เราแอบชอบคนคนนึงมาปีครึ่งแล้ว เค้าก็รู้ แต่ก็เป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้
เราก็โอเค เพราะทีแรกเราตั้งใจว่าเราจะปลื้มเค้าเฉยๅ ไม่หวังอะไร แค่ชอบ
ไอ้เรามันก็เป็นพวกถ้าชอบใครก็ชอบคนเดียว ไม่ค่อยเปิดใจให้ใครง่ายๆ
เอาตรงๆ เราเป็นคนขี้เบื่อ คุยกับใครก็คุยได้ไม่นาน
คนๆนี้เค้าเป็นเพื่อนที่ทำงาน วันแรกที่เจอเค้า เรารู้สึกถูกชะตามาก
เลยพยายามสืบว่าเค้าเป็นใคร จบที่ไหน สรุปแล้ว เค้าเป็นเพื่อน ม.ปลาย
ของรูมเมทมหาลัยของเรา เค้าวางตัวดีมาก ไม่เคยพูดจาให้ความหวัง ไม่เคยทำให้เราคิดไปไกล
มีแต่เราที่ชอบทำตัวเป็นแฟนคลับ ทำนู่นนี่ไปให้กินบ่อยๆ เหมือนเค้าเป็นหนูทดลองส่วนตัว
homemade pastry , อาหารที่เราทำเอง เส้นพาสต้าแบบนวดมือ เราก็ทำให้เค้ามาตั้งแต่ช่วงแรกจนถึงตอนนี้
เรามีความรู้สึกว่า มันไม่ได้หวังอะไรมากกว่าที่จะให้เค้ายิ้มแล้วบอกว่าอร่อยสาส อร่อยมากอ้ะ

เพื่อนๆเราถามว่า ทำแบบนี้ไม่เหนื่อยหรอ ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้คิดอะไรกับเรา
แปลกที่เราไม่รู้สึกเหนื่อยเลย ไม่รู้แบบนี้เค้าเรียกว่ารักแบบไม่ได้หวังอะไรรึป่าว
แต่แค่อยากทำให้ เราไม่เคยเป็นติ่งดารา ก็เลยไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไงกัน
เป็นแต่ติ่งคนเนี้ย อะไรชิ้นเดียวในโลกเนี่ย อยากลงมือทำให้ตลอด.

แต่เดี๋ยวต้นปีหน้า ก็ต้องแยกย้ายกันแล้ว
เค้าจะไปเรียนต่อ เวลาที่เหลืออีกเดือนสองเดือน
เราก็คงยังจะเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้เหมือนเดิม
วันนึงเผื่อเค้าหิว จะได้คิดถึงเรา 555

มีใครเคยเป็นแบบเรามั้ยคะ?
รักใครแบบไม่หวังอะไรเลย
หวังแค่ว่าเราคงจะเป็นเพื่อนที่ดีของเค้าบ้างเหมือนกัน