เราลาออกจากงานมาขายของออนไลน์ที่บ้าน ได้เกือบๆปีแล้ว
แล้วทีนี้พอเราออกมาแม่เราเค้าก็ต้องออกจากงานกับพ่อเรา
เพราะโรงงานเค้าย้ายไปที่อื่น ก็อายุเยอะกันแล้ว
เราก็ได้ไม่เป็นไรเรารับผิดชอบได้ ไม่อยากให้ไปทำล่ะ
เราก็ให้ที่บ้านอาทิตย์ละ 3 พัน ถ้าไม่พอก็อาจจะมีเพิ่มเป็น 4 พัน (น้ำไฟเน็ตทุกอย่างเรารับผิดชอบหมด)
แต่...สี่พันแล้วก็ไม่พอใช้ เพราะอะไร ....
ก็เพราะเค้าเอาไปทำรั้วบ้าน ทำประตูบ้าน
อยู่มาได้แบบไม่มีรั้วมาเป็นสิบๆปี อยุ่ได้
เราบอกว่าถ้าทำก็ค่อยๆทำก็ได้ ก็ได้คำตอบมาว่า มึ_อยุ่เฉยๆ (คืออย่าเจือก)
แล้วพอเงินไม่พอก็มาเอาที่เราอีก ไม่ใช่เพราะเราหวงหรอก
แต่เรามองว่ามันไม่ได้จำเป็นที่จะต้องรีบเร่งไหม
แล้วบางทีก็บอกเงินไม่พอขาดอีกขาดอีก2พันขาดอีก500 แทบจะทุกอาทิตย์(จากหมุนได้คล่องมือก็เริ่มมีติดขัดแล้ว)
ล่าสุดบอกขาดอีกพันนึง พอเรากดมาก็บอกพันเดียวไม่พอสรุปวันนั้นจ่ายไปพันเจ็ดตอนบอกคืออารมณ์พูดดี(เมื่อวันเสาร์ตอนเย็น)
แต่พอเย็นวันอาทิตย์ เค้าก็ทำๆกัน เราเห็นว่ามันมืดแล้ว ก็เลยบอกไปว่าพรุ่งนี้ค่อยทำก็ได้
คำตอบที่ได้มาคือ มึ_อยู่เฉยๆ คือแบบตอนนั้นเรารู้สึกเลยว่า กรูมีหน้าที่หาเงิน อย่าได้ไปเจือกนะ เค้าเรียกเอาเท่าไรต้องมีให้
นับจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้เราไม่อยากแม้แต่จะคุยด้วยเลย เค้าก็ไม่คุยกับเรานะเพราะตอนนี้เงินเค้าหมดแล้ว
เค้าก็จะหงุดหงิดใส่เรา เมื่อวันก่อนเราก็ตื่นสิบโมงตามปกติ แต่เค้าทำตัวไม่ปกติคือเปิด ปิดประตูลั่นบ้านใส่เรา
แล้วตะกี้ก็อาการเดิม ว่าๆคนในบ้านไม่มีใครสนใจกรู แล้วก็ตะโกนโยนโน่นนี่ ซึ่งทุกคนในบ้านรู้อาการนี้ดีคือตังไม่พอ
เราเลยไปเอาแมวกับหมาเข้าห้อง ไม่งั้นคงพาลใส่อีก เราไม่รู้จะทำไงดี เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ต้องเจอสภาพเดิม บรรยากาศเดิมๆ
เงินเค้าเรากดออกมาแล้วตอนนี้อยุ่ที่เรา เราจะให้เค้าพรุ่งนี้เพราะเราจะจ่ายทุกวันพฤหัสให้เร็วก็หมดเร็ว
แล้วอีกอย่างเราจะดูว่าพรุ่งนี้เค้าจะแยกเรื่องงานออกจากเรื่องเงินได้ไหม เพราะเคยเกิดเหตุการที่
กรุไม่พอใจกรุไม่ทำกรุไม่ช่วย ประมาณทำตามอารมณ์ (ซึ่งเราเกลียดนิสัยที่ทำงานแล้วใช้อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่อยุ่แล้ว)
ขายของ ถ้าจะให้ดีคือต้องใช้เงินต่อเงิน ถึงจะขายดีขึ้นกว่าเดิม
แต่ปัจจุบันเรายังขายได้ยอดเท่าเดิมเพราะไม่มีเงินมาต่อ และในขณะเดียวกันคนรอบข้างก็พยายามที่จะใช้ให้เยอะขึ้น
เราเคยอธิบายแล้ว แต่ก้ไม่ได้ช่วยอะไร ได้แต่บอกจะเอาไอนั่นจะทำไอนี่ เราว่าปีหน้าจะทำประกันชีวิตของตัวเองละ
เวลาอยากได้มากๆก็บอกให้เค้าไปรอเอาเงินประกันเราละกัน
อึดอัดจัง เราว่าปีหน้าเราจะหาบ้านเช่าแยกไปอยุ่คนเดียวกับหมาแมวเราแล้ว (แต่ไม่รู้จะไปอยุ่ที่ไหนดี กทม.ดีไหม ??)
เราเหมือนคนอมทุกข์ มาตั้งแต่เด็กๆละ เพราะเวลามีอะไรเราไม่สามารถที่จะปรึกษาใครได้เลยแม้แต่พ่อแม่ตัวเอง
เลยต้องมาปรึกษาเอาในนี้ อาจจะมีระบายออกมาบ้างนิดๆหน่อยๆ
อาจจะอ่านแล้ววกวนบ้าง ก็ขอโทษด้วยนะค่ะ เพราะตอนนี้เราพิมพ์ไปก็เหม่อไป (แบบอารมณ์ไม่รุ้จะทำอะไรดีหรือทำอะไรต่ออยากนั่งเฉยๆแบบเหมือนชอบให้ลิงถือ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ท้อ ค่ะ 
บางทีขับมอไซก็เหม่อนะ แบบเอ้ยเราผ่านโค้งนั้นมาตั้งแต่เมื่อไร
เราเหนื่อยจังเลย มีเพื่อนคนไหนบ้างที่มีคนใกล้ตัวชอบเอาอารมณ์ตัวเองเป็นศูนย์กลาง
แล้วทีนี้พอเราออกมาแม่เราเค้าก็ต้องออกจากงานกับพ่อเรา
เพราะโรงงานเค้าย้ายไปที่อื่น ก็อายุเยอะกันแล้ว
เราก็ได้ไม่เป็นไรเรารับผิดชอบได้ ไม่อยากให้ไปทำล่ะ
เราก็ให้ที่บ้านอาทิตย์ละ 3 พัน ถ้าไม่พอก็อาจจะมีเพิ่มเป็น 4 พัน (น้ำไฟเน็ตทุกอย่างเรารับผิดชอบหมด)
แต่...สี่พันแล้วก็ไม่พอใช้ เพราะอะไร ....
ก็เพราะเค้าเอาไปทำรั้วบ้าน ทำประตูบ้าน
อยู่มาได้แบบไม่มีรั้วมาเป็นสิบๆปี อยุ่ได้
เราบอกว่าถ้าทำก็ค่อยๆทำก็ได้ ก็ได้คำตอบมาว่า มึ_อยุ่เฉยๆ (คืออย่าเจือก)
แล้วพอเงินไม่พอก็มาเอาที่เราอีก ไม่ใช่เพราะเราหวงหรอก
แต่เรามองว่ามันไม่ได้จำเป็นที่จะต้องรีบเร่งไหม
แล้วบางทีก็บอกเงินไม่พอขาดอีกขาดอีก2พันขาดอีก500 แทบจะทุกอาทิตย์(จากหมุนได้คล่องมือก็เริ่มมีติดขัดแล้ว)
ล่าสุดบอกขาดอีกพันนึง พอเรากดมาก็บอกพันเดียวไม่พอสรุปวันนั้นจ่ายไปพันเจ็ดตอนบอกคืออารมณ์พูดดี(เมื่อวันเสาร์ตอนเย็น)
แต่พอเย็นวันอาทิตย์ เค้าก็ทำๆกัน เราเห็นว่ามันมืดแล้ว ก็เลยบอกไปว่าพรุ่งนี้ค่อยทำก็ได้
คำตอบที่ได้มาคือ มึ_อยู่เฉยๆ คือแบบตอนนั้นเรารู้สึกเลยว่า กรูมีหน้าที่หาเงิน อย่าได้ไปเจือกนะ เค้าเรียกเอาเท่าไรต้องมีให้
นับจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้เราไม่อยากแม้แต่จะคุยด้วยเลย เค้าก็ไม่คุยกับเรานะเพราะตอนนี้เงินเค้าหมดแล้ว
เค้าก็จะหงุดหงิดใส่เรา เมื่อวันก่อนเราก็ตื่นสิบโมงตามปกติ แต่เค้าทำตัวไม่ปกติคือเปิด ปิดประตูลั่นบ้านใส่เรา
แล้วตะกี้ก็อาการเดิม ว่าๆคนในบ้านไม่มีใครสนใจกรู แล้วก็ตะโกนโยนโน่นนี่ ซึ่งทุกคนในบ้านรู้อาการนี้ดีคือตังไม่พอ
เราเลยไปเอาแมวกับหมาเข้าห้อง ไม่งั้นคงพาลใส่อีก เราไม่รู้จะทำไงดี เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ต้องเจอสภาพเดิม บรรยากาศเดิมๆ
เงินเค้าเรากดออกมาแล้วตอนนี้อยุ่ที่เรา เราจะให้เค้าพรุ่งนี้เพราะเราจะจ่ายทุกวันพฤหัสให้เร็วก็หมดเร็ว
แล้วอีกอย่างเราจะดูว่าพรุ่งนี้เค้าจะแยกเรื่องงานออกจากเรื่องเงินได้ไหม เพราะเคยเกิดเหตุการที่
กรุไม่พอใจกรุไม่ทำกรุไม่ช่วย ประมาณทำตามอารมณ์ (ซึ่งเราเกลียดนิสัยที่ทำงานแล้วใช้อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่อยุ่แล้ว)
ขายของ ถ้าจะให้ดีคือต้องใช้เงินต่อเงิน ถึงจะขายดีขึ้นกว่าเดิม
แต่ปัจจุบันเรายังขายได้ยอดเท่าเดิมเพราะไม่มีเงินมาต่อ และในขณะเดียวกันคนรอบข้างก็พยายามที่จะใช้ให้เยอะขึ้น
เราเคยอธิบายแล้ว แต่ก้ไม่ได้ช่วยอะไร ได้แต่บอกจะเอาไอนั่นจะทำไอนี่ เราว่าปีหน้าจะทำประกันชีวิตของตัวเองละ
เวลาอยากได้มากๆก็บอกให้เค้าไปรอเอาเงินประกันเราละกัน
อึดอัดจัง เราว่าปีหน้าเราจะหาบ้านเช่าแยกไปอยุ่คนเดียวกับหมาแมวเราแล้ว (แต่ไม่รู้จะไปอยุ่ที่ไหนดี กทม.ดีไหม ??)
เราเหมือนคนอมทุกข์ มาตั้งแต่เด็กๆละ เพราะเวลามีอะไรเราไม่สามารถที่จะปรึกษาใครได้เลยแม้แต่พ่อแม่ตัวเอง
เลยต้องมาปรึกษาเอาในนี้ อาจจะมีระบายออกมาบ้างนิดๆหน่อยๆ
อาจจะอ่านแล้ววกวนบ้าง ก็ขอโทษด้วยนะค่ะ เพราะตอนนี้เราพิมพ์ไปก็เหม่อไป (แบบอารมณ์ไม่รุ้จะทำอะไรดีหรือทำอะไรต่ออยากนั่งเฉยๆแบบเหมือนชอบให้ลิงถือ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บางทีขับมอไซก็เหม่อนะ แบบเอ้ยเราผ่านโค้งนั้นมาตั้งแต่เมื่อไร