คือที่ทำงานค่อนข้างลำบากกับการใช้ชีวิตในที่ทำงาน มีบุคลากรน้อย เพราะเป็นสาขาย่อย เพื่อนร่วมงานก็อายุเยอะแล้ว แยกแผนกกัน บางทีแค่พูดจา ทักทายก็เจอความเงียบ และบรรยากาศกดดัน
หลายครั้งถูกตักเตือน ก็รู้สึกอยู่แล้ว ว่าบกพร่องก็พยายามปรับตัวให้มากที่สุด หัวข้อสนทนาแต่ละวัน มันคนละช่วงวัยกันด้วย คือจขกท อายุน้อยสุด
เอาเรื่องงานก่อน งานค่อนข้างน้อย ซึ่งนานๆได้แตะเอกสาร เลยรู้สึกกดดันพอสมควร บางอย่างไม่กล้า actionข้ามหน้าข้ามตา งานบางชิ้นเคยโดนรุมตำหนิ ทั้งๆที่พยายามอธิบายเหตุผลแล้ว ก็หาว่าเถียง จนลามไปถึงด่าว่าไม่มีมารยาท อาจเพราะเรายังดูใหม่เลยถูกเพ่งเล็งเป็นพิเศษก็ได้ จขกทพยายามเปิดใจกว้างให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่..
หลังๆเริ่มถูกเปรียบเทียบหรือแบ่งวรรณะ จนอึดอัด บางคนคุ้มดีคุ้มร้าย บรรยากาศไม่ดีเลย.
จขกทเคยซื้อของใช้จำเป็น อาจราคาสูง แต่ก็หาว่าซื้อเกินตัว โดนเหน็บแนมอยู่บ้าง แต่ก็ผ่านๆหูไป ไม่สนใจนัก
ภาพรวมก็เริ่มรู้สึกแย่ๆ ไม่เอ็นจอยเลย เป็นอารมณ์ที่ไม่อยากตื่นมาทำงาน รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการเจอสถานการณ์แบบนี้ทุกๆวัน.
คือจขกท ไม่อยากเสียคอนเน็คชั่นกับเพื่อนร่วมงานเลยไม่อยากพูดอะไรตรงไปตรงมามากเกินวัย นอยมาก จนบางทีเก็บไปคิดต่อ
ก็ขอมาบ่นๆละกันเนอะ แนะนำหรือตำหนิได้ค่ะ
วางตัวไม่ถูก รู้สึกโดนตำหนิจนเกินความจำเป็น
หลายครั้งถูกตักเตือน ก็รู้สึกอยู่แล้ว ว่าบกพร่องก็พยายามปรับตัวให้มากที่สุด หัวข้อสนทนาแต่ละวัน มันคนละช่วงวัยกันด้วย คือจขกท อายุน้อยสุด
เอาเรื่องงานก่อน งานค่อนข้างน้อย ซึ่งนานๆได้แตะเอกสาร เลยรู้สึกกดดันพอสมควร บางอย่างไม่กล้า actionข้ามหน้าข้ามตา งานบางชิ้นเคยโดนรุมตำหนิ ทั้งๆที่พยายามอธิบายเหตุผลแล้ว ก็หาว่าเถียง จนลามไปถึงด่าว่าไม่มีมารยาท อาจเพราะเรายังดูใหม่เลยถูกเพ่งเล็งเป็นพิเศษก็ได้ จขกทพยายามเปิดใจกว้างให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่..
หลังๆเริ่มถูกเปรียบเทียบหรือแบ่งวรรณะ จนอึดอัด บางคนคุ้มดีคุ้มร้าย บรรยากาศไม่ดีเลย.
จขกทเคยซื้อของใช้จำเป็น อาจราคาสูง แต่ก็หาว่าซื้อเกินตัว โดนเหน็บแนมอยู่บ้าง แต่ก็ผ่านๆหูไป ไม่สนใจนัก
ภาพรวมก็เริ่มรู้สึกแย่ๆ ไม่เอ็นจอยเลย เป็นอารมณ์ที่ไม่อยากตื่นมาทำงาน รู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการเจอสถานการณ์แบบนี้ทุกๆวัน.
คือจขกท ไม่อยากเสียคอนเน็คชั่นกับเพื่อนร่วมงานเลยไม่อยากพูดอะไรตรงไปตรงมามากเกินวัย นอยมาก จนบางทีเก็บไปคิดต่อ
ก็ขอมาบ่นๆละกันเนอะ แนะนำหรือตำหนิได้ค่ะ