้นรถไฟสายแรกมุ่งลงใต้
เพื่อจะไปสุดแดนแสนไกลห่าง
อยากจะเห็นทิวทัศน์สองข้างทาง
ตามเล่าอ้างสมคำล่ำลือมา
เสียงรถไฟดังสนั่นกลมความเหงา
แต่ตัวเราก็ยังคิดถึงหน้า
ของคนรักที่พรากจากกันมา
จึงดุอามอบให้จากใจกาย
คิดถึงพ่อถึงแม่ทั้งสองท่าน
เมื่อจากกันก็สุดทำใจได้
ท่านทั้งสองประคองกอดแต่เยาว์วัย
ยามจากไกลใจห่วงหาทุกนาที
รถขับผ่านสะพานและภูเขา
แสงส่องเงาแม่น้ำกลายเป็นสี
ผ่านต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี
ไกล้ราตรีเงียบเหงาที่ยาวนาน
เหลือเพียงแต่แสงไฟและแมงเม่า
ส่องสกาวพราวพรายไกล้ "สุสาน"
เสียงรถไฟชะลอและพ้นผ่าน
เป็นสัญญาณว่าไกล้ถึง "จุดหมาย"
คลื่นซัดน้ำทะเลกระทบฝั่ง
"ส่งเสียงดังเข้าหูขวาและหูซ้าย"
แต่ความเหงาในจิตใจยังไม่คลาย
ทั้งตัวกายอ่อนล้าจากการเดินทาง
ถึงที่พักทิ้งตัวลงบนเตียง
นอนได้เพียงเล็กน้อยก็รุ่งสาง
บรรยากาศเย็นชื่นมีหมอกจาง
ไร้คนข้างเคียงกายแต่สุขใจ