คือหลังจากการรบกับอังกฤษกรณีสงครามฝิ่น ปี 1839 ครั้งที่หนึ่ง สอง จนกระทั่งญี่ปุ่นซึ่งปฏิรูปตนเป็นรัฐสมัยใหม่ได้รุกเข้าไปในเกาหลีและปะทะกับกองกำลังจีนซึ่งญี่ปุ่นใช้กองทัพเรือสมัยใหม่ขณะที่จีนจะยังใช้รองรบแบบโบราณ ปี 1894 จนพ่ายแพ้นำมาสู่การลงนามสนธิสัญญา ชิโมโนเซกิ ในปี 1895 เป็นเหมือนสัญญาณเตือนภัยให้จักรพรรดิ์กวางสู คิดว่าจีนจำเป็นที่จะต้องปฏิรูปตนเองให้เหมือนกับที่ญี่ปุ่นทำได้สำเร็จมาก่อนแล้ว บรรดาพวกหัวก้าวหน้าในจีนหัวขบวนที่เป็นแกนนำหลักในการปฏิรูป ก็มีเช่น ถางซื่อถง คังโหย่วเหวย โดยการปฏิรูปการสอบราชการ การส่งคนไปศึกษาดูงานต่างประเทศ ร่างกฏหมายใหม่ ปฏิรูปกองทัพ แต่การปฏิรูปก็ทำได้แค่ 103 วัน โดยซูสีไทเฮาตัดสินใจ ยุติการปฏิรูป แล้วสั่งกักตัวฮ่องเต้ กวาดล้างนักปฏิรูปหัวก้าวหน้า ที่ดังๆ ก็การประหาร 6 ผุ้นำแห่งการปฏิรูป

ทำไมพระนางถึงยกเลิกการปฏิรูปซะหละฮะ พระองค์ก็น่าจะเห็นแล้วว่า จีนแพ้สงครามหลายครั้งติดๆกัน หรือพระองค์อาจจะเป็นพวกอนุรักษ์นิยมเคร่งจารีตเดิม ก็ไม่น่าใช่ เพราะถ้าพระองค์เคร่งจารีตจริง พระองค์ก็ต้องยกอำนาจให้จักพรรดิ์ตามโบราณราชประเพณี ไม่ใช่สั่งขังจักพรรดิ์ดิ น่าจะเป็นเพราะอะไร
ถ้าพระองค์ปฏิรูปจีนราชวงศืน่าจะไม่ถุกล้มล้าง เพราะหลังคงามล้มเหลวของการปฏิรูปจีน 103 วัน กลุ่มก้าวหน้าได้ข้อสรุปบทเรียนเลยว่า การปฏิรูปจีนไม่มีประโยชน์เพราะพวกหัวเก่าไม่ยอมปฏิรูปด้วยต้องทำลายล้างระบอบเก่าอย่างเดียว เหมือนกับประมาณว่า พูดกันดีๆไม่ได้แล้ว ต้องฆ่ากันอย่างเดียว