ถ้ามงาย และหลงแฟน เป็นหนังขนาดนี้ แนะนำให้ถามแม่ไปตรงๆ
ว่าทำไมมีเงินซื้อโน่นนี่ ไปเที่ยวกับแฟนตัวเอง แต่ไม่มีเงินส่งเสียลูกเรียน

ไม่ว่าท่านจะตอบกลับมาอย่างไร แต่ควรพูดให้ท่ายได้คิดสักนิดบ้าง
แต่อยู่ในอารมณ์งมงาย หลงแฟนแบบนี้คงยาก

คุณลองติดต่อพ่อคุณหรือยัง ให้เค้าช่วยค่าเรียน อาจจะขอให้ช่วยออกค่าหอเดือนละสักพันสองพัน
ถ้าไม่ได้ ก็ลองติดต่อญาติที่พอไว้ใจได้ เล่าสถานะการณ์ให้ฟัง และลองขอความช่วยเหลือ
ยืมเงิน บอกว่าถ้าจบแล้วจะทยอยใช้เงินคืน

ในระหว่างเรียน ก็ทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย
คุณอยู่หออยู่แล้วไม่ได้อยู่บ้านกับแม่ จะกลัวอะไร
โตป่านนี้แล้วไม่ต้องมารอแม่อนุมัติหรอก อยากทำงานพาร์ทไทม์ก็ทำเลย ไม่ต้องบอกแม่
ทำแล้วเก็บเงิน ประหยัดเข้าไว้ ย้ายหอไปอยู่หอที่ถูกกว่านี้

พี่เราเคยอยู่แถวเอแบค เราเองเรียน ม.รังสิต สองมหาลัยนี้มีหอไฮโซเยอะก็จริง
แต่หอที่ไม่เกิน 4000 ก็มีนะ ถ้าพยามหาจริงๆ คุณหน้าจะหาได้

เป็นเรา เราจะไม่กลับไปอยู่บ้าน ถ้าแม่เป็นแบบนี้ เราจะดิ้นรนหางานพิเศษทำ
จนเรียนให้จบ กลับไปบ้าน คุณก็เรียนไม่จบ แม่คุณก็ห้ามไม่ให้ทำอะไรสักอย่าง แล้วคุณจะกล้าขัดแม่ไหม ถ้ากลับไปบ้าน

จะย้ายไปเรียนรมก็ได้ แต่ระหว่างเรียนราม ก็ทำงานไปด้วย
ค่าเทอมถูกลงมากๆ ชีวิตก็หน้าจะสบายขึ้น ค่าหอแถวรามก็ไม่แพง คุณหน้าจะสามารถเรียนไปทำงานไปได้สบายๆ

แต่ถ้าเรียนเอชนเหมือนเดิม ก็อาจจะลำบากหน่อยเรื่องรายจ่ายแต่ละเดือน กับค่าเทอม

ลองคิดดูแล้วกัน

อาจจะเพราะเรา แอนตี้เรื่องงมงาย และสิ่งที่แม่คุณทำ ก็เห็นแก่ตัวมาก
เป็นเราไม่เก็บมาถามในเน็ตหรอก เราถามแม่ไปตรงๆ ทุกเรื่อง ถ้าทำกับลูกขนาดนี้
เราก็จะพูดกลับไปทั้งหมด จะถามไปเลยว่า ไม่ให้เรียน แต่มีเงินไปให้แฟน อยากให้ลูกไม่มีอนาคตเหรอ

อาจจะดูแรงนะ แต่เราว่าแม่คุณหนักมาจริงๆ จิตสำนึกของความเป็นแม่ไปไหนหมด

โกรธแทนคุณค่ะ สู้ๆแล้วกัน ...เอาเป้นว่า คุยกับแม่ไปตรงๆก่อนเลย
ถ้าอะไรยังไม่ดีขึ้น ส่วนตัวเชียร์ให้อยู่ กทม ต่อ หาทางเรียนไปทำงานไป
ถ้ากลับไปบ้านไม่รู้จะได้กลับมาเรียนอีกไหม กลัวโดนรั้งตัวไว้ไปเรื่อยๆ

ปล.ทั้งนี้ไม่ได้สนับสนุนให้เกลียดแม่ตัวเองนะ เราว่าแม่คุณอาจจะกำลังตกอยู่ในช่วง
งมงาย หน้าเป็นห่วงมาก หมดเนื้อหมดตัวเอาได้ง่ายๆ ถ้ายังเป้นแบบนี้
แต่ยังไงก็อยากให้คุณเอาตัวเองให้รอดก่อน ..หลังจากนั้นจะมาดูและแม่ค่อยว่ากัน