เราโสดมานานมากแล้วเคยคุยผู้ชายสมัยนานมาแล้วรู้สึกไม่โอเคจึงมาคุยกับผู้หญิง ยอมรับว่าเคยมีความรู้สึกดีกับผู้หญิงมากกว่าตอนนี้เลิกคุยโสดมาหลายปีแล้ว แล้วก็ได้คุยกับผู้ชายคนนึง เค้าก็โอเคนะ ไม่ตื้อมาก มีทัศนะคติที่ดี มีหน้าที่การงานที่ดี เป็นสุภาพบุรุษ คุยกันรู้เรื่อง คุยมาได้หลายเดือนแล้ว
นัดเจอกันบ้างถ้าว่างตรงกัน เค้าก็เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ฉวยโอกาส แต่มันดติดที่เราเอง เรารู้สึกเฉยๆทุกครั้งที่เจอ มันไม่มีความรุ้สึกใจเต้น หรือตื่นเต้นเลย
เหมือนไปเที่ยวกับเพื่อนปกติ ซึ่งตอนโทรคุยกันก็จะรู้สึกโอเคกว่า วันไหนเค้าไม่โทรมาก็จะรู้สึกแปลกๆ อยากรู้ว่าทำไมหรือทำอะไรอยู่ จึงสับสนตัวเองว่าตกลงเราชอบเค้าหรือเราแค่หลงคำพูดเค้า เราควรสานสัมพันต่อมั้ย ถ้าเราไม่ได้คิดอะไรกับเค้าการที่เรายังคุยกันอยู่แบบนี้เราจะดูเป็นคนไม่ดีรึเปล่า
เป็นการไปให้ความหวังเค้ามั้ย
ไม่รู้ใจตัวเอง ตกลงเราคิดยังไงกับเค้ากันแน่
นัดเจอกันบ้างถ้าว่างตรงกัน เค้าก็เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ฉวยโอกาส แต่มันดติดที่เราเอง เรารู้สึกเฉยๆทุกครั้งที่เจอ มันไม่มีความรุ้สึกใจเต้น หรือตื่นเต้นเลย
เหมือนไปเที่ยวกับเพื่อนปกติ ซึ่งตอนโทรคุยกันก็จะรู้สึกโอเคกว่า วันไหนเค้าไม่โทรมาก็จะรู้สึกแปลกๆ อยากรู้ว่าทำไมหรือทำอะไรอยู่ จึงสับสนตัวเองว่าตกลงเราชอบเค้าหรือเราแค่หลงคำพูดเค้า เราควรสานสัมพันต่อมั้ย ถ้าเราไม่ได้คิดอะไรกับเค้าการที่เรายังคุยกันอยู่แบบนี้เราจะดูเป็นคนไม่ดีรึเปล่า
เป็นการไปให้ความหวังเค้ามั้ย