สวัสดีทุกคนคะ นี่เป็นกระทู้แรกที่ดิฉันเขียนเล่าชีวิตของตัวเอง ดิฉันชอบแวะเวียนมาอ่านกระทู้ในพันทิปและอยากลองเล่าเพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่ทุกคนคะ
ดิฉันมีชือว่า M (นามสมมุต) เรื่องของดิฉันขอย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อนคะ

      ดิฉันคบกับแฟนคนนึบชื่อว่า N (นามสมมุติเช่นเคย) เราทั้งคู่มีปัญหากันเยอะมาก อาจเพราะดิฉันเป็นคนจู้จี้จุกจิงแล้วก็ขี้งอนด้วย
ดิฉันกับ  N เราอยุ่ห้องเดียวกัน (ดิฉันศึกษาอยุ่ ม.ปลายที่รร.แห่งหนึง) แต่เราทั่งคู่ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกันนะคะ อย่างมากก็แค่จับมือ เราทังคู่เคยเลิกกันไปบ่อยมากคะ แต่เอาจริงๆแล้วเราเลิกกันแบบไม่ถึงวันสักครั้ง
ฉันกับ N เข้าใจกันคะ เราสนิทกันมากจนเรียกได้ว่าเป็นทั้งเพื่อนและแฟน เราอยุ่ในฐานะที่เป็นที่พึ่งพิงทั่งสองฝ่ายคะ
ดิฉันรัก N   มาก และมันก็งี่เง่าที่ดิฉันแอบคิดว่า เราจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
   N  เป็นแฟนที่ดีมากคะ เขาเข้าใยฉันทุกอย่างและยอมรับฟัง ถึงเขาจะใจร้อนแต่เขาแคดิฉันมากคะ

ปัญหาของเราเริ่มขึ้นเมื่ออาทิตก่อน ดิฉันทะเลาะกับ N  และถามเขาเป็นเชืงตัดพ้อว่า เราทั้งคู่เปลี่ยนไป อาจเพราะดิฉันน้อยใจที่
เขาไมีมี้วลาให้ด้วยแหละ แต่ใครจะรู้ว่าฉันจะเสียเขาไป...ตลอดกาล

ปล.เดะมาต่อนะ
ปล.2 ดิฉันขออนุญาตแท๊กชีวิตกับความรักวัยรุ่นนะคะ ^^