ดิฉันอายุ 25 ปี ทำงานด้านสาธารณสุข ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแฟนมาบ้าง แต่ก็ต้องเลิกกันไป
หลังจากที่ดิฉันใช้ชีวิตโสดมาได้ครึ่งปี ก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานด้านเดียวกัน(แต่ทำงานคนละที่) เข้ามาคุยด้วย ซึ่งเรารู้จักกันมา 2 ปีกว่าแล้วค่ะ
รู้จักตั้งแต่ดิฉันเข้ามาทำงานปีแรกเลย ซึ่งทั้งเราและพี่เขาตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรกันเลย เพราะดิฉันก็มีแฟนอยู่แล้ว
แต่พี่เขาไม่มีแฟนนะคะ เขาอายุ 29 ปี หัวโบราณหน่อยๆ เคยบวชเรียนมา เลยชอบเข้าวัดทำบุญเสมอๆ
เราแทบจะไม่เคยคุยเล่นอะไรกันเลย นอกจากเรื่องงานเท่านั้น มีไปกินข้าวไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มบ้าง ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
แต่เราก็พอรู้จักนิสัยและชีวิตส่วนตัวของเขา เพราะมีคนนั้นคนนี้เล่าให้ฟัง พี่เขาเป็นตัวเด่นในองค์กรเลยทีเดียว
เนื่องจากทำงานเก่ง เฮฮา เข้ากับทุกคนได้ดี เรื่องเกี่ยวกับเขาที่เข้าหูมาจึงมีแต่เรื่องดีๆเป็นส่วนใหญ่
จะมีเรื่องไม่ดีก็คงเป็นเรื่องของการพูดตรงๆ และความหัวดื้อของเขาบางครั้ง
ส่วนดิฉัน เรื่องของดิฉันที่ชาวบ้านในองค์กรมักจะนำไปพูดกันนั้น แทบจะไม่มีเรื่องดีเลยก็ว่าได้ 5555
มีแต่เรื่องชอบเที่ยว เป็นคุณหนู เอาแต่ใจ...
หลังจากดิฉันโสดอย่างเป็นทางการ พี่เขาก็เข้ามาคุยกับดิฉันมากขึ้น ซึ่งดิฉันก็ดูออกว่าพี่เขาพยายามที่จะเข้ามาใกล้ชิด
และเป็นช่วงที่ดิฉันไม่สบาย ต้องเที่ยวไปรพ. ไปคลินิคอยู่เสมอ เป็นเวลาเกือบ 2 เดือน ที่ต้องรอฟังผลชิ้นเนื้อ
เป็นช่วงเวลาของความเครียด และเป็นช่วงเวลาที่พี่เขาอยู่ข้างดิฉันตลอด บางครั้งก็อาสาพาไปคลินิค
เราเริ่มคุยกันมากขึ้นๆ จนเมื่อทุกอย่างเข้าที่ หมดปัญหาเรื่องสุขภาพ กลับสู่ภาวะปกติ เราจึงได้ตัดสินใจคบกันอย่างเปิดเผย
อาจเป็นเพราะเรารู้จักกันมานานมากแล้ว เราจึงคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่มีใส่หน้ากากหากัน อยากพูดอะไร อยากทำอะไร เราบอกกันได้หมด
(ซึ่งมันต่างจากคนที่เจอกันแล้วจีบกันเลย แบบนั้นอาจจะมีสร้างภาพหากันบ้างในช่วงแรกๆ) ความสัมพันธ์ของเราไปได้ดี ไม่มีทะเลาะกันแรงๆสักครั้ง
พี่เขาเคยสารภาพกับดิฉันว่า ที่จริงแอบชอบดิฉันมาตลอด แต่ไม่กล้าคุยด้วย จึงมองอยู่ห่างๆ จนเมื่อตัดสินใจเข้ามาคุยด้วยเพราะแน่ใจตัวเองแล้วจริงๆ ว่าอยากดูแลผู้หญิงคนนี้ เมื่อก่อนก็เคยได้ยินเขาเล่ามาบ้างว่า เที่ยวบ่อย ที่จริงเขาไม่ชอบผู้หญิงเที่ยวกลางคืน แต่กับดิฉัน พี่เขาจะเป็นห่วงทุกครั้ง
แต่ทำอะไรไม่ได้ และไม่รู้ว่ารักดิฉันตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ชอบมองหา และชอบรอยยิ้มของดิฉันไปแล้ว
เราสองคนคบกันในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เพราะถือว่าโตแล้ว การงานก็ทำแล้ว
พี่เขาเคยมาบ้านของดิฉัน และดิฉันก็เคยไปเที่ยวบ้านเขาแล้ว เราจึงรู้จักกันทั้งสองฝ่าย มีไปรับไปส่งกันเวลาทำงานนอกสถานที่บ้าง
แต่ทุกครั้งพี่เขาจะให้ขอพ่อกับแม่เราก่อนว่า "พี่ไปรับได้ไหม" ถ้าพ่อกับแม่ไม่ให้ไปก็จะได้ไม่ไป เพราะบ้านดิฉันค่อนข้างจะหวงมากหน่อย
มาบ่อยก็ไม่ได้ อยู่นานก็ไม่ได้ บางครั้งดิฉันก็อึดอัด บางทีเราก็อยากใช้เวลา เรียนรู้ ทำกิจกรรมกับคนที่เราคบด้วยบ้าง
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อกับแม่ไม่ชอบพี่เขานะคะ ท่านก็ดูจะพอใจ ถามไถ่หา ชวนกินข้าวด้วยกัน
แต่ก็ไม่อยากให้เจอกันบ่อย ดูเป็นผู้หญิงไม่มีค่า ออกไปกับผู้ชายบ่อยๆ หรืออยู่ด้วยกันบ่อยๆ
ทั้งๆที่เราไม่เคยออกไปค้างที่อื่นกันเลย เราเจอกันอาทิตย์ละครั้งเป็นอย่างน้อย (แต่ก็มีบางเดือนที่เจอกันวันทำงาน เพราะต้องออกไปประชุม อบรมที่อื่น แต่อันนี้ขอไม่นับค่ะ เพราะเป็นเวลาทำงาน ไม่ใช่เที่ยวส่วนตัว)
ดิฉันอยากรู้ว่า....คนที่คบกัน เขาควรทำยังไงกันบ้างคะ ถึงจะดูดีในสายตาผู้ใหญ่
ขอแท็กห้องชานเรือน เกี่ยวกับครอบครัว คุณแม่ด้วยนะคะ
คนที่คบกัน เขาควรทำยังไงกันบ้างคะ ถึงจะดูดีในสายตาผู้ใหญ่
หลังจากที่ดิฉันใช้ชีวิตโสดมาได้ครึ่งปี ก็มีรุ่นพี่ที่ทำงานด้านเดียวกัน(แต่ทำงานคนละที่) เข้ามาคุยด้วย ซึ่งเรารู้จักกันมา 2 ปีกว่าแล้วค่ะ
รู้จักตั้งแต่ดิฉันเข้ามาทำงานปีแรกเลย ซึ่งทั้งเราและพี่เขาตอนนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรกันเลย เพราะดิฉันก็มีแฟนอยู่แล้ว
แต่พี่เขาไม่มีแฟนนะคะ เขาอายุ 29 ปี หัวโบราณหน่อยๆ เคยบวชเรียนมา เลยชอบเข้าวัดทำบุญเสมอๆ
เราแทบจะไม่เคยคุยเล่นอะไรกันเลย นอกจากเรื่องงานเท่านั้น มีไปกินข้าวไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มบ้าง ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน
แต่เราก็พอรู้จักนิสัยและชีวิตส่วนตัวของเขา เพราะมีคนนั้นคนนี้เล่าให้ฟัง พี่เขาเป็นตัวเด่นในองค์กรเลยทีเดียว
เนื่องจากทำงานเก่ง เฮฮา เข้ากับทุกคนได้ดี เรื่องเกี่ยวกับเขาที่เข้าหูมาจึงมีแต่เรื่องดีๆเป็นส่วนใหญ่
จะมีเรื่องไม่ดีก็คงเป็นเรื่องของการพูดตรงๆ และความหัวดื้อของเขาบางครั้ง
ส่วนดิฉัน เรื่องของดิฉันที่ชาวบ้านในองค์กรมักจะนำไปพูดกันนั้น แทบจะไม่มีเรื่องดีเลยก็ว่าได้ 5555
มีแต่เรื่องชอบเที่ยว เป็นคุณหนู เอาแต่ใจ...
หลังจากดิฉันโสดอย่างเป็นทางการ พี่เขาก็เข้ามาคุยกับดิฉันมากขึ้น ซึ่งดิฉันก็ดูออกว่าพี่เขาพยายามที่จะเข้ามาใกล้ชิด
และเป็นช่วงที่ดิฉันไม่สบาย ต้องเที่ยวไปรพ. ไปคลินิคอยู่เสมอ เป็นเวลาเกือบ 2 เดือน ที่ต้องรอฟังผลชิ้นเนื้อ
เป็นช่วงเวลาของความเครียด และเป็นช่วงเวลาที่พี่เขาอยู่ข้างดิฉันตลอด บางครั้งก็อาสาพาไปคลินิค
เราเริ่มคุยกันมากขึ้นๆ จนเมื่อทุกอย่างเข้าที่ หมดปัญหาเรื่องสุขภาพ กลับสู่ภาวะปกติ เราจึงได้ตัดสินใจคบกันอย่างเปิดเผย
อาจเป็นเพราะเรารู้จักกันมานานมากแล้ว เราจึงคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่มีใส่หน้ากากหากัน อยากพูดอะไร อยากทำอะไร เราบอกกันได้หมด
(ซึ่งมันต่างจากคนที่เจอกันแล้วจีบกันเลย แบบนั้นอาจจะมีสร้างภาพหากันบ้างในช่วงแรกๆ) ความสัมพันธ์ของเราไปได้ดี ไม่มีทะเลาะกันแรงๆสักครั้ง
พี่เขาเคยสารภาพกับดิฉันว่า ที่จริงแอบชอบดิฉันมาตลอด แต่ไม่กล้าคุยด้วย จึงมองอยู่ห่างๆ จนเมื่อตัดสินใจเข้ามาคุยด้วยเพราะแน่ใจตัวเองแล้วจริงๆ ว่าอยากดูแลผู้หญิงคนนี้ เมื่อก่อนก็เคยได้ยินเขาเล่ามาบ้างว่า เที่ยวบ่อย ที่จริงเขาไม่ชอบผู้หญิงเที่ยวกลางคืน แต่กับดิฉัน พี่เขาจะเป็นห่วงทุกครั้ง
แต่ทำอะไรไม่ได้ และไม่รู้ว่ารักดิฉันตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ชอบมองหา และชอบรอยยิ้มของดิฉันไปแล้ว
เราสองคนคบกันในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เพราะถือว่าโตแล้ว การงานก็ทำแล้ว
พี่เขาเคยมาบ้านของดิฉัน และดิฉันก็เคยไปเที่ยวบ้านเขาแล้ว เราจึงรู้จักกันทั้งสองฝ่าย มีไปรับไปส่งกันเวลาทำงานนอกสถานที่บ้าง
แต่ทุกครั้งพี่เขาจะให้ขอพ่อกับแม่เราก่อนว่า "พี่ไปรับได้ไหม" ถ้าพ่อกับแม่ไม่ให้ไปก็จะได้ไม่ไป เพราะบ้านดิฉันค่อนข้างจะหวงมากหน่อย
มาบ่อยก็ไม่ได้ อยู่นานก็ไม่ได้ บางครั้งดิฉันก็อึดอัด บางทีเราก็อยากใช้เวลา เรียนรู้ ทำกิจกรรมกับคนที่เราคบด้วยบ้าง
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อกับแม่ไม่ชอบพี่เขานะคะ ท่านก็ดูจะพอใจ ถามไถ่หา ชวนกินข้าวด้วยกัน
แต่ก็ไม่อยากให้เจอกันบ่อย ดูเป็นผู้หญิงไม่มีค่า ออกไปกับผู้ชายบ่อยๆ หรืออยู่ด้วยกันบ่อยๆ
ทั้งๆที่เราไม่เคยออกไปค้างที่อื่นกันเลย เราเจอกันอาทิตย์ละครั้งเป็นอย่างน้อย (แต่ก็มีบางเดือนที่เจอกันวันทำงาน เพราะต้องออกไปประชุม อบรมที่อื่น แต่อันนี้ขอไม่นับค่ะ เพราะเป็นเวลาทำงาน ไม่ใช่เที่ยวส่วนตัว)
ดิฉันอยากรู้ว่า....คนที่คบกัน เขาควรทำยังไงกันบ้างคะ ถึงจะดูดีในสายตาผู้ใหญ่
ขอแท็กห้องชานเรือน เกี่ยวกับครอบครัว คุณแม่ด้วยนะคะ